- 14 Mayıs 2009
- 148
- 13
- 118
- 38
ÖLÜYORUM ANNE
Ölüyorum anne
Dirhem dirhem eriyorum
Işığım söndü.
Kara gözlü kızın, sararıyor anne!
Bana kimse sen gibi sarılmadı
Almadı kollarına
Öpmedi doyasıya.
Can damarlarım eziliyor her bir dakikada
Göçüyorum bu dünyadan anne!
Umutlarımı sana bırakıyorum
Sevdalarımı anlat küçüklere
Aşktan vazgeçmesinler sakın anne!
Toprağımda yeşiller saklayacağım
Baharlar gibi taşıyacağım düşlerine
Güleceğim sana bir yerlerden
Hüzünü yoldaş ettim kendime
Bir çift çorap, götüremem belki
Gittiğim yere.
Olsun, sen yine de üzülme!
Sine-i ruhumdan dökülüyor hücreler
Bir bir
Tek tek
Parçalanıyor, sinmişler.
Saçlarım,
Onlar da isyandalar.
Çaktırmadan bana gard aldılar.
Gözlerimde gül kokmuyor
Yosunlar sarmış her bir yanımı
Şiirler yazmıyor artık kimse,
Gözbebeklerime
Asılı kalmış sevinçlerim,
Bir sancı esnasında!
Uyandırma sakın beni anne!
Son demine gelmişim
Emanet can
Yitiyor avuçlarımda
Boğuluyor hayat denen suda
Yaşlarım sarılı kalsın
Çocuk rüyalarımda.
Savrulsun her bir sevdam başucuma!
Şavkı sular tükendi anne!
Dolunay gülmüyor artık yüzüme
Ellerim titriyor yazarken bile
Bu dünyada yerim yokmuş
Bir asi rüzgârdım geldim geçtim
Musâlla taşımı sahipsiz bırakma sakın anne.
Duaların el açsın bana
Yavaş yavaş erimek
Dirhem dirhem küçülmek
Zor be!
Söyle Azraile çabuk gelsin anne!
Saçlarına yıldız düştü mü senin de!
Filizler büyütüyor musun kocaman yüreğinde?
Umutların,
Onları sakın yitirme anne!
Bir kuş gönder yıldızıma.
Leylek olsun mesela
Çocukken anlattığın masallarda ki gibi
Anlatsın seni bana
Ufalanırken karanlıklarım,
Sen sakın üzülme anne!
Ne dağlarım oldu.
Ne karlarım.
Ne de bırakacağım bir esvâbım
Vasiyetim sana:
Mezarıma bir mavi gül bırak
Çok sevdim maviyi
Özgürlüklerim gibi.
Ve beni sakın
Sahipsiz bırakma ANNEM!
04.09.2008
Ölüyorum anne
Dirhem dirhem eriyorum
Işığım söndü.
Kara gözlü kızın, sararıyor anne!
Bana kimse sen gibi sarılmadı
Almadı kollarına
Öpmedi doyasıya.
Can damarlarım eziliyor her bir dakikada
Göçüyorum bu dünyadan anne!
Umutlarımı sana bırakıyorum
Sevdalarımı anlat küçüklere
Aşktan vazgeçmesinler sakın anne!
Toprağımda yeşiller saklayacağım
Baharlar gibi taşıyacağım düşlerine
Güleceğim sana bir yerlerden
Hüzünü yoldaş ettim kendime
Bir çift çorap, götüremem belki
Gittiğim yere.
Olsun, sen yine de üzülme!
Sine-i ruhumdan dökülüyor hücreler
Bir bir
Tek tek
Parçalanıyor, sinmişler.
Saçlarım,
Onlar da isyandalar.
Çaktırmadan bana gard aldılar.
Gözlerimde gül kokmuyor
Yosunlar sarmış her bir yanımı
Şiirler yazmıyor artık kimse,
Gözbebeklerime
Asılı kalmış sevinçlerim,
Bir sancı esnasında!
Uyandırma sakın beni anne!
Son demine gelmişim
Emanet can
Yitiyor avuçlarımda
Boğuluyor hayat denen suda
Yaşlarım sarılı kalsın
Çocuk rüyalarımda.
Savrulsun her bir sevdam başucuma!
Şavkı sular tükendi anne!
Dolunay gülmüyor artık yüzüme
Ellerim titriyor yazarken bile
Bu dünyada yerim yokmuş
Bir asi rüzgârdım geldim geçtim
Musâlla taşımı sahipsiz bırakma sakın anne.
Duaların el açsın bana
Yavaş yavaş erimek
Dirhem dirhem küçülmek
Zor be!
Söyle Azraile çabuk gelsin anne!
Saçlarına yıldız düştü mü senin de!
Filizler büyütüyor musun kocaman yüreğinde?
Umutların,
Onları sakın yitirme anne!
Bir kuş gönder yıldızıma.
Leylek olsun mesela
Çocukken anlattığın masallarda ki gibi
Anlatsın seni bana
Ufalanırken karanlıklarım,
Sen sakın üzülme anne!
Ne dağlarım oldu.
Ne karlarım.
Ne de bırakacağım bir esvâbım
Vasiyetim sana:
Mezarıma bir mavi gül bırak
Çok sevdim maviyi
Özgürlüklerim gibi.
Ve beni sakın
Sahipsiz bırakma ANNEM!
04.09.2008