- 20 Haziran 2007
- 4.250
- 27
- 358
- 45
Yüzü gözü kir pas içinde ama hiç de bunu dert eder gibi bir hali yok. Dikkatli gözlerle kıyı bucağa öyle bir bakışı var ki… İmreniyorum ona.
Bugün yolda giderken yine onlardan biri çıktı karşıma… Yük hayvanı gibi sırtlamış iki tekerli devasa bir şeyi, çekiyor! Yüzü gözü kir pas içinde ama hiç de bunu dert eder gibi bir hali yok. Dikkatli gözlerle kıyı bucağa öyle bir bakışı var ki… İmreniyorum ona. Çünkü birçoğumuz onun gördüklerini göremiyor… Bir çoğumuz için kıyı bucakta kalan şeylerin hiçbir değeri yok. Ama onların ekmeği bizim görmediğimiz, görmek istemediğimiz şeylerde. Sadece onların ekmeği de değil, dünyanın geleceği, bizim görmek istemediğimiz,. Görmezlikten geldiğimiz şeyler…
Merak ettim o ne taşıyor diye. Rengi kalmamış gri kara koca arabanın içi tıka basa pet şişelerle dolu, ayrıca bir bölmede de konserve ve içecek kutuları yığılı, hepsi plastik! Adam beni görmedi bile, onun gözü çöp bidonlarında, yol kenarlarında…
Bir keresinde genç bir çocuk görmüştüm, kağıtları pis çöplerin arasından sabırla çekip eliyle düzelterek sırtındaki koca bir torbaya atıyordu. Bende de atılacak kağıtlar olduğunu söyledim. Beni izlerken, onun aslında üniversite sınavlarına hazırlanan bir lise mezunu olduğunu öğrenmek beni çok şaşırttı. Sonra düşündüm, neden şaşırıyorum diye. Çünkü hiç de yaptığı işten utanmış hali yoktu. Aksine yaptığı şeyin bilincindeydi ve bu beni daha da şaşırttı. İçimden dedim ki, onun dışı kirli, görünen dış yüzü… Beyni değil!
Ne yazık ki evimizde plastik torbaları tıka basa doldururken ne pet şişeleri dert ediniyoruz, ne kağıtları hatta ne de camları, konserve kutularını. Bunları çöpçüler de ayırmıyorlar, hepsini çöp kamyonlarına alıp bilmem neredeki devasa çöplüklere döküyorlar.
Oysa kağıtlar kağıda dönüştürüldüğünde kaç ağacımız kurtuluyor, pet şişeler tekrar tekrar pet şişelere dönüştürüldüğünde yeryüzü boğulmaktan kurtuluyor…
Yiyecekler çöpe dökülmesi yerine sokaktaki hayvanlara verilse, kaç hayat devam edecek! Bir kedi gözünüzün içine baksa, size sürtünse, onu okşar geçersiniz, ya da sizden uzaklaştırmak için yüreğinizin yumuşaklığı ve sevecenliği oranında ona dokunur ya da tekmelersiniz! Sonra da aşk nedir diye düşünürsünüz!
Aşk acaba sadece karşı cinse duyduğunuz ve içinde libidonun da payı olan duygu yoğunluğundan mı ibaret? Aşk bence gönlünüzdeki sıcaklıktır ve bu sıcaklık yansıtıldığında dünyaya daha güzel bakarsınız… Bir çiçeğe ya da bir kedi yavrusuna duyduğunuz sıcaklık da böyledir.
Çevreci dostlarımız da var, ne mutlu ki azımsanmayacak kadar da kalabalıklar… Merak ediyorum bu çevreci dostlarımın kaçının evinde kağıtlar ayrı, pet şişeler ayrı, camlar ayrı toplanıyor?
Kimi dostlarım evime geldiklerinde kağıtları attıkları çöp torbasından teker teker çıkardığımı, mutfağın bir tarafında ayrı ayrı torbalara yerleştirdiğimi gördüklerinde biraz da alınganlıkla abarttığımı düşünüyorlar, onların mahallelerinde kağıtları atabilecekleri konteynerlerin bulunmadığını söylüyorlar. Doğru olsa bile, mutlaka yakınlarından geçen dışı kirli çöp toplayıcılar vardır. Belli bir yere kağıt, pet ve cam torbalarını koyduğunuzda, onlar bunu biliyorlar ve alıyorlar.
Dünya gerçekten umurumuzdaysa, çöplerimize sahip çıkarız, çöplere sahip çıkmak ise aslında dünyamıza sahip çıkmakla eş anlamlı değil mi? Ben dünyamı da, onun üzerinde yaşayarak zincirleme bir yaşam döngüsü yaratan tüm canlılarını da çok seviyorum, kendimi sevdiğim kadar….
Biz nedense bizim yapmamız gerekeni yapan bu insanlardan korkar çekiniriz, teşekkür etmek yerine. Bence onların, bilseler de bilmeseler de dünyamızı temiz tutmakta küçük de olsa bir katkıları var. Bugün gördüğüm ve beni görmeyen o adam gibi!
nil otova'dan alıntıdıra.s.
Bugün yolda giderken yine onlardan biri çıktı karşıma… Yük hayvanı gibi sırtlamış iki tekerli devasa bir şeyi, çekiyor! Yüzü gözü kir pas içinde ama hiç de bunu dert eder gibi bir hali yok. Dikkatli gözlerle kıyı bucağa öyle bir bakışı var ki… İmreniyorum ona. Çünkü birçoğumuz onun gördüklerini göremiyor… Bir çoğumuz için kıyı bucakta kalan şeylerin hiçbir değeri yok. Ama onların ekmeği bizim görmediğimiz, görmek istemediğimiz şeylerde. Sadece onların ekmeği de değil, dünyanın geleceği, bizim görmek istemediğimiz,. Görmezlikten geldiğimiz şeyler…
Merak ettim o ne taşıyor diye. Rengi kalmamış gri kara koca arabanın içi tıka basa pet şişelerle dolu, ayrıca bir bölmede de konserve ve içecek kutuları yığılı, hepsi plastik! Adam beni görmedi bile, onun gözü çöp bidonlarında, yol kenarlarında…
Bir keresinde genç bir çocuk görmüştüm, kağıtları pis çöplerin arasından sabırla çekip eliyle düzelterek sırtındaki koca bir torbaya atıyordu. Bende de atılacak kağıtlar olduğunu söyledim. Beni izlerken, onun aslında üniversite sınavlarına hazırlanan bir lise mezunu olduğunu öğrenmek beni çok şaşırttı. Sonra düşündüm, neden şaşırıyorum diye. Çünkü hiç de yaptığı işten utanmış hali yoktu. Aksine yaptığı şeyin bilincindeydi ve bu beni daha da şaşırttı. İçimden dedim ki, onun dışı kirli, görünen dış yüzü… Beyni değil!
Ne yazık ki evimizde plastik torbaları tıka basa doldururken ne pet şişeleri dert ediniyoruz, ne kağıtları hatta ne de camları, konserve kutularını. Bunları çöpçüler de ayırmıyorlar, hepsini çöp kamyonlarına alıp bilmem neredeki devasa çöplüklere döküyorlar.
Oysa kağıtlar kağıda dönüştürüldüğünde kaç ağacımız kurtuluyor, pet şişeler tekrar tekrar pet şişelere dönüştürüldüğünde yeryüzü boğulmaktan kurtuluyor…
Yiyecekler çöpe dökülmesi yerine sokaktaki hayvanlara verilse, kaç hayat devam edecek! Bir kedi gözünüzün içine baksa, size sürtünse, onu okşar geçersiniz, ya da sizden uzaklaştırmak için yüreğinizin yumuşaklığı ve sevecenliği oranında ona dokunur ya da tekmelersiniz! Sonra da aşk nedir diye düşünürsünüz!
Aşk acaba sadece karşı cinse duyduğunuz ve içinde libidonun da payı olan duygu yoğunluğundan mı ibaret? Aşk bence gönlünüzdeki sıcaklıktır ve bu sıcaklık yansıtıldığında dünyaya daha güzel bakarsınız… Bir çiçeğe ya da bir kedi yavrusuna duyduğunuz sıcaklık da böyledir.
Çevreci dostlarımız da var, ne mutlu ki azımsanmayacak kadar da kalabalıklar… Merak ediyorum bu çevreci dostlarımın kaçının evinde kağıtlar ayrı, pet şişeler ayrı, camlar ayrı toplanıyor?
Kimi dostlarım evime geldiklerinde kağıtları attıkları çöp torbasından teker teker çıkardığımı, mutfağın bir tarafında ayrı ayrı torbalara yerleştirdiğimi gördüklerinde biraz da alınganlıkla abarttığımı düşünüyorlar, onların mahallelerinde kağıtları atabilecekleri konteynerlerin bulunmadığını söylüyorlar. Doğru olsa bile, mutlaka yakınlarından geçen dışı kirli çöp toplayıcılar vardır. Belli bir yere kağıt, pet ve cam torbalarını koyduğunuzda, onlar bunu biliyorlar ve alıyorlar.
Dünya gerçekten umurumuzdaysa, çöplerimize sahip çıkarız, çöplere sahip çıkmak ise aslında dünyamıza sahip çıkmakla eş anlamlı değil mi? Ben dünyamı da, onun üzerinde yaşayarak zincirleme bir yaşam döngüsü yaratan tüm canlılarını da çok seviyorum, kendimi sevdiğim kadar….
Biz nedense bizim yapmamız gerekeni yapan bu insanlardan korkar çekiniriz, teşekkür etmek yerine. Bence onların, bilseler de bilmeseler de dünyamızı temiz tutmakta küçük de olsa bir katkıları var. Bugün gördüğüm ve beni görmeyen o adam gibi!
nil otova'dan alıntıdıra.s.
