Depresyon/Anksiyete/Kaygi bozuklugu?

Hibenzey .!.:

Merhaba bende hamileligimin son haftasindayim. Ilk cocugumda hamileyken hic bisi yoktu dogumdan sonra bende surekli bi aglama istegi yalnizlik hissi etrafimda bir suru insan var ama ben sanki kendimi ait olmadigim bir yerde gibi hissediyordm. Anneme bakip bakip agliyordum ona uzuluyordum benim icin yoruluyor die. Sonra o gitti ben tek basima sanki baska birinin hayatindayim gibiydim. 40 gun falan surdu sonrasinda hafifledi ve alistim. Simdi 2. Gebeligim calisiyordum bana cok iyi gelmisti. Dogum iznindeyim. Izne ciktigimdan beri ayni hislee icindeyim. Sanki herkes cok mutku ben cok mutsuzum. Cok yalnizim. Ailem arkadaslarim var esimle aram iyi ama yok arkadas icimde surekli yetinemeyen bir his tatmin olamayan gecmeyen yalnizlik hissi. Sanki sevilmiyorum saniyorm. Cocuk dogunca elim kolim baglancaj saniyorm hic bisi yapamicam hissi. Surekli aglamak istiyorum hatta agliyorm. Anlamskz sebepsiz bi bosluk mutsuzluk var. Insallah hormonlardandir diyorm. I

Genişletmek için tıkla...

68siradanbiri68 .!.:

Kizlar hamilelimin son haftalarindayim birtanede kizim var. Ilk dogumdan sonra depresyon yasadim agir bir sekilde ve ben bunun farkibda degildim akrabalarim bile farkinda degildi cunku depresyonnun D harfini bile bilmiyorlar ( halen anlamiyorlar beni).. her neyse. Sonradan fark ettim once hamilelikte basladi tabi asiri aglama bende duygusalim hormondandir dedim dogumdan sonrada kizima soguklik basladi ama farkinda degilim sadece istemiyordum isinamamistil birde cok aglayan bir bebektu gazli reflusu olan bebekti saten gogsumu tutmadi bende 1 ay sagdim makineyle gogus uclarim kopacaktu nerdeyse sutum gelsin diye bir yandan dikislerim var altimda. Kimse yanimda degildi o aralar esim calisiyor yakinlarim baska isleri vardi ee malum kil bilsin benim depresyonda oldugumu. Hergun hergun agladim. Ondan sonra korlu basladi ya soyle olursa ya boyle olursa korkusu. Kizima 5 ay sonra alisabilidim ondan sonra pismanliklae basladi neden oyle davrandim sevgimi belli etmedim diye kendimi dunyanin en kotu annesi olarak hisettil cunku emziremedim ilgimi veremedim vs vs sonra az duzelir gibi oldum tabi ama ben evlenleden once travma yasadim o teavmayi tekrar yasadim kizimda hamikeyken ve dogumdan sonrada halen o korkuyla yasadim (travmayida anlatacam cok uzunnn..) sonra kizim 2 bucuk yasindayken birden nefes kesillesi yasadim anlamadim sonra tekrarladi ölum korkusu sardi olecem diye acile gidiyorum bos eve gonderiyorlar birseyim yok diye sonra baska doktorlara hastanelere gittim ayni sekilde bos gonderdiler. Kafayi yicekyim sanki herkez yalan soyluyordu kanili veriyordum kalp doktoruna gittim mide ve bagirsak doktoruna gittim sapa saglamdim onlara gore ozel hocalaea gittim ozel okunmus sular ictim muska kullandim ama hatir fayda etmedi uzun sure namaz kildim faydz etmedi. Sonradan piskolota basladim 3 cesit piskologa gittim hepside baska tani koydu yok biri depresyon dedi biri panik atak anksiyete dedi digeride paranoya dedi kime inanacami bilemedim hatta 2 cesit anti depresan aldim bir gram fayda etmedi. Yine hamileyim son haftasindayim yine aglama krizi basladi kotu dusunceler umitsizlii var ve korkuyorum yine eskisi gibi olurum diye bunsusu arkadasimaeima anlattim belki fikir verir veya aralarinda benim gibi benzer yasayan varsa fikir verirler diye beni dahada beter ettiler musluman depresyona girmezlis yazik ediyorsun kendine cok gencin allaha inkar ediyorsun haline sukret evin cocugun esin var diyenler oldu hep artik kimseye inanasim gelmior kimseyide dinlemek istemiyorum icime atiyorum yoruldum tanimadigim insalara yazim bari burdan dost aci soylermis bari siz bana motive olun siz bana fikir verin veya aranizda yasayan varsa veya daha once yasamissinaniz bana fikir verin bu lanet hastalig sifasi nedir caresi nedir

Genişletmek için tıkla...

68siradanbiri68 .!.:

Kizlar hamilelimin son haftalarindayim birtanede kizim var. Ilk dogumdan sonra depresyon yasadim agir bir sekilde ve ben bunun farkibda degildim akrabalarim bile farkinda degildi cunku depresyonnun D harfini bile bilmiyorlar ( halen anlamiyorlar beni).. her neyse. Sonradan fark ettim once hamilelikte basladi tabi asiri aglama bende duygusalim hormondandir dedim dogumdan sonrada kizima soguklik basladi ama farkinda degilim sadece istemiyordum isinamamistil birde cok aglayan bir bebektu gazli reflusu olan bebekti saten gogsumu tutmadi bende 1 ay sagdim makineyle gogus uclarim kopacaktu nerdeyse sutum gelsin diye bir yandan dikislerim var altimda. Kimse yanimda degildi o aralar esim calisiyor yakinlarim baska isleri vardi ee malum kil bilsin benim depresyonda oldugumu. Hergun hergun agladim. Ondan sonra korlu basladi ya soyle olursa ya boyle olursa korkusu. Kizima 5 ay sonra alisabilidim ondan sonra pismanliklae basladi neden oyle davrandim sevgimi belli etmedim diye kendimi dunyanin en kotu annesi olarak hisettil cunku emziremedim ilgimi veremedim vs vs sonra az duzelir gibi oldum tabi ama ben evlenleden once travma yasadim o teavmayi tekrar yasadim kizimda hamikeyken ve dogumdan sonrada halen o korkuyla yasadim (travmayida anlatacam cok uzunnn..) sonra kizim 2 bucuk yasindayken birden nefes kesillesi yasadim anlamadim sonra tekrarladi ölum korkusu sardi olecem diye acile gidiyorum bos eve gonderiyorlar birseyim yok diye sonra baska doktorlara hastanelere gittim ayni sekilde bos gonderdiler. Kafayi yicekyim sanki herkez yalan soyluyordu kanili veriyordum kalp doktoruna gittim mide ve bagirsak doktoruna gittim sapa saglamdim onlara gore ozel hocalaea gittim ozel okunmus sular ictim muska kullandim ama hatir fayda etmedi uzun sure namaz kildim faydz etmedi. Sonradan piskolota basladim 3 cesit piskologa gittim hepside baska tani koydu yok biri depresyon dedi biri panik atak anksiyete dedi digeride paranoya dedi kime inanacami bilemedim hatta 2 cesit anti depresan aldim bir gram fayda etmedi. Yine hamileyim son haftasindayim yine aglama krizi basladi kotu dusunceler umitsizlii var ve korkuyorum yine eskisi gibi olurum diye bunsusu arkadasimaeima anlattim belki fikir verir veya aralarinda benim gibi benzer yasayan varsa fikir verirler diye beni dahada beter ettiler musluman depresyona girmezlis yazik ediyorsun kendine cok gencin allaha inkar ediyorsun haline sukret evin cocugun esin var diyenler oldu hep artik kimseye inanasim gelmior kimseyide dinlemek istemiyorum icime atiyorum yoruldum tanimadigim insalara yazim bari burdan dost aci soylermis bari siz bana motive olun siz bana fikir verin veya aranizda yasayan varsa veya daha once yasamissinaniz bana fikir verin bu lanet hastalig sifasi nedir caresi nedir

Genişletmek için tıkla...

68siradanbiri68 .!.:

Kizlar hamilelimin son haftalarindayim birtanede kizim var. Ilk dogumdan sonra depresyon yasadim agir bir sekilde ve ben bunun farkibda degildim akrabalarim bile farkinda degildi cunku depresyonnun D harfini bile bilmiyorlar ( halen anlamiyorlar beni).. her neyse. Sonradan fark ettim once hamilelikte basladi tabi asiri aglama bende duygusalim hormondandir dedim dogumdan sonrada kizima soguklik basladi ama farkinda degilim sadece istemiyordum isinamamistil birde cok aglayan bir bebektu gazli reflusu olan bebekti saten gogsumu tutmadi bende 1 ay sagdim makineyle gogus uclarim kopacaktu nerdeyse sutum gelsin diye bir yandan dikislerim var altimda. Kimse yanimda degildi o aralar esim calisiyor yakinlarim baska isleri vardi ee malum kil bilsin benim depresyonda oldugumu. Hergun hergun agladim. Ondan sonra korlu basladi ya soyle olursa ya boyle olursa korkusu. Kizima 5 ay sonra alisabilidim ondan sonra pismanliklae basladi neden oyle davrandim sevgimi belli etmedim diye kendimi dunyanin en kotu annesi olarak hisettil cunku emziremedim ilgimi veremedim vs vs sonra az duzelir gibi oldum tabi ama ben evlenleden once travma yasadim o teavmayi tekrar yasadim kizimda hamikeyken ve dogumdan sonrada halen o korkuyla yasadim (travmayida anlatacam cok uzunnn..) sonra kizim 2 bucuk yasindayken birden nefes kesillesi yasadim anlamadim sonra tekrarladi ölum korkusu sardi olecem diye acile gidiyorum bos eve gonderiyorlar birseyim yok diye sonra baska doktorlara hastanelere gittim ayni sekilde bos gonderdiler. Kafayi yicekyim sanki herkez yalan soyluyordu kanili veriyordum kalp doktoruna gittim mide ve bagirsak doktoruna gittim sapa saglamdim onlara gore ozel hocalaea gittim ozel okunmus sular ictim muska kullandim ama hatir fayda etmedi uzun sure namaz kildim faydz etmedi. Sonradan piskolota basladim 3 cesit piskologa gittim hepside baska tani koydu yok biri depresyon dedi biri panik atak anksiyete dedi digeride paranoya dedi kime inanacami bilemedim hatta 2 cesit anti depresan aldim bir gram fayda etmedi. Yine hamileyim son haftasindayim yine aglama krizi basladi kotu dusunceler umitsizlii var ve korkuyorum yine eskisi gibi olurum diye bunsusu arkadasimaeima anlattim belki fikir verir veya aralarinda benim gibi benzer yasayan varsa fikir verirler diye beni dahada beter ettiler musluman depresyona girmezlis yazik ediyorsun kendine cok gencin allaha inkar ediyorsun haline sukret evin cocugun esin var diyenler oldu hep artik kimseye inanasim gelmior kimseyide dinlemek istemiyorum icime atiyorum yoruldum tanimadigim insalara yazim bari burdan dost aci soylermis bari siz bana motive olun siz bana fikir verin veya aranizda yasayan varsa veya daha once yasamissinaniz bana fikir verin bu lanet hastalig sifasi nedir caresi nedir

Genişletmek için tıkla...

Sue1907sue .!.:

İyi misin artık

Genişletmek için tıkla...

Sue1907sue .!.:

Canım benim bende aynı şeyleri yaşıyorum yaşadım hergün doktora gidiyordum kalp krizi geçiriyorum nefes alamıyorum diye heryerde ağrılar hissediyordum.. Okb anksiyete panik atak hepsi en üstte kaygı bozukluğu olması sebebinden kaynaklanıyor.. Ölüm korkusu yalnızlık ayrılık vs. Bizde genetik ailem de de var.. Ben geç anladım hasta oldugumu ama ilaç kullandım düzene girdi.. Ne yazık ki depresyon dan mı yoksa ilaçlar dan mı bilmiyorum böyle bi takmanazlık var yani bebeğim doğduğun da okb yi çok ağır geçirdim doktora nasıl attım kendimi bilmiyorum sonra mesela depresyon a girdim ilaca rağmen çünkü ben çok duygusal biriyim bağımlılık var bende iyi insana da kötü insana da ayrılmak hep zor geliyor.. Yağmuru izlemeyi yürümeyi film izlemeyi kitap okumayı sever hayal kurardım artık zevk almıyorum bebeğimi seviyorum elbet ama hissetmek yok sanki tuhaf oldum bu hissizliğim depresyon dan mı birileri biliyorsa yazsın doktorlar artık sinirimi bozuyor

Genişletmek için tıkla...