merhaba;
huyudur. kızım 2,5 yaşında doğduğu dğnden beri aglıyor :) yani şuan çok tatlı çok sevimli ama sürekli mız mız akşam babası ile eve geldiğimiz an sürekli kendiömizi onun etrafında dönerken buluyoruz. yani nasıl anlatayım bilmiyorum bütün cocuklarmı boyle ama asla ıstegı bıtmıyor, asla bırseyden memnun olmuyor, sürekli canı mızmızlanmak ıstıyor, sürekli bir eziyet bize. eşim cok sabırlıdır ama bazen onu bıle ınanılmaz çileden cıkartabılıyor. asla esımle yada baska bırıyle oturup ıkı kelıme konusamazsın yanında konusturmaz. asla kendımıze gore yapabıldıgmız bırsey yok yemek yerken bıle bır kaos ortamımız mevcut :)kendı basına hıc bırsey yapmaz mutlaka yanında olmalısın, lego oynayalım anne der oynamaya baslarsın sıkılır ıkı dk sonra, boyama yapalım anne der ıkı cızgı cızer sana boyatır sıkıldım der ıkı dk sonra. , dunya kadar oyuncagı var dogru duzgun oynadıgını bılmem.yanı bazen dusunuyorum acaba dıkkat eksıklıgımı var falan dıye.. yanı huyu bu bız kabullendık artık. cok aktıf bır cocuk aslında sureklı ılgı onda olsun sureklı onunla ılgenılsın ıstıyor. canı ınanılmaz tatlı. tırnagna taş degse ağlar :) ve susmak bılmez kolay kolay. yanı sımdı dusundumde gercekten bende bdv ye konu acacak kadar dolmusum :) ama yapacak bırsey yok yanı nabalım saglıkları yerınde olsunda. seneye anaokuluna gonderecegız bır tık umutluyum belkı bıraz duzelır :)