benim gebeliğim birz sorunlu geçti.bebeğim böbreklerime baskı yaptığı için böbreklerde uzama vardı.sürekli dr kontrolündeydim.41.haftada doktoruma ağrılarımın çok fazla olduğunu söyledim.oda eğer 2 gün içinde doğum olmazsa hastaneye gelip yatış yapmamı söyledi.ve ben hastaneye yatım.cumartesi sabahı yatış yaptım.belki normal olur diye beni beklettiler ama olmadı.sancı odasında yanımda doğuran gidiyo ben hala ordayım moralim sıfır olmuştu .korkudan titriyodum.ilk olduğu için ne olacağını bilmiyorum.beni aç susuz bekletiyolar.pazar günü rahmime beyaz bi plastik lastk yerleştirdiler açılma olsun diye ama hiçbişey açılma olmasını sağlamıyodu.pazar akşama doğru suni sancı verdiler ama ortalığı inlettim sesimle.suni sancı kadar kötü bişey yok.ondada açılma olmadı.ama ben hala sancı çekiyorum ve aç susuz bekliyorum.pazartesi sabah oldu bende hala açılma yok.yataktanda kaldırmıyolar.sadece tuvalete gitmekiçin nst yi çıkarıyolar.pazartesi öğlen dr geldi muayene etti ve doğumun başladığını fakat açılma olmadığı için sezeryana almaları gerektiğini söyledi.çok korktum ve üzüldüm o kadar sancı çekip bide sezeryan olunca.neyse aldılar ameliyathaneye indirdiler beklerken suyum geldi.çok soğuktu hemşire üstüme battaniye örttü.ve beni aldılar oraya girince ağlamaya başladım.sonra dr genel anestezi şsteyip istemediğimi sordu bende genel dedim.öğlen 2 de kızım doğmuş ben 4de daha gözümü yeni açıyodum.uynınca direk yoğun bakıma alıyolar.tamm dikişin üstünede bi kum torbası koydular.rahimi sertleştiriyomuş.sonrada elleriyle alttan içi temizlediler.onu yapmazsa sonra kürtaj olmak orunda kalırmışız.ve sonra görümcem bebeğğimi almış yanıma getirdi onu görünce bütün çektiklerim bian da bitti.çünkü o benim canımdan bi candı.o benim ayşegülümdü