Çok yalnızım

ayjju

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Eylül 2011
27
0
36
Eskişehir
selam kızlar hemen konya giriyim.tam bir depresyon vakasıyım.şimdiye kadar hiç arkadasım olmadı olanların da yanlışlarını söyledıgım anda benı bırakıp gitti ya da sırtımdan vurdu hep.iki yüzlülüğe tahammülüm yok sanırım.evden cıkmıyorum tek basıma gezmeyı sevmiyorum.evin önündeki bakkala gitmek zor geliyor.bi arkadasımın olmasını cok isterdim yaa cidden derdımı paylaşabılecegım kimsem yok.hep içime atıyorum yaşadıklarımı.zaten 5 yıldır tedavi görüyorum ve tedavim buna bıle cvp vermedi.doktorum yatarak tedavi olmam gerektıgını söyluyor bunu kabul etmem cok zor.yanımda biri olsaydı belki farklı olurdu dıye düşünüyorum.ilişkim var mı yok mu belli deıl tam allahlık zaten.ne yapiym ben şimdi?
 

cnm herzaman doğruları sölemek ii olmuyor işte.bende senin gibiyim.ama Allah.tan beni anlayan arkadaşlarım var.içimden kötüülük geçirmediğimi biliolar
 
insanlar donem donem boyle seyler yasayabiliyor kısa bir sure once bende aynı durumdaydım yalnız hissediyordum kimseyede guvenim kalmamıstı insanların bugun dedigini yarınkini tutmuyor arkadasım dedigin insan dusmanın olabiliyor ama sunu anladımki hayatta kimseye guvenmeyeceksin yeri gelince sorunlarını bile kendin cozmeye calısacaksın herseyini anlatmayacaksın kendi kendine yetmeyi bileceksin zor oluyor insan kendini cıkmazda hissediyor ama istedikten sonra yine kendi kendini iyi edebiliyor insan
 

arkadaş edinmede herkes iyi olmayabilir ya da arkadaş kalmakta.önemli olan pes etmeden küsmeden aramaya devam etmekte.bulursun kafana göre birisini
ben bir de kızlardan mı erkeklerden mi bahsediyorsun anlamadım?ikisi için de genel konuştum
 
Bence yalnızlığınızı sevin ama gönlünüze uygun kiseleri bulamıyorsanız,merkezinde sizin olduğunuz aktivitelere katılın,buralarda sosyallleşin,birileriyle ortak bir işler yapın etkinlikler yapın,kitap okuyun,film izleyin yalnızlığınızı unutun sizi üzdüğü zaman ama hastalık sakatlık gibi durumlarda yanınızda olacak bir aile varmı,varsa iyi,yokasa o zaman zor bir durum olur.zaten hrkes kendi kaderini yaşar ancak!!!
 

sanki sende kendimi gördüm biz ve bizim gibiler mükemmeliyetçi insanlar işimiz çok zor o yüzden yanlız kalıyoruz
ama napıyım iki yüzlü insanları canım ya a en nefret ettiğim şey ama hep beni buluyor
 

herhangi bir sosyal ortamda (okul, işyeri, aile-eş dostları, komşular vs.) diğerlerinin az veya hiç tanımadığım insanlar tarafından dinlenen, odak merkezi olan, espiri yapmayı güldürmeyi bilen, kendim hakkında değil dünya siyaset sanat vs. hakkında her zaman paylaşacak mevzuları olan bir insandım. özel hayatımı ve kişisel sorunlarımı içime atan bi de..
arkadaşlık ve dostluktan anladığım, esas olarak paylaşmak.
fakat çoğu insan başka şeylerin derdinde... seni egale etmek, sindirmek, senin yerinde olmak için türlü psikolojik savaşlar çıkartmak ve bir şekilde diğer insanların gözünden silmek. ben bu oyuna geldim ve zamanla kendimi korumak için tüm bu özelliklerimden vazgeçtim, aşırı derecede gözden uzak, mütevazi, ete süte bulaşmayan biri oldum. bir baktım aslında silik ve kendine güvenini kaybetmiş biri olmuşum..
oyunun başında iftiraları yeterlidir mesela. ben bu entrika, iftiralarla, haksızlıklarla çok erken yaşta tanıştım. Arkadaş, dost, kanka demeyi birilerine bırakalı çok oldu. Tanıdıklarım var sadece, bu kadar. Onlar da arıyorlar mı? Hayır, herkesin ekmeğin derdini, zamanları olmadığını türkü yapmış söylüyor.. İş düşünce, aralar. O ayrı.

yalnız kalmak mı? lütfen üzülme, senden değerlisi yok. kendini dinleme hiç. Allah seni biliyor ve dinliyor zaten. hayırlsı buymuş de, iyi niyetini koru ve inan. bir gün hayırlı olan insanlar, herşey seni bulacak zaten, özel çaba sarfetmene gerek yok. kendi hayatına amaçların için dilediğin gibi devam et, kader ağlarını iyiliklere örecektir.
 


ayjju işin, gücün, okulun falan yok mu? kendini böyle eve kapatırsan cok bunalırsın, iyileşmek istiyorsan iyiymiş gibi davranmaya başlamanı öneririm. tam tersini hissetsen bile inan ki zamanla işe yaradığını göreceksin. bir de antidepresanlar depresyonu tetikliyor, tekrarlamasına yol açıyor. yavaş yavaş bırakmaya çalış bence, tabi ki dr. kontrolünde.
 
Canım aynen bende snein durumundayım yalnızım yalnızım ne arkadaşım var ne dostum ne sevenim ne sevgilim üstelik anksyete hastası oldum çıktım((
 
çok güzel ifade etmişsin cnm aynen bnde bu durumdayım ve eski dostum doslarım birdenbire beni hedef aldılar onlarla falza takılamıyorum onlar kadr rahat olamıyorum sanırım suçum bu..ama çok üzülüyorum sindiremiyorumda çok yalnız hissediyorum kendimiiçime kpanasım varr herkesi silip başımı alıp gidesim varr
 

Bende dogrucu davutum . Cok fazla arkadas cevrem var, ama samimi oldugum kisi sayisi azdir. Benim gibi durust olanlarinin hayatimda olmalarini tercih ettim, ben secici davrandim her zaman. Bu arada durust olurken, kime nasil davranman gerektigini bilmek gerek sanirim.. karsinda ki kisiye gore degisir.

Bence kendine yeni ugraslar bulmalisin, calismak gibi?.. yada yeni bi kurs, spor, resim, sanat.. aklina ne gelirse. Sosyallesip, bu kompleksinin ustune gitmelisin. Disarda o kadar garip insanlar var ki. Sizofren kayniyor ortalik mesela, ama asil onemli olan bunu bilmemeleri.

Hayata bir kere geliyorsun, yasamadan gidersen ziyan edersin.
 
ilk kural yalnızım kelimesini kullanmayın ... çünkü buna odaklandıkça yalnızlığınız büyür ve buna engel olamazsınız hayatınızda sizi seven insanlar iyi niyetli arkadaşlarınız varmış gibi davranın hayallerinizde bile sürekli onlarla gezip eğlendiğinizi düşünün.. bu duruma dair olumsuz bir düşünce aklnızdan geçirmeyin.
bunu bir hastalık olarak görmeyin kendi kendinizi telkin edin motive edin aynaya bakıp kendinizin çok güçlü olduğunu kendinizi sevdiğinizi söyleyin .kalabalık ortamlarda zaman geçirin. mutlu olduğunuz keyif aldığınız işlerle uğraşın hayatınıza bu şekilde devam edin kısa bir zaman sonra sonuçlarını alırsınız tüm bu yaptıklarınızın..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…