arkadaslar merhaba, ''bir derdim var''ı uygun gördüm ben de su günler beni mesgul eden derdimi açmak istedim.. üniversite ögrencisiyim, sınıfımda bir beyefendiyi seviyorum, ama tam beyefendi.. çok çok ağır biri yani, davranışları falan çok ağır gözlemlediğim kadarıyla..
bense, yerinde duramayan biriyim, fazla güler fazla eglenırım ama samimi olduklarımla, ilk tanıstıgım insanlara karsı ağır davranırım
( tabi yerine ve kişisine göre ağırımdır, ama o benden daha agır )
sınıfımız kalabalık, herkes herkesle samimi değil, yani samimilikten ziyade pek muhabbet olmuyor sınıfın geneliyle, cünkü zaten ders biter herkes dagılır, yakın olduklarınla kalırsın, konusacak vakit olmaz sınıftaki diğerleriyle,
o derse geç geliyor genelde, ders bitince de gidiyor haliyle... konusmaya (gerçi tanısmaya desem daha dogru olur dedigim gibi sınıf kalabalık olunca cogu kisiyle tanısamıyor ınsan) vakit , şans olmuyor,
Onu çok çok seviyorum, başımı ağrıtır derecesinde, resmen midemde kelebekler uçuşuyor,
hatta karnıma agrılar giriyor, sırtım falan her yerim agrıyor o derece,
görünce heyecan basıyor,
başka bir kızla konuşsun kıskandıgımı farkettim (neyine kıskanıyorsam)
Kısacası o zor biri bunu anladım yazdım kenara, ben zaten acılabılecek bır yapıda degılım, bir seyi enine sonuna düsünürüm, olabilecek her seyi düsünürüm, şöyle olursa ne olur, böyle olursa ne olur ? diye,
bu yüzden de acılamam.. ne yapayım ? akışına bırakıp onu mu bekleyeyim ? düşünün ki midenizde kelebekler ucusuyor, ciddi anlamda kendinizi benim yerime koyun ( benim gibi açılamayan, ama cok seven.. ve karsı tarafında benden daha agır biri oldugunu ) ne yapardınız ? Sizce geçici mi bu, yoksa ben abayı yakmıs mıyım çok kötü ?
Bu da bir başka sorum,( tekrar konu acarsam kapanır muhtemelen o yüzden aynı konuda sorayım dedim)
O ağır oturaklı biri ya hani, ben de yerinde duramayan biriyim demiştim
Ben onu ağır gördükçe kendimi oldugumdan daha agır etmeye çalışıyorum
Sonra da diyorum ki, benim kişiliğim bu, bu yaştan sonra nasıl değişsin (21)
Ben yine deli dolu devam mı edeyim ?
Onu cok seviyorum, onun için kendimden ödün verip onun gibi mi olayım ?
Okudugunuz için çok çok çok tesekkür ederim
bense, yerinde duramayan biriyim, fazla güler fazla eglenırım ama samimi olduklarımla, ilk tanıstıgım insanlara karsı ağır davranırım
( tabi yerine ve kişisine göre ağırımdır, ama o benden daha agır )
sınıfımız kalabalık, herkes herkesle samimi değil, yani samimilikten ziyade pek muhabbet olmuyor sınıfın geneliyle, cünkü zaten ders biter herkes dagılır, yakın olduklarınla kalırsın, konusacak vakit olmaz sınıftaki diğerleriyle,
o derse geç geliyor genelde, ders bitince de gidiyor haliyle... konusmaya (gerçi tanısmaya desem daha dogru olur dedigim gibi sınıf kalabalık olunca cogu kisiyle tanısamıyor ınsan) vakit , şans olmuyor,
Onu çok çok seviyorum, başımı ağrıtır derecesinde, resmen midemde kelebekler uçuşuyor,
hatta karnıma agrılar giriyor, sırtım falan her yerim agrıyor o derece,
görünce heyecan basıyor,
başka bir kızla konuşsun kıskandıgımı farkettim (neyine kıskanıyorsam)
Kısacası o zor biri bunu anladım yazdım kenara, ben zaten acılabılecek bır yapıda degılım, bir seyi enine sonuna düsünürüm, olabilecek her seyi düsünürüm, şöyle olursa ne olur, böyle olursa ne olur ? diye,
bu yüzden de acılamam.. ne yapayım ? akışına bırakıp onu mu bekleyeyim ? düşünün ki midenizde kelebekler ucusuyor, ciddi anlamda kendinizi benim yerime koyun ( benim gibi açılamayan, ama cok seven.. ve karsı tarafında benden daha agır biri oldugunu ) ne yapardınız ? Sizce geçici mi bu, yoksa ben abayı yakmıs mıyım çok kötü ?
Bu da bir başka sorum,( tekrar konu acarsam kapanır muhtemelen o yüzden aynı konuda sorayım dedim)
O ağır oturaklı biri ya hani, ben de yerinde duramayan biriyim demiştim
Ben onu ağır gördükçe kendimi oldugumdan daha agır etmeye çalışıyorum
Sonra da diyorum ki, benim kişiliğim bu, bu yaştan sonra nasıl değişsin (21)
Ben yine deli dolu devam mı edeyim ?
Onu cok seviyorum, onun için kendimden ödün verip onun gibi mi olayım ?
Okudugunuz için çok çok çok tesekkür ederim
Son düzenleme: