kayınbabam 3 kilo doğan bebeğimin kilosunu beğenmeyip anası sadece kendini beslemiş bebeği beslememişki dedi.kaynanam bu çocuk aç diye peşimde dolaşır senin sütün zehirlimi yoksa çocuk kilo almıyor derdi.iyi huyunu görünce aynı babası kötü huyunuda görüncede edepsizliği aynı annesi.... pes demiştim artık
Yardım etmek ayrı , birinin tüm hayatına hakim olmaya çalışmak ayrı..
Ortada çok cana yakın ve verici görünen ama aslında her şeyi kendi yaparak söz hakkının da kendine ait olmasını sağlayan bir diktatör var aslında.
Bunu gördükten sonra ipleri almak o kadar zor değil çünkü tek yapman gereken kararları onun vermesine izin vermemek...
Hiçbir konuda ona danışma ki otorite olmadığını anlasın; bebeğinle ilgili tüm işleri kendin yapmaya çalış ve ondan yardım istememeye gayret et... Tartışmadan hayır diyebilirsen ve aranızı bozmadan bebeğin ve kendi evinle ilgili kararları senin aldığını fark etmesini sağlarsan biraz kendini çeker belki... Ama ne olursa olsun eşinle aranı bozma ve ona aksettirme çünkü anlamaz...
Aynı benim kayınvalidemi anlatıyorsun , o da yardım etmeye çalışıyorum rolüyle hayatımızı resmen sahiplendi. Arkaşımızın yöntemini bende uyguladım tabi karakteri bunu kabullenmedi ve aramızdaki psikolojik savaş başladı ben ise Alman gelin modundaydım kendisinden hiçbirşeyi istemedim uykusuzluktan mahvolsam bile.. Sen sen ol eşinin yanında olabildiğince iyi görün iyi davran çoğu şeyi duyma kulak et çünkü seni sinirlendirip tepki vermeni isteyebilir. Sen bu süreci aranızı bozmadan atlatmaya çalış
ben daha şimdiden eşimi tembihliyorum,yanımda senden başka kimse olmasın,
doğumdan sonra kimseyi görmek istemiyorum diyorum,
eee annenlerde mi gelmiycek diyor, doğuma girince arar çağırırsın ertesi güne kadar anca gelirler
bir günde ölmem heralde sen bakarsın diyorum
gerçekten doğumdan çıkar çıkmaz bütün sülalenin başına toplanmasına nasıl tahammül edilir ya
ben o an hangi piskolojide olacağımı bilemediğim için kimseyi istemiyorum kızlar.
Bir de yenidoğan bebek anne kucağında susmuyorsa hemen anneden alınıp, pış-pışlanıyor susturulmaya çalışılıyor... Ama kendi kucağındayken ciyak ciyak ağlamaya başlayınca bebek, inatla anneye verilmiyor (kime neyi ispat etmek adına bilmiyorum); sanki bebek ağlamıyormuş gibi gülmeler, sinirden sesi çatlayan çocuğu hopbidik diye atıp tutmalar... en sonunda klasik cümle "al annesi emziriyor musun napıyosan yap..." herkesin surat kırk karış tabi ...
kayınbabam 3 kilo doğan bebeğimin kilosunu beğenmeyip anası sadece kendini beslemiş bebeği beslememişki dedi.kaynanam bu çocuk aç diye peşimde dolaşır senin sütün zehirlimi yoksa çocuk kilo almıyor derdi.iyi huyunu görünce aynı babası kötü huyunuda görüncede edepsizliği aynı annesi.... pes demiştim artık
Biz altlı üstlüyüz kayınvalidemle, doğumda eşimle beraber hastanede kaldılar iki gün, evde de kırk gün beraberdik. Çamaşırımı, bulaşığımı yıkadı, yemeğimi yaptı her şeyime koştu hakkını yiyip nankörlük edemem. Her ihtiyacımı karşıladı, hem bana hem bebeğime sürekli bir şeyler alıp getirdi. Ama uzun bir süre bebeğim onun yanındaydı, geceleri onunla uyudu, bir de bizimki gazlı bir bebekti hep kucağında uyudu. Ben gece bir tek emzirmek için alabildim bebeğimi, bazen istediğimde vermedi bile kucağıma. Bir de bizimki alamadı memeyi önce, gecenin bir yarısı herkes tepemde dikilmiş mememi çocuğa tutturmaya çalışıyor benim sinirler harap artık ağlıyordum sürekli. Annem babam gelir, misafirim gelir, çocuk sürekli onun kucağında. Benim kokumu tanımayacak diye korktum uzun süre. Kendimi çocuğun annesi değil de bakıcısı gibi hissettim, yavrumun ilk bebekliğini hatırlamıyorum bile. Hangi memeni verdin, niye yine onu veriyorsun, sağınca ne kadar süt çıktı... Başta tutmadı ya her emzirişte gelip başıma dikilip seyrederdi iyi iyi emiyo derdi. Sütüm coşup taşarken bile sütün az muamelesi yapardı. Bir aya başlamadan sayesinde mamaya başladık doktora bile sormadan. Şimdi bile acıktı diyorum, mama yap getir içireyim diyor. Sanki ben sütüm bitti demişim gibi. Beni hiçe sayıyor. Doktora gidince bile ben arkada kalıyordum, eşimle ikisi çocuğu giydiriyordu filan. Bir gün çocuk doktoru kuzenim geldi gazı var ağlıyor ikimiz uğraşıyoruz susturmaya, hoop geldi çocuğu kucağımızdan alıverdi! Tartıştık o gün. Artık eskisi kadar susmuyorum, şakayla karışık bazen söylüyorum lafı. Şimdi bile her gün beraberiz. Gece eşim bazen geç geliyor, çocuk uyumuş olsa bile o gelene kadar yanımda oluyor. Ve hala çocuk mamasını bitirmeyince aç kalacak diye değil babannesi laf söyleyecek diye tedirgin oluyorum. Nasıl sinmişsem! Bazen acaba çocuğumla aramızdaki ilişki olması gerektiği gibi mi diye düşünüyorum çünkü hep varlığını gölge gibi ikimizin arasında hissediyorum. Sürekli oğlum benim oğlum diye sever bebeğimi. Şu an iki üç gün annemdeyim ve dört aydır ilk defa onlardan uzağım ve özgürüm! Halen bana bir sürü hediye alır getirir, oğluma da, elimi bir işe sürdürmez, laf söyletmez ve sever beni. Kötü niyetli olmadığını biliyorum ve zaten bu yüzden sabrediyorum. Ama bebeğimle aramıza girdi ve aşırı sahiplendi onu. Yaşadığım kabus gibi lohusalığı asla unutmayacağım ve içimde bir yara olarak ölene kadar kalacak. Şimdi bile işe devam etsem mi diye düşünüyorum çünkü başlarsam çocuğuma o bakacak ve işin daha beter olmasından korkuyorum(
günde 50 kere lohusanın mezarı 40 gün açık kalır diyen bi kaynanam vardı başımda yeni doğum yaptığım zaman
yaa tamam anladım zaten hayatımda ilk defa ameliyat olmuşum daha fazla korkutmasan
bebek uyurken gülerse melekler güldürüyo ağlarsa annesinin öldüğü söyleniyomuş
yahu gülerken melek güldürüyoda ağlarken neden ben ölüyorum
çok bekledi lohusalığımda öleyim diye ama olmadı malesef
size son duyduğum ve agzımı açıkta bırakan ikitanesi,1 yüzünü kapatın göbeği çabuk düşsün,2 bebeğin babası gözlerini yalasınki gözleri güzel görsün çabuk açılsın ya nekadar batıl inançlarımız var böyle çok şükür benim hiç yok ve çöcuğuma hiçbirini uygulamadım
Hey Allahım akıl fikir ver yarabbim !!!
Gece gece gülmekten kasılmalar yaşıyorum =DD
Koptum valla...
Bu sözlerin mucidi kimse resmini çekip sözüyle birlikte çerçeveletmek lazım