merhabalar.benim problemim polyanna olmak.herkes iyi olsun aman kimse kırılmasın üzülmesin diye polyanna olmaktan sıkıldım.herkesi herşeyi düşünmekten yoruldum artık.olayları akışına bırakamıyorum.kimseyle tartışamıyorum hep susuyorum.kendimle başbaşa kalınca delirmiş gibi konuşuyorum.söyleyemediklerimi söylüyorum.insanların bana yaptıklarını unutamıyorum.aklıma her geldiğinde sinirlerim bozuluyo.dudaklarımı ısırma gibi huylar edindim yara oluyo resmen.babam 17 senedir felçli artık konuşamıyo ve yürüyemiyo kalbim acıyo her görüşümde annem dünyadaki bi melek.evliyim eşim hergün beni sevdiğini söyleyen bi eş.17 aylık bi oğlum var canım ciğerim bunarı yazmamın sebebi çok kötü bi hayatım yok.evlendikten sonra oldu hep ne olduysa.evlenmeden önce kötü bişey söylendiğinde anlamazdım bile gülerdim hep.hayatımda kimse iğnelememişti beni.evlendim kayınvalidem kayınpedrim hep iğneleme laf söleme çok değiştiler.bigün çok iyiler ertesi gün yüzüme bile bakmıyolar.sadece bayram günü geç gittiğimiz için bayramlaşmadı bile.vs vs.işte bunları hazmedemiyorum hep susuyorum ve yine susuyorum.bunlar olurken eşimde şahit oluyo ama sadece üzülme canım demekle yetiniyo.beni anladığını söylüyo okadar.bu dahada yoruyo beni.eşime hiç kıyamıyorum.ve artık sürekli beynimi kemiren bişiler var ve sürekli sürekli konuşuyorum sessizce.artık yorulddum bunları yazmak bile bitaz olsun rahatlaattı içimi .şimdiden teşekkür ederim size.bide herşeye panik oluyorum,karanlıktan korkuyorum,ağlıyorumm ve tek isteğim oğlumun benim gibi olmaması...............