- 10 Kasım 2010
- 4.634
- 3.819
Yaşın kaç bilmiyorum fakat bahsettiğin şekilde hayat normalden daha zor oluyor, tabii ki aynılarını yaşadım, oradan biliyorum.
Bu şekilde devam edersen, hayatının her alanında sıkıntı çekersin. Kariyerinde ilerleyemezsin, başarıların taktir edilmez, ailenle sorunlu olursun her daim, karamsar olursun, bu seni tembelliğe iter, potansiyelinin çok çok gerisinde yaşarsın.
Yenmek tamamen senin elinde, illa bir method, yol yordam söyle dersen, bence en uygun method "taklit etmek". Çevrende gözlemlediğin girişken, girişkenliğiyle ön plana çıkan insanları taklit ederek rol yapman gerek. O kişileri iyice gözlemleyerek, hangi soruya nasıl cevap veriyorlar, hangi durumlara nasıl tepki veriyorlar falan, bi nevi ezberle hepsini. Ve aynılarını yapmaya çalış. Rol yaparken başta bu durum çok yapmacık hissettirecek; konuşan kişi senmişsin gibi gelmeyecek, evet, ama zamanla alışıyorsun. Rol yeteneğini kullan yani, benim bulduğum en etkili yöntem buydu, genel olarak bu sayede başardım ben de aşmayı. Etkinliği kanıtlandı yani.
Ayrıca yaşadığın şehirde yakınlarda bir tiyatro kulübü bul, kaydol. Çaylak olarak başla, canlandırdığın karakterlerin konuşmalarını, tavırlarını özümsedikçe sen de normal tepkiler vermeyi, daha normal konuşmayı öğreniyorsun. Ayrıca ister istemez senin gibi olan kişilerle beraber sosyalleşiyorsun, her açıdan faydalı.
Bir de mümkünse farklı bir şehirde tek başına yaşa, ayaklarının üstünde durup hayatta kalma çabası verirken girişkenlik konusunda ister istemez yol alıyorsun.
Şimdilik bu kadar : P
Hepsini okudum denedim de ama olmuyor taklit dahi edemiyorum
Sanki önümde bir engel var bende ona çarpıp duruyorum
nasıl çözülebilir ki? mesela konuyu kendime döndürmk gibi olmasın ama ben çok kötü bi çocukluk yaşadım..bunun sonucı olarak ta kaldı bu sessizlik pısırıklık bende
Al bendende o kadar :/
yapamadıklarını yapmaya başla vazgeçme sabırla devam et duvarların yıkılır çok konuşmakta alışkanlık olur sonra.
Duvarım yok ama yapamıyorum
Ama psikiyatrilerde ilaç verip yolluyorlarDiğer arkadaşlar güzel örnekler vermişler neler yapılabileceği ile ilgili..
Fakat bana göre çocuklukta yaşanan bir travma varsa,bir sorun,bir durum;onlar çözülmeden ne yapılırsa yapılsın o pısırıklık sessizlik gitmez diye düşünüyorum.
Neler yapılabilir?Bence profesyonel yardım alınarak sorunun kaynağı tespit edilmeli.İlk basamak bu bence.
Kendini kasmadan heryere her ortama katil .Gitgide tecrube sahibi olursun .Niye korkuyosun herkes sen ben gibi .Dogal olursan problem yok.....Relax........
Ortama girmekte bir sürü sıkıntım oluyor ama sessizliğim bu konunun önüne geçiyor
ucundan kıyısından bi konuşmaya başla, herkes senin gibi kimse çok farklı değil hepimiz insanız cnm. sen bi başla zamanla gerisi gelir. rahatlarsın sonra da konuşursun, kendini kasmazsın.
Evet hepimiz insanız ama konuşamıyorum ben yaa
kesınlıkle katılıyorum
"konusursam kızacaklarmıs gıbı hıssedıyorum" demenden de anlasılıyo bence,bastırılmıs sındırılmıs gıbı
Hayatın tadi oyle nasil çıkıyor ya? Azicik sohbet muhabbet olmasin duvarlara anlatiyorum ben :)
İnsanları dinleyerekte gayet mutlu olabiliyorum