- 7 Eylül 2017
- 237
- 240
Merhaba arkadaşlar
Uzun süreli bir ilişkim var.Evlenmeye karar verdik bütün olumsuzluklara rağmen.Cumartesi günü babamla tanışmaya geldi..Kendisi iş çıkışı otobüse binmek suretiyle 10 saatlik yoldan geldi.(Bütün gece yolda telefondaydık bu arada o yolu beraber gelmiş kadar olduk)Anne babası hayatta olmadığı için herşeyini kendisi yapıyor.Benimde annem olmadığı için tek başıma sırtlanıyorum her durumu.
Sabah İstanbula indi.Saat 5,30 da onu karşılamaya gitmediğim için küstü.Ama 6 da evden kaçar gibi çıktığım için de sonradan mutlu oldu.Akşamına bize gelecek evde gram hazırlık bişey yok ben o gün saat 16.30 a kadar onunla gezdim o öyle istediği için.Eve gittim iki ayağım bir pabuça girdi.Geç kaldığım için babam gerildi.Derken ben zaten yorgun uykusuz pert oldum.Bize gelme saati geldi çattı daha yola çıkar çıkmaz başladı kavgaya.Yol tarif edemiyorsun sen cidden burada yaşadığından emin misin ?
Ben kolaylık olsun diye konum atmıştım ama bakmadı bile.Ben tarif edemeyince de yükseldi. Evin kapısının önüne geldiğinde hem sözlü hemde hareketlerle küfretti.İnanılmaz bozuldum ama renk veremedim.Aynı şeyi ona lavaboyu gösterdiğimde de koridorun önünde yaptı gene renk vermedim.Heyecan korku karışınca da herşey aksak aksak gitti.
Şimdi 2 gündür duymadığım kalmadı.Sen beni sahiplenmiyorsun sen beni içinde bir yere koyamamışsın.Ben üçüncü tekil şahıs değilim gibi şeyler dinliyorum.Hatta yemek yapmayı misafir ağırlamayı da bilmiyorsunuza kadar geldik.Benim için o değil yemekler önemliymiş.Yemek yemek diye koştururken onu karşılamayı düşünmemişim onu unutmuşum ben.Hep ikinci plana atmışım.
Özür diledim.Heyecanıma tecrübesizliğime sayamaz mısın dedim büyümen gerekmez mi artık diye antitez sunuyor.
Herşeyi peş peşe yedirip içirip göndermenin derdindeydin beni sepetlemeye çabaladın diyip beni çok zorluyor.Konuşursam çok kötü konuşucam şuan sadece dinliyorum alttan alıyorum.
Bu tip talihsiz tanışma merasimi geçirenler var mı?
Nasıl telafi ettiniz?
Uzun süreli bir ilişkim var.Evlenmeye karar verdik bütün olumsuzluklara rağmen.Cumartesi günü babamla tanışmaya geldi..Kendisi iş çıkışı otobüse binmek suretiyle 10 saatlik yoldan geldi.(Bütün gece yolda telefondaydık bu arada o yolu beraber gelmiş kadar olduk)Anne babası hayatta olmadığı için herşeyini kendisi yapıyor.Benimde annem olmadığı için tek başıma sırtlanıyorum her durumu.
Sabah İstanbula indi.Saat 5,30 da onu karşılamaya gitmediğim için küstü.Ama 6 da evden kaçar gibi çıktığım için de sonradan mutlu oldu.Akşamına bize gelecek evde gram hazırlık bişey yok ben o gün saat 16.30 a kadar onunla gezdim o öyle istediği için.Eve gittim iki ayağım bir pabuça girdi.Geç kaldığım için babam gerildi.Derken ben zaten yorgun uykusuz pert oldum.Bize gelme saati geldi çattı daha yola çıkar çıkmaz başladı kavgaya.Yol tarif edemiyorsun sen cidden burada yaşadığından emin misin ?
Ben kolaylık olsun diye konum atmıştım ama bakmadı bile.Ben tarif edemeyince de yükseldi. Evin kapısının önüne geldiğinde hem sözlü hemde hareketlerle küfretti.İnanılmaz bozuldum ama renk veremedim.Aynı şeyi ona lavaboyu gösterdiğimde de koridorun önünde yaptı gene renk vermedim.Heyecan korku karışınca da herşey aksak aksak gitti.
Şimdi 2 gündür duymadığım kalmadı.Sen beni sahiplenmiyorsun sen beni içinde bir yere koyamamışsın.Ben üçüncü tekil şahıs değilim gibi şeyler dinliyorum.Hatta yemek yapmayı misafir ağırlamayı da bilmiyorsunuza kadar geldik.Benim için o değil yemekler önemliymiş.Yemek yemek diye koştururken onu karşılamayı düşünmemişim onu unutmuşum ben.Hep ikinci plana atmışım.
Özür diledim.Heyecanıma tecrübesizliğime sayamaz mısın dedim büyümen gerekmez mi artık diye antitez sunuyor.
Herşeyi peş peşe yedirip içirip göndermenin derdindeydin beni sepetlemeye çabaladın diyip beni çok zorluyor.Konuşursam çok kötü konuşucam şuan sadece dinliyorum alttan alıyorum.
Bu tip talihsiz tanışma merasimi geçirenler var mı?
Nasıl telafi ettiniz?