• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

depresyonmu :((((

tuvanna07

Guru
Kayıtlı Üye
20 Haziran 2009
170
10
318
Antalya
merhaba dogum yapalı bugün 21 gün oldu Allaha çok şükür dünya tatlısı saglıklı sıhhatli bi oglum oldu.Dogum yaptıgım günden beri sürekli aglamaklıyım en ufak bişeye bile aglıorum evden çıkmayı birilerinin eve gelmesini hiç istemiyorum sürekli bgazımda koca bi yumru heran aglamaya hazır.Evde yanlız kalıp saatlerce aglamak istiyorum bebegimi kucagıma alır almaz gözlerim doluoo onu emzirirken aglamak isttemiorum ama gözlerimden akıo iştahım hiç yok hhemen hemen yemek yiyemiorum sırf sütüm olsun die azıcık atıştırıyorum çok agresif oldum kimseye anlatamıorum derdimi içimdekileri yengemler benim naz ve nankörlük yaptıgımı söylüo bebegim mememi almak istemio tam bir savaş veriorum kanter içinde kalıo yavrum sürekli aglıo 2 kere mama vverdim demediklerini bırakmadılar sırf memeden kesip biran önce zayıflamak için yapıomuşum halbuki inannın umrumda diil kilolar hangi anne 21 günlük bebegini memeden kesmek ister. Canım kocam endişeli gözlerle bakıo bana teselli etmeye çalışıo beni ama nafileee ne zman geçecek kızlar bu durum ben ne zaman eski neşeli Derya olucam acaba biraz tatilemi gitsem ama bebekle tek başıma baş edebilirmiyim ?Allahım nolur biran önce geçsin lütfenn
 
Canım seni kadar iyi anlıyorumki, yazdıklarını okurken benimde gözlerim doldu. Benim 3.5 yaşında bir kızım var. Aynı şeyleri bende yaşadım. 48 saat uyuyamadığım oldu. Sana tavsiyem etraftan söylenenlere kulak asma. Eşine sığın. Çocuk doğunca her kafadan bir ses çıkyor. Bu da insanı daha da kararsız, sinirli ve depresif yapıyor. Ama merak etme. Bugünler geçecek. Aldığın kiloları 6 aya kalmaz vereceksin. Eskisi gibi güzel olacaksın. Hormonların şu anda böyle hissetmene yol açıyor. Fırsat buldukça eşinle dışarı çıkın. Bol bol su içersen sütün artacaktır. Çocuğuna senin için ne doğruysa onu yaparak büyüt. Bebek 6 aylık olduğunda herşey değişecek. Sen bile şaşıracaksın. Duyguların da değişecek. Bebeğine bakmaktan keyif alacaksın. Güzel günler seni bekliyor. Bunların yanında kendini çok kötü hissediyorsan, uyuyamıyor, yemek yiyemiyor, çocuğuna bakamıyor ve kötü şeyler düşünüyorsan psikiyatra gitmekten çekinme. Önemli olan sen ve ailensin unutma.
 
Bende aynı şeyleri yaşadım.Doğum sonrası depresyon canım anlattıkların.Ama geçici,sanki bitmeyecek gibi hissedersin ama geçecek.
 
off ne zor günlerdi.bu zamanlarda insanın yanında halden anlayan,bu konuları bilen(cahil insanlar yakıştırmalar yapıyor arkadaşımın anlattığı gibi) birilerinin özelliklede eşin olması çok önemli.benim birde kış ayıydı ,annem gitti,yalnız kaldım,sütüm azdı,tek göğüsle emzirmeye çabalıyordum off............Allah bu dönemde tüm yeni annelere yardım etsin.ama geçicek canım,kendinle bu şekilde konuş ve kafanı dağıtmaya çalış..
 
bende aynı durumdayım..burda tekbaşımayım ailem başka şehirde..hiçbişeyden zevk almıyorum,dışarı çıkmak istiyorum ama çıkınca bebeğim huzursuzlanınca yine sinirleniyorum eşime gezmek bizim neyimize bizi ev paklar deyip eve dönmek istiyorum,saçım başım karman çorman,uykusuzum,yorgunummm umarım kısa zamanda geçer bebeğimle daha güzel ilgilenebilirim....
 
herkes aynı şeyleri yaşıyor bence psikolojiyi bozan herşeye karışan aile bireyleri
benim sütüm gitmişti stresten yavrum bir gün dahi emmedi herkesi gönder sadecebebeğinle ilgilen
bebek de kalabalık istemiyordur
 
benim de oldu kırk gün veya 2 ay içinde geçti tamamen
ne yapsam diye ben de çok uğraştım, üstüne üstlük benim eşim destek değil köstekti
ama geçti
seninki de geçecek çok umursama vesvese yapma
 
yarın kırkımız çıkacak malesef hala geçmedi ben hala aglıorum ve artık kendimden nefret ediorum kendimi özledim :(((((
 
canım bence en kısa zamanda profösyonel destek almanı tavsiye ederim ben aldım almayada devam ediyorum inan çok iyi gelecek
 
canımm senin yaşadıklarını yaşadım bende:(
lohusalık depresyonu:(((
eşim işe gitmesin diye ağlıyordum,oğluma nasıl bakarım küçücük diye ağlıyordum,eski düzenimiz gitti diye ağlıyordum vs vs........
eşimin ailesi benim ailem sürekli bizde:(bebek görmesine gelenler ......
oğluma süt sağmaya çalışıyorum eşimin ailesi binbir söz söylemeler:((
bu depresyonu evimizde eşim oğlum ve ben kalana kadar yaşadım
insan çokluğu bunaltabiliyor
oğluma yanlız baktım ve 15 aylık şimdi
o kadar rahatım ki zaten uyku düzeni,yemek düzeni derken daha rahat uyuyabiliyor ve gezebiliyorsun:)
biraz vaktin var tatlım ama bu hep böyle gitmicek bana güven
sen annesin ve annelik iç güdülerin var senin
o bu ne derse desin takma ve neyin doğru olduğunu düşünüyorsan onu yap
 
ay hatta beni 40 gün evden çıkarmamak istedi kayınvaldem 20 günden sonra dışarıya çıktığımda dışarıya ayak uyduramadım resmen
hatta eşime psikoloğa gidelim diye az ağlamadım
kendime bakamıyordum,kaşlarımı bile aldırmaya gitmiyordum:(
ama ne kadar büyütmüşüm aslında o zaman morale ihtiyacım varmış benim
kendini salma canım kuaföre git kendine bak
sen anne oldun bunun büyütülcek bir tarafı yok!!!
eğer bebeğini annene bırakabilcek gibiysen bırak
(ben kimseye bırakamıyorum eşim dışında)

dışarı çık,eşinle vakit ayırın birbirinize
ben oğluma aldığım sepet beşiğin altına kat kat yorgan koyardım ki kafamı kaldırmadan da oğlumu göreyim uyku arasında
yada eşime doğru yatmazdım oğluma dönük yatardım ki temkinli olayım
ayyy kendime çok yüklenmişim:)))
 
bende aynı durumdayım..burda tekbaşımayım ailem başka şehirde..hiçbişeyden zevk almıyorum,dışarı çıkmak istiyorum ama çıkınca bebeğim huzursuzlanınca yine sinirleniyorum eşime gezmek bizim neyimize bizi ev paklar deyip eve dönmek istiyorum,saçım başım karman çorman,uykusuzum,yorgunummm umarım kısa zamanda geçer bebeğimle daha güzel ilgilenebilirim....

zamanla inan düzelicek bunlar
gece uykum yoktu benimde tüm gün leyla gibiydim:(
dışarı çıkınca insanlar hayattan nasıl zevk alıyorlar ya diyordum
eşimle kahvaltı,yemek beraber oturup ne zaman yicez diyordum
ama anladım ki kendime sıkıntı yapmışım
3.aydan itibaren pusetine asılan oyuncaklardan aldım yemek ve ev işlerinde öyle oyalandı
sonra oyun halısı aldım onuda sevdi
oturmaya başladığında mama sandalyesinin önüne oyuncaklar koydum hem oynadı hem uyuyakaldı
emekleme başlayınca zaten iyice yoruluyor,bulduğu yerde uyuyor:):):):)
kendi kendine oyunlar kuruyor
şimdi ise ooooo odasını karıştırıp beni peşinden koşturuyor

canım birde sürekli evde durmayın
sabah işlerinizi bitirip arkadaşınıza gidin
onlar yardımcı olurken biraz dinlenin
bir kahve içip 2 muhabbet edin
bebekli hayata alışmak bazıları için çokk zor oluyor
eski düzenime geri dönmek istediğim zamanlar çok olmuştur benimde

tekirdağda mı oturuyorsun canım sen
bende çorludayım
ve kısa süre önce bizim ellerde TEKİRDAĞ KONUSUNU farkettim
buluşma düzenlenirse eğer buluşalım
değişiklik olur bizim içinde
 
Son düzenleme:
zamanla inan düzelicek bunlar
gece uykum yoktu benimde tüm gün leyla gibiydim:(
dışarı çıkınca insanlar hayattan nasıl zevk alıyorlar ya diyordum
eşimle kahvaltı,yemek beraber oturup ne zaman yicez diyordum
ama anladım ki kendime sıkıntı yapmışım
3.aydan itibaren pusetine asılan oyuncaklardan aldım yemek ve ev işlerinde öyle oyalandı
sonra oyun halısı aldım onuda sevdi
oturmaya başladığında mama sandalyesinin önüne oyuncaklar koydum hem oynadı hem uyuyakaldı
emekleme başlayınca zaten iyice yoruluyor,bulduğu yerde uyuyor:):):):)
kendi kendine oyunlar kuruyor
şimdi ise ooooo odasını karıştırıp beni peşinden koşturuyor

canım birde sürekli evde durmayın
sabah işlerinizi bitirip arkadaşınıza gidin
onlar yardımcı olurken biraz dinlenin
bir kahve içip 2 muhabbet edin
bebekli hayata alışmak bazıları için çokk zor oluyor
eski düzenime geri dönmek istediğim zamanlar çok olmuştur benimde

tekirdağda mı oturuyorsun canım sen
bende çorludayım
ve kısa süre önce bizim ellerde TEKİRDAĞ KONUSUNU farkettim
buluşma düzenlenirse eğer buluşalım
değişiklik olur bizim içinde

evet canım çok haklısın bebekli hayata alışmak bana zor geldi..ailem uzakta kimse yok,gündüzleri uyumaya ihtiyacım oluyo gece bebeğim çok kalktığı için ama bebeğimle 1saat ilgilenecek insan yok,eşim işte zaten gündüzleri,akşamları elinden geldiğince ilgilenmeye çalışıyo ama yorgun geldiği zamanlarda üstüne gitmek istemiyorum mafoldumben sonuçta herşey benim üstüme kalmış oluyo..çok yoruluyorum..

benim bide kayınvaldemler doğumdan 1ay önce geldiler kaldılar bebek 10 günlük olunca gittiler yardımcı oluyolardı yemek konusunda ama işte bunaldım çok sonuçda hamileliğimin 8ayını zaten yalnız geçirmiştim son aydada ev kalabalık olunca bunaldım,üstüne doğum oldu uykusuzluk,tecrübesizlik derken iyice bunaldım,bebeğim mayısda oldu havalar sıcaktı kayınvaldem tuttururdu camları açma,çorap giy şöle yap böle yap lohusasın üşütürsün dedi yine bunaldım..Allahtan annem geldide kırkımız çıkıncaya kadar rahatladım..ama annemin gitmesiyle herşey yine zorlaştı..keşke aynı şehirde olsaydım okadar iyi olcaktıki..

yaz bebeğini rahat büyütürsün derler hep..ama öyle değilmiş,havalar sıcak,ne giydirceğimi şaşırıyorum..camı açıyorum esiyo,kapatıyorum yanıyoruz,buyüzden hastada oldum geçen hafta bademcikler şişti,grip,halsizlik..annemde gelemedi hastane işleri vardı ona hastalığımı yansıtmadım aklı bende kalmasın diye,oğluma geçmedi iyiki..bi gün yığılıp kalmaktan korkuyorum yorgunluktan,oğlum hayırlısıyla biraz daha büyüse oh çekicem..anne olmak gerçekten çook zormuş..ama bi okadarda güzel kaydirigubbakcemile5
 
4. ayıma girdim bugün bende hiç degişme yokk bunları yazarken bile hala aglıorum bebegim çok huysuz sürekli aglıoo arkadaşlarım aramaz oldularr hergün arıorum onları nolur gelinn sohbet edelim diorum ama kimse gelmiooo dışarı çıkamıorum sürekli agladıgı için zehir oluo herşey yemek yemeyi uyumayı sevmeyii sevilmeyii unuttumm bu durum ne zaman geçecekkk
 
4. ayıma girdim bugün bende hiç degişme yokk bunları yazarken bile hala aglıorum bebegim çok huysuz sürekli aglıoo arkadaşlarım aramaz oldularr hergün arıorum onları nolur gelinn sohbet edelim diorum ama kimse gelmiooo dışarı çıkamıorum sürekli agladıgı için zehir oluo herşey yemek yemeyi uyumayı sevmeyii sevilmeyii unuttumm bu durum ne zaman geçecekkk

3 ayını doldurmuş bebek Neden sürekli ağlıyor hayatım? Koliklimi? Dr danıştın mı? Belki doymuyordur? Ne biliim birsürü sebebi var.
Bebek bakımında yalnız olmak zor. Benimki de 4 aylık sevgili kocamdan başka kimse yardım etmiyor. Pozitif düşünmeye çalış. Bunalımdan kurtulamıyorsan psikiyatriste gidebilirsin. Hiç çekinme, bu gayet normal:teselli:
 
3 ayını doldurmuş bebek Neden sürekli ağlıyor hayatım? Koliklimi? Dr danıştın mı? Belki doymuyordur? Ne biliim birsürü sebebi var.
Bebek bakımında yalnız olmak zor. Benimki de 4 aylık sevgili kocamdan başka kimse yardım etmiyor.
Bunalımdan kurtulamıyorsan psikiyatriste gidebilirsin. Hiç çekinme, bu gayet normal:teselli:

Kahvaltmı, öğle yemeğimi bebeğim kucağımda yiyorum. Çorbamı bardağa koyup, suyumu 1 ltlik pet şişeye doldurup içiyorum. Sırf sütüm azalmasın diye. Pozitif düşünmeye çalış. Kendini üzersen sütün de kesilebilir
 
aynı anlattklarınız bende de var arkadaşlar sürekli ağlamak istiyorum
kendime üzülecek mutlaka birşey bulup ağlıyorum ne zamana kadar sürecek bu durum :gitme:
 
Benim kızım doğalı 11 ay oldu.İlk dönemlerimiz o kadar zor du ki .
Ben vajinismus sıkıntsı atlattıktan sonra normal dogum yaptım.Yani dogumda cok korktum bişeyler olucak diye daha dogumdan sonra cocugu kucagıma verdiklerinde hiç bişey hissedemedim sadece bi korku kaldı üzerimde.Çok zor bi dönemdi dogum sonrası o kadar duygusaldım ki En önemlisi bi dönem cocuga çocuklu düzene hiç alısamadım bu sürede allahtan annem yanımdaydı.Herseye ağlıyodum Ağrılarım oluyodu aglıyodum kızım aglıyodu bu nıye aglıyo diyi bende ağlıyodum Eski düzenmi özlüyodum.Geceleri gözümü kapadıgım an o hastanede dogumhane gelıyodu aklıma.Kısacası sürekli salya sümük halindeydim.20 günlükken eşimin ailesinn kışkırtmasıyla eşim çok üzdü beni sütüm kesildi bi ara allahtan tekrar geldi.Allaha çok şükür suan hersey eskı seklıne demımde yeni bi düzene girdi eskisi gibi benım yaklasık 7 ayımı buldu bu şekle girmem.Hersey geride kaldı sadece eşimin beni o kadar üzdüğü hiç çıkmıyo içmden kırgınlıgım kalmadı ama içimde bi yerlerde kaldı.Eşimin ailesine zaten sıcak değildimo olaydan sonra hiçte ısınabilceğimi sanmıyorum.Sanırım bu zamanda olan şeyler unutulmuyo
 
Benim kızım doğalı 11 ay oldu.İlk dönemlerimiz o kadar zor du ki .
Ben vajinismus sıkıntsı atlattıktan sonra normal dogum yaptım.Yani dogumda cok korktum bişeyler olucak diye daha dogumdan sonra cocugu kucagıma verdiklerinde hiç bişey hissedemedim sadece bi korku kaldı üzerimde.Çok zor bi dönemdi dogum sonrası o kadar duygusaldım ki En önemlisi bi dönem cocuga çocuklu düzene hiç alısamadım bu sürede allahtan annem yanımdaydı.Herseye ağlıyodum Ağrılarım oluyodu aglıyodum kızım aglıyodu bu nıye aglıyo diyi bende ağlıyodum Eski düzenmi özlüyodum.Geceleri gözümü kapadıgım an o hastanede dogumhane gelıyodu aklıma.Kısacası sürekli salya sümük halindeydim.20 günlükken eşimin ailesinn kışkırtmasıyla eşim çok üzdü beni sütüm kesildi bi ara allahtan tekrar geldi.Allaha çok şükür suan hersey eskı seklıne demımde yeni bi düzene girdi eskisi gibi benım yaklasık 7 ayımı buldu bu şekle girmem.Hersey geride kaldı sadece eşimin beni o kadar üzdüğü hiç çıkmıyo içmden kırgınlıgım kalmadı ama içimde bi yerlerde kaldı.Eşimin ailesine zaten sıcak değildimo olaydan sonra hiçte ısı nabilceğimi sanmıyorum.Sanırım bu zamanda olan şeyler unutulmuyo

evet unutulmuyo. benimde kayınvalğidem telefon faturası ödenmemiş nedne ödenmemiş diye eşimle kavga etti bu ay doğum yaptım ben bize soracağına para lazım mı diye bide yüzsüzlük yapıyo. eşimde hemen gitti ödedi faturayı ama dedim bunu ömür boyu unutmıycam.(normalde kesinlikle kin tutmam) kesinl,kle unutmıycam
 
Back