Arkadaslar sessiz sakin yapımdan dolayı hayatım boyunca cevre edinemedim hiç erkek arkadaşımda olmadı şu an öğretmen oldum yine aynı sorunlar çok geveze ve sert olamadığım için öğrenciler dersimde sıkılıyor ve otorite kurmakta zorlanıyorum bu yüzden meslekten soğudum okula gitmek istemiyorum insanlardan ve hayattan sıkıldım ve yoruldum ömür boyu huyum yüzünden yalnız ve mutsuz mu olacağım hayat bana zevk vermiyor artık yalnızlık bendeki yaşama sevincini yok etti su an intihar etmiyorsam tek sebebi annemi üzmemek ve Allah korkusu yoksa beni hayata bağlayan ne bir aşk ne arkadaş ne de mutlu bir işim var tabi çok sükür sağlığım yerinde ama hayattan zerre zevk almıyorum psikoloğa gidip ilaçmı alayım o ilaçlar daha mı kötü yapar mallastırır beni ömür boyu ilaçla mı yaşayacağım(((
Benzer bi durum bende de var. Okb hastasıyım ve bağımlı kişilik yapım varmış yani bir kişiye takılıp kalıyorum. Ögrenciyim ve 2sene önce 10 senelik en yakın arkadaşım üni de ki ev arkadaşımla kavga ettik ve şimdi görüşmüyoruz tek başıma yaşıyorum o kavgadan sonra erkek arkadaşımla yaşadığım sorunların da etkisiyle depresyona girdim ve bütün çevremden soyutladım kendimi. Şimdi okula gittiğimde o yüzlerce insanın içinde kendimi yapayalnız hissediyorum. Ama zorda kaldığım zaman insanlarla iletişimim de bir sıkıntım olmadığını fark ediyorum. Yani aslında her şey bizde bitiyor psikoloğumun bana ilk söylediği sey 'sen değişmek istemezsen ben sana yardımcı olamam' dı. Sana tavsiyem bi psikologa ya sa bi danışmana git konuşma terapisi yapın bu durumunun altında hiç tahmin etmeyeceğin olaylar bile çıkabilir. Ben okb için ilaç kullandım bırakırken de hiç bir sorun yaşamadım ilaç kullanmaktan da korkma bunyene bağlı. Ama gideceğin doktoru iyi araştır derim. Sevgilerimle..