Çok korkuyorum ama istiyorum!!

ssaryms

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
7 Aralık 2014
382
143
32
10 aylık evli 23 yaşındayım çocukları çok severim küçük kardeşimi emzirme dışında ben büyüttüm desem yalan olmaz.ama nedendir bilmem kendim olunca çok korkuyorum gelecekten.bebek diyince aklıma her iyi kötü düşünce geliyo ya bu hayatta mutlu olamassa ya canı acırsa Die kendi kendime her nefesin kısmeti neyse onu yaşar Die uyarıyorum sonra evlilik gelio aklıma ya bebek olunca ilgisi azalırsa ya sorunlarımız daha büyürse aşamayacağım Problem olursa hadi ben neyse vereceğim bi canım var ama ya 'o' masum tatlı yüzüne bakmaya kıyamıcam ona nolcak biz anne babası yüzünden ya mutsuz olursa inanin maddiyat hiç gözüme gözükmüyo gerikirse temizlik yapar wc temizlerim (yanlış anlaşılmasın ev hanımıyım dip.yok en kötü ihtimali baz aldığımdan yoksa asla göcünmam) bi şekilde bakarım ama bu düşünceler bilemiyorum sırılsıklam bi evliliğim olmadığından masum bir bebeği buna kurban etmek istemiyorum bi yandan acaba daha iyimi olur diyorum yanlış anlaşılmasın evliliği kurtarmak için doğurmak yanlısı değilim henuz rayına oturmadığından bahsediyorum yoksa çok şükür ilk kavgalarımızdan eser yok
 
madem bukadar kavga ediyordunuz neden evlendinki cocuk oyuncagimi bu? hem bence bir psikologa gorun.endişelerin yersiz cunku.hickimse yarin başina negelecegini bilemez
 
Ben evliliğinin ilk aylarında kavga etmeyen çift olduğunu sanmıyorum. Biz de ilk aylar kavga ederdik. Severek evlenmiş olmamıza rağmen. Kolay değil hayatına bir erkeğin girmesi bence. Bazı şeyler zamanla oturuyor. Başta ben de çok tereddüt ediyordum bebek konusunda. Ama artık istiyorum. Senin için biraz erken olabilir belki. Ben iki yıllık evliyim. Acele etme istersen evliliğiniz biraz daha otursun.
 
Korkularını bir kenara atmalısın sonuç olarak yarın ne olacağını hiçbirimiz bilemeyiz büyük sorumluluk çocuk sahibi olmak tabiki ama diğer taraftan dünyanın en güzel şeyi de çocuğumu kucağıma alacağım günü iple çekiyorum. Allah doğru zamanda nasip eder inşaallah

Evlilikte belli zamanlarda sorunlar olup sonuçta iki farklı insan bir ortak nokta bulmaya çalışıyor çatışmaların olması normal saygı ve sevgi oldugü sürece onlari dert etmeyin bence
 
Tşk ederim kızlar bu aralar işte dalgalanma yaşıyorum reklamda çocuk görünce bile duygusallaşıyorum hatta bugun bi dilencinin kucağından çocuğunu alıp yarım saat sevdim hayırlısını rabbim verir
 
Ay benim evlilik maceram çok garipti iki farklı aileyi bir araya getirmek çok zordu istenmeyen gelindim hatta başım açık diye ama ben hep özgüveni yüksek biriydin hep ben halledicem başarıcam dedim söz düğün arası 2 ay sürdü hemen evlendik hop balayı anam bi baktım adam sadece uyuyor ne gezmek var ne bi eğlence dedim ben naptım tamam çok iyi tanıyorum eşimi ama evlenince Değişti psikolojisine çok erken girdim o da hemen evinin kadını moduna girmemi bekledi ama öyle olmuyor kavgalar gürültüler bi kere Ölümden döndüm inadından gelip bana bakmadı hastanede doktor azarladı da düzeldi bende umursamaz olucam dedim ve dediğim an Değişti herşey biz çok kafaya takıyoruz o Yüzden böyle oluyor ona onun gibi davranınca anlıyor Şükürler olsun ki onun ailesinin yarattığı sıkıntılardan başka bi sorunumuz yok artık o da farkında bunun hep destek oluyor zamanla oturuyor herşey , severek evlenmiş olsan da görücü usülü olsa bile alışıyor insan zamanla ve şükür diyorsun , çocuk konusu ise bence şu sıra isteme önce kendini düzelt kendi yaralarını kendin sarmayı Öğren daha sonra birlikte düşünün teoriye bakarsan çocuk yapmak çok kolay ama onu sadece sen yapmıyorsun hamileyken de böyle sorunlar seni yıpratacaktır hormonlar Sağolsun daha kırılgan yapıyor bu hâlinle gebe kalırsan bebekte daha karnında mutsuz olmaya başlar ..
 
Ay çok açıklayıcı oldu çok tşk ederim bazen o kadar bunalıyorunki inş bizdede herşey zamanla yerine oturacak cok saolun sizde bebek bekliyorsunuz heralde rabbim analı babalı büyütsün
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…