- 4 Kasım 2020
- 7
- 11
- 30
-
- Konu Sahibi papatyasevenkadin
- #1
merhaba hanımlar... Öncelikle yaşamımı çok etkileyen olayları size anlatmak istiyorum. Üniversiteyi bitirdim işim vardı hep düzgün bir şekilde yaşadım ailemin sözünden çıkmadan. Derken birisiyle tanıştım. Daha tanışalı 1 ay olmuştu. Tesadüfen babam sordu var mı hayatında biri? Ki kendisi inanılmaz tutucu tarif edemem yani. Bende dedim ki içimden 25 yaşıma gelmişim artık saygı duyar arkadaşım gibi anlattım babama evet biri var diye. Demez olaydım hayatım karardı...
Sen böyle bir şeyi nasıl yaparsın ben istemiyorum. Kurtulmaya mı çalışıyorsun bizden. Daha çok erken.Tamam dedim baba zaten bence de tanışmadır nişandır zaten pat diye evliliğe gitmeyecekti.Kıyamet kopardı evde bende tamam baba dedim bitirecem. Gel zaman git zaman tekrar barıştım sevgilimle. Bu sefer gizliden yürüttüm derken annem hissetti gibi bir şey oldu. Babamdan çok korkan bir insandır. Hemen telefonla aradı babamı. Kızın hala konuşmaya devam ediyor sevgilisiyle dedi.
Babam hemen soluğu evde aldı. Haaa bu arada sevgilimin adını bile bilmiyorlardı. Sorun babam istemiyor şuan kimseyi onun canının istediği zamanda canının istediği kişiyle evlenecem. Tabi o sürede onlara destek olacam.
Sonra her gün hakaretler sen şey meraklısı mısın da iş en sonunda dayağa bıçak çekmeye kadar geldi. Bıçak çekerken kardeşim zor tuttu. 2 hafta evde yemek yiyemedim aynı sofraya oturamadım. Kimse benle konuşmuyordu. Bıçak çekeceği gün gece yarısı defol git evimden dedi. Geceydi annemde sabah olsun gider dedi. Bavulumu hazırladım. Annem arkandan gönderirim dedi. Tabi ki göndermedi. İşyerime geldi babam son kez konuşacaz ya bizi tercih edeceksin ya da sevgilini kimseyi tercih etmiyorum normal şekilde evlenmek istiyorum dedim. Olmaz dedi mirastan reddeceğine dair uyduruk bir şey imzalattı. Sevgilim de gelip isteyecekti hazırlık yapıyorlardı. Gelmeyin dedim napacakları belli değil size.
Babam o gün patronuma bu kızı bilsem getirmezdim bu bir erkek için ailesini satan bir kız dedi ve beni rezil etti. Bende o işyerinde staj görüyordum patronda nerdeyse benim dosyamı yakacaktı. Emeklerimi silecekti. Geriye dönük çıkışımı vermiş ben bunu tesadüf eseri farkettim.
Sonra ben işyerinden de çıktım ayrıldım. Birkaç gün bir arkadaşımda kaldım. Ailem hiç aramadı. Sonra sevgilim geldi beni aldı ve de evlendik. Şu an 7 aylık evliyim.
Bu olaya rağmen babamı arattırıyorum cenazeme gelmesin diyor kardeşimi arıyorum senin gibi ablam yok diyor. Halbuki evden çıktığımda zırıl zırıl ağladı.
Annemi arıyorum açmıyor. Teyzemi arıyorum diyor ki senle konuşamam baban seninle konuştuğumuzu duyarsa annenle bizi konuşturmayacak.
Derdim onlarla muhabbetim olsun değil gerçekten çok çektirdiler ama ölümlü dünya küs ölmeyelim diyorum. Evliliğim mükemmel kocam gerçekten hayattaki tek şansım. Çalışıyorum yine evlendiğimden beri. Eşimin ailesi sahip çıktı. Asla ezmediler. Durumumuz iyi herşeyimiz var. Bana çok değer veriyor. Yine gelsem dünyaya yine onunla evlenirim.
Ama zoruma gidiyor annem hiç mi merak etmiyor. Biz onunla iyidik. Hiç mi başıma kötü bir şey gelir diye düşünmüyor? Mutluluksa mutluyum sadece onlardan yana içim buruk. Beni mutsuz yapan sadece onlar. Ama aile içimde ki burukluk bitmiyor...
Sen böyle bir şeyi nasıl yaparsın ben istemiyorum. Kurtulmaya mı çalışıyorsun bizden. Daha çok erken.Tamam dedim baba zaten bence de tanışmadır nişandır zaten pat diye evliliğe gitmeyecekti.Kıyamet kopardı evde bende tamam baba dedim bitirecem. Gel zaman git zaman tekrar barıştım sevgilimle. Bu sefer gizliden yürüttüm derken annem hissetti gibi bir şey oldu. Babamdan çok korkan bir insandır. Hemen telefonla aradı babamı. Kızın hala konuşmaya devam ediyor sevgilisiyle dedi.
Babam hemen soluğu evde aldı. Haaa bu arada sevgilimin adını bile bilmiyorlardı. Sorun babam istemiyor şuan kimseyi onun canının istediği zamanda canının istediği kişiyle evlenecem. Tabi o sürede onlara destek olacam.
Sonra her gün hakaretler sen şey meraklısı mısın da iş en sonunda dayağa bıçak çekmeye kadar geldi. Bıçak çekerken kardeşim zor tuttu. 2 hafta evde yemek yiyemedim aynı sofraya oturamadım. Kimse benle konuşmuyordu. Bıçak çekeceği gün gece yarısı defol git evimden dedi. Geceydi annemde sabah olsun gider dedi. Bavulumu hazırladım. Annem arkandan gönderirim dedi. Tabi ki göndermedi. İşyerime geldi babam son kez konuşacaz ya bizi tercih edeceksin ya da sevgilini kimseyi tercih etmiyorum normal şekilde evlenmek istiyorum dedim. Olmaz dedi mirastan reddeceğine dair uyduruk bir şey imzalattı. Sevgilim de gelip isteyecekti hazırlık yapıyorlardı. Gelmeyin dedim napacakları belli değil size.
Babam o gün patronuma bu kızı bilsem getirmezdim bu bir erkek için ailesini satan bir kız dedi ve beni rezil etti. Bende o işyerinde staj görüyordum patronda nerdeyse benim dosyamı yakacaktı. Emeklerimi silecekti. Geriye dönük çıkışımı vermiş ben bunu tesadüf eseri farkettim.
Sonra ben işyerinden de çıktım ayrıldım. Birkaç gün bir arkadaşımda kaldım. Ailem hiç aramadı. Sonra sevgilim geldi beni aldı ve de evlendik. Şu an 7 aylık evliyim.
Bu olaya rağmen babamı arattırıyorum cenazeme gelmesin diyor kardeşimi arıyorum senin gibi ablam yok diyor. Halbuki evden çıktığımda zırıl zırıl ağladı.
Annemi arıyorum açmıyor. Teyzemi arıyorum diyor ki senle konuşamam baban seninle konuştuğumuzu duyarsa annenle bizi konuşturmayacak.
Derdim onlarla muhabbetim olsun değil gerçekten çok çektirdiler ama ölümlü dünya küs ölmeyelim diyorum. Evliliğim mükemmel kocam gerçekten hayattaki tek şansım. Çalışıyorum yine evlendiğimden beri. Eşimin ailesi sahip çıktı. Asla ezmediler. Durumumuz iyi herşeyimiz var. Bana çok değer veriyor. Yine gelsem dünyaya yine onunla evlenirim.
Ama zoruma gidiyor annem hiç mi merak etmiyor. Biz onunla iyidik. Hiç mi başıma kötü bir şey gelir diye düşünmüyor? Mutluluksa mutluyum sadece onlardan yana içim buruk. Beni mutsuz yapan sadece onlar. Ama aile içimde ki burukluk bitmiyor...