DeM`a / Kendi Şiirleri

13Agustos

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Aralık 2007
21
0
86
Kırklareli
HAYAL

Yeni yeni tomurcuklanan bir bahar dalına benzemeliydi bizim sevdamız.
Seninle yeşermeli, meyve vermeli, seninle yapraklarımı dökmeliydim.

Seninle merhaba demeliydim doğan güneşime yeniden.
seninle ıslanmalıydım bahar yağmurlarında.
Ciğerlerime kadar çekmeliydim, yağmurda benimle beraber ıslanan toprağın kokusunu.
Mis kokmalıydı bahar dalımın beyaz çiçekleri.
Öyle güzel olmalıydı ki, gören bir daha baksın ama koparmaya kıyamasın.
Yağmur sonrası gökkuşağını seyretmeliydik birlikte.
Dilekler tutmalıydık geleceğe dair umutlarımız için.

Gözlerine baktığımda, güneşin sıcaklığını hissetmeliydim.
Öyle ki içimi yakmalıydı.
Tenin çiçek kokmalıydı, gül kokmalıydı.
Dikenlerine rağmen bırakmamalıydım sardığım ellerini, acı hissetmemeliydim.
Ölesiye sevmeliydik birbirimizi.

Beraber yaşamalıydık sonbaharın hüznünü.
Hazan yağmuruna, rüzgarına bırakmalıydık kendimizi.
Sararan yapraklarımızı tek tek dökmeliydik.

Sonra öksüz kalmış dallarımıza kar yağmalıydı.
Üşümeliydik.. iliklerimize kadar hissetmeliydik soğuk havayı.
Buz tutmalıydık..
Artık veda etmeliydik.
Yeniden gelecek olan bahara inat beraber ölmeliydik.
 
Sen yoksun ya şimdi..
İçimde koca bir boşluk
Umut pandoranın kutusu içinde
BeN tükendim...
Bu kentin taş duvarları arasına sıkışıp kalan yüreğim
Bir mum ışığı gibi, titriyor için için.

Sen yoksun ya artık yaşama sebebim,
Güneşimde terketti beni
O an sen öldün içimde, benide öldürdün...
Taşduvarlar yıkıldı üsteme
Karanlığına gömüldüm...​
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…