Biz altlı üstlüyüz kayınvalidemle, doğumda eşimle beraber hastanede kaldılar iki gün, evde de kırk gün beraberdik. Çamaşırımı, bulaşığımı yıkadı, yemeğimi yaptı her şeyime koştu hakkını yiyip nankörlük edemem. Her ihtiyacımı karşıladı, hem bana hem bebeğime sürekli bir şeyler alıp getirdi. Ama uzun bir süre bebeğim onun yanındaydı, geceleri onunla uyudu, bir de bizimki gazlı bir bebekti hep kucağında uyudu. Ben gece bir tek emzirmek için alabildim bebeğimi, bazen istediğimde vermedi bile kucağıma. Bir de bizimki alamadı memeyi önce, gecenin bir yarısı herkes tepemde dikilmiş mememi çocuğa tutturmaya çalışıyor benim sinirler harap artık ağlıyordum sürekli. Annem babam gelir, misafirim gelir, çocuk sürekli onun kucağında. Benim kokumu tanımayacak diye korktum uzun süre. Kendimi çocuğun annesi değil de bakıcısı gibi hissettim, yavrumun ilk bebekliğini hatırlamıyorum bile. Hangi memeni verdin, niye yine onu veriyorsun, sağınca ne kadar süt çıktı... Başta tutmadı ya her emzirişte gelip başıma dikilip seyrederdi iyi iyi emiyo derdi. Sütüm coşup taşarken bile sütün az muamelesi yapardı. Bir aya başlamadan sayesinde mamaya başladık doktora bile sormadan. Şimdi bile acıktı diyorum, mama yap getir içireyim diyor. Sanki ben sütüm bitti demişim gibi. Beni hiçe sayıyor. Doktora gidince bile ben arkada kalıyordum, eşimle ikisi çocuğu giydiriyordu filan. Bir gün çocuk doktoru kuzenim geldi gazı var ağlıyor ikimiz uğraşıyoruz susturmaya, hoop geldi çocuğu kucağımızdan alıverdi! Tartıştık o gün. Artık eskisi kadar susmuyorum, şakayla karışık bazen söylüyorum lafı. Şimdi bile her gün beraberiz. Gece eşim bazen geç geliyor, çocuk uyumuş olsa bile o gelene kadar yanımda oluyor. Ve hala çocuk mamasını bitirmeyince aç kalacak diye değil babannesi laf söyleyecek diye tedirgin oluyorum. Nasıl sinmişsem! Bazen acaba çocuğumla aramızdaki ilişki olması gerektiği gibi mi diye düşünüyorum çünkü hep varlığını gölge gibi ikimizin arasında hissediyorum. Sürekli oğlum benim oğlum diye sever bebeğimi. Şu an iki üç gün annemdeyim ve dört aydır ilk defa onlardan uzağım ve özgürüm! Halen bana bir sürü hediye alır getirir, oğluma da, elimi bir işe sürdürmez, laf söyletmez ve sever beni. Kötü niyetli olmadığını biliyorum ve zaten bu yüzden sabrediyorum. Ama bebeğimle aramıza girdi ve aşırı sahiplendi onu. Yaşadığım kabus gibi lohusalığı asla unutmayacağım ve içimde bir yara olarak ölene kadar kalacak. Şimdi bile işe devam etsem mi diye düşünüyorum çünkü başlarsam çocuğuma o bakacak ve işin daha beter olmasından korkuyorum
(
benim daha hamileliğimin 3. ayında başlamıştı , neymiş hastaneye biberonla mama hazırlayıp getirecekmiş sütüm gelmezse onu verecekmiş(görümcemin oğlu açlıktan sarılık olmuşta , doktorlar bilmez tabi). Bakalım doğumdan sonra neler göreceğim
