çok bilmiş bebek duayenleri

konuyu baştan sona okudum benim yaşadıklarım gözümde canlandı..ama anlatmakla bitmez benimkiler...
1.doğumdan çıktım (normal doğum) odama geldim kuzum da benimle geldi. daha ben kucağıma alamamışım, kayınpeder ve eşimin babaannesi seviyor... bi o alıyor seviyor bi diğeri...yahu bi izin verin de annesi koklasın...
2. emzirmek istedim. kayınvalide başımda dikildi. önce sağ göğsünü ver diye... sağ kolumda damar yolu açık, doğum sırasında kolumu kıvırmaktan kolum mosmor olmuş,canım acıdığından da değil çocuğun başını acıtacak iğne...emziremedim tabi sol göğsüme aldım...
3. emzirmeye başladım..kafasını öyle bi sokmuşki sanki o emecek.. eliyle göğsümü tutuyor. nefes alsınmış. sanki ben bakmıyorum.. hatta o anın fotoğrafı bile var baktıkça sinir oluyorum...
4. kuzum aç kalmasın sarılık olmasın diye sürekli uyandırıp emzirmeye çalışıyoruz. burnunu sıkıyoruz ayaklarına fiske vuruyoruz uyansın diye yoksa sarılık olacak, eşimin taraf nasıl kızıyor bırakın çocuk uyusunnn uyuya uyuya büyüyecek, acıkınca ağlar.... doktorlar hemşireler uyandırın besleyin diyorlar, onlar tam tersini.. hem ayy yazık çocuğa sıkmaktan burnu kıpkırmızı oldu... sanki benim üvey oğlummm...
5.yine sarılık olduk 2 gece hastanede yattık. odada fototerapi aldık.ben kaldım oğlumun yanında dikişli ve lohusa halimle kimseye bırakmam yavrumu tabi ama bir tabak çorba getirenim yoktu....gelip gidiyorlardı öyyleeee.. elleri boş...
ahh vahh vahh.. tüh tüh tühhh... o kadar...
neyse dediğim gibi anlatmakla bitmez ama en büyüğü lohusa halimle kayınpederimi başıma sardılar.kendi annem 15 gün durdu yanımda. o gitti kayınpeder geldi.kayınvalideyle ayrılar. lohusa kadının yanında kayınpeder ne yapacaksa... çocuğuma mı bakayım sana mı hizmet edeyim....
offf.... hatırlamak istemiyorum o günleri.... :KK43:
 
benim kayınpederimde her gördüğünde, bu çocuğun elleri üşümüş, eldiven giydir diyor -ki oğlumun elleri genelde soğuktur, pek ısınmaz doğduğundan beri

bu arada oğlum 8 aylık, ona uygun eldiven bulabilir miyim acep :KK9:
 
beimde kayivalide yanimda yo kayim var 3.5 aylik oglum var her aglamasinda ne oldu hasta mi bu cocuk diyor:KK53::KK53::KK53::KK53:ya sabirrrr cocuk bu agliyacak tabi illa hastami olmasi gerekir :KK47::KK47::KK47:bir demiyor bes demiyor bigu guzel bi laf yiyecek benden:KK20::KK20:
 
Ayy kızlar öldüm gülmekten. bi yandan da benim kaynanamın bana dedikleri geldi aklıma. 3 ay önce doğum yaptım, nerdeyse 2 ay bende kaldı kaynanacım. bana dediklerine gelincee,

1.ne zaman çocuğu görse uyuycak bu uyuycak diyo, ne uyuması anne çocuk yeni uyandı diyorum bu seferde uyku uykunun damızlığıdır deyip odadan çıkıyor.
2. çocuk esnerken çenesini tutup "uykun gözüne nurun yüzüne" diyo ki artık delircem bu laftan...
3. sakın katı şeyleri çok yeme kabız olursun ha....
4. aynı babasıyla amcası bu bebek...sanki ikisi yaptı ya hayret yani...aslında alakası yok amcayla falan..
5.alnının darlığı dedesi gibi. ne alaka benim alnım dar zaten...bana benzetse ölür bu arada...illa kendilerine benziycek....
6. aç bu bebek aç...
7. ayağından çorabın sırtından yeleğin çıkmasın çocuk hasta olur olur ona göre...

daha liste uzaaar gider de...en sinir olduklarım bana batanlar bunlar...
 
oohhhh beeeeee yalnız değilmişim :)))) her bebeğe en iyi kendi annesi bakar bence; tecrübeli olsadaaaa olmasada..... kimse karışmasın karışcaksa da kırıcı olmasın ağzına gelen herşeyi rahat rahat söylemesin yaaa. söylüyosa da sonra sen stresli olduğun için çocuğa da geçmiş stres yapma demesinler :)
 
Süperrrr konuuuuu:) Çok güldüm kızlar.
Benim kayınpeder daha ön planda.Doğum yaptığım gün Oğlum bir türlü memeyi tutamadı,gece boyu hiç uyumadık,sürekli kan şekeri nasıl diye kontrol edildi,süt sağmaya vs çalıştık.Son çare artık mama verdik. Uykusuzluğun moral bozukluğunun üzerine sabah 8.30 da kp ve kv damladı hastaneye. leş gibide sigara kokuyolardı üstelik...
kv kardeşiyle konuşuyo,kardeşi de memeyi nasıl vereceğimi tarif ediyo telefondan kv ye... kv de de bana... (üstüne vazife ya)
kp başladı: mama vermeyin,sonra hiç emmez. anne sütü daha önemli... vs vs beynimi yedi bitirdi.
Sanki ben bilmiyorum,sanki göğüslerim deforme olmasın diye süt vermyorum gibi... Psikolojimi alt üst etti... hem öyle bile olsa sanane ya çocuğumu nasıl beslediğimden! offfff akşamında kuzum hala memeyi tutamamıştı,iyice sinirlerim bozuldu oturdum ağladım...
 
Kv: kucağamı alıştırıyosun... (hayır bunun adı kucağa alıştırmak değil,çocuğmla vakit geçirmek,onu hissetmek çocuğumun özgüveninin yüksek olması için onunla sürekli temas halinde olmak)
Her gün aranmak ve memeyi tuttumu diye sorguya alınmak...
 
Son düzenleme:
ben daha şimdiden eşimi tembihliyorum,yanımda senden başka kimse olmasın,
doğumdan sonra kimseyi görmek istemiyorum diyorum,
eee annenlerde mi gelmiycek diyor, doğuma girince arar çağırırsın ertesi güne kadar anca gelirler
bir günde ölmem heralde sen bakarsın diyorum :KK1:
gerçekten doğumdan çıkar çıkmaz bütün sülalenin başına toplanmasına nasıl tahammül edilir ya
ben o an hangi piskolojide olacağımı bilemediğim için kimseyi istemiyorum kızlar.
 
ben daha 32 haftalık hamileyim. şimdiden kv min direktifleri başladı... eşimle alışverişe çıkıyoruz
- çık çık şimdi . doğumdan sonra zaten çıkmayacaksın.
bebeğime kıyafet nevresim vs alıyoruz..
- hangi renk? mavi alın mavi. erkeğe mavi gider.(8 çocuk büyüttü ya biliyor)
bende dayanamadım pembe aldım çok hoşuma gitti dedim. cevap veremedi :KK53:
ne aldınız diye soruyor. şunu şunu aldık diyorum ..
-ben alırdım.niye aldınız.(her konuşmada burda kalıyor. hiçbirşey almadı)


şimdiden başladık ya bakalım :)
 
- Südün mü yetmiyor acaba? (D ile ...) Yetmediği için ilk 6 ay sadece emzirdim,su bile vermedim sevgili kv ama sen bunu bile bile umutla sordun ama yetti tam 22ay :)
- Çocuk 2 yaşına yaklaşmış,"bu aralar huzursuz,gece uyumuyor,sık uyanıyor" diye anlatıyorum telefonda, kv soruyor "südün doyurmuyor mu acaba?" ben sinirden kıpkırmızı... (yahu sütle illa ilgisi olmalı mı elbette o süt doyurmak için değil keyif için... uyumuyordu çünkü yanımıza gelmek için uyanıyordu, yatağına geri yatırınca da tekrar uyanıyordu...)
 
BayanRuj .!.:
ben daha şimdiden eşimi tembihliyorum,yanımda senden başka kimse olmasın,
doğumdan sonra kimseyi görmek istemiyorum diyorum,
eee annenlerde mi gelmiycek diyor, doğuma girince arar çağırırsın ertesi güne kadar anca gelirler
bir günde ölmem heralde sen bakarsın diyorum :KK1:
gerçekten doğumdan çıkar çıkmaz bütün sülalenin başına toplanmasına nasıl tahammül edilir ya
ben o an hangi piskolojide olacağımı bilemediğim için kimseyi istemiyorum kızlar.
Genişletmek için tıkla...

aynısını yaptım eşim kaldı ilk gün çok iyi oldu 2.gün annem kaldı evde de çok yoğun olmadık şükür zaten çabuk kalktım ayağa yatmadım bile tesadüf bayrama da denk geldi doğumum eşim de yıllık izniyle birleştirdi ve ilk 1 aya yakın eşimle ikimiz baktık oğluşumuza..
baştan söyleyin bence..allah tamamına erdirsin..
 
Bir de yenidoğan bebek anne kucağında susmuyorsa hemen anneden alınıp, pış-pışlanıyor susturulmaya çalışılıyor... Ama kendi kucağındayken ciyak ciyak ağlamaya başlayınca bebek, inatla anneye verilmiyor (kime neyi ispat etmek adına bilmiyorum); sanki bebek ağlamıyormuş gibi gülmeler, sinirden sesi çatlayan çocuğu hopbidik diye atıp tutmalar... en sonunda klasik cümle "al annesi emziriyor musun napıyosan yap..." herkesin surat kırk karış tabi ...
 
Biz altlı üstlüyüz kayınvalidemle, doğumda eşimle beraber hastanede kaldılar iki gün, evde de kırk gün beraberdik. Çamaşırımı, bulaşığımı yıkadı, yemeğimi yaptı her şeyime koştu hakkını yiyip nankörlük edemem. Her ihtiyacımı karşıladı, hem bana hem bebeğime sürekli bir şeyler alıp getirdi. Ama uzun bir süre bebeğim onun yanındaydı, geceleri onunla uyudu, bir de bizimki gazlı bir bebekti hep kucağında uyudu. Ben gece bir tek emzirmek için alabildim bebeğimi, bazen istediğimde vermedi bile kucağıma. Bir de bizimki alamadı memeyi önce, gecenin bir yarısı herkes tepemde dikilmiş mememi çocuğa tutturmaya çalışıyor benim sinirler harap artık ağlıyordum sürekli. Annem babam gelir, misafirim gelir, çocuk sürekli onun kucağında. Benim kokumu tanımayacak diye korktum uzun süre. Kendimi çocuğun annesi değil de bakıcısı gibi hissettim, yavrumun ilk bebekliğini hatırlamıyorum bile. Hangi memeni verdin, niye yine onu veriyorsun, sağınca ne kadar süt çıktı... Başta tutmadı ya her emzirişte gelip başıma dikilip seyrederdi iyi iyi emiyo derdi. Sütüm coşup taşarken bile sütün az muamelesi yapardı. Bir aya başlamadan sayesinde mamaya başladık doktora bile sormadan. Şimdi bile acıktı diyorum, mama yap getir içireyim diyor. Sanki ben sütüm bitti demişim gibi. Beni hiçe sayıyor. Doktora gidince bile ben arkada kalıyordum, eşimle ikisi çocuğu giydiriyordu filan. Bir gün çocuk doktoru kuzenim geldi gazı var ağlıyor ikimiz uğraşıyoruz susturmaya, hoop geldi çocuğu kucağımızdan alıverdi! Tartıştık o gün. Artık eskisi kadar susmuyorum, şakayla karışık bazen söylüyorum lafı. Şimdi bile her gün beraberiz. Gece eşim bazen geç geliyor, çocuk uyumuş olsa bile o gelene kadar yanımda oluyor. Ve hala çocuk mamasını bitirmeyince aç kalacak diye değil babannesi laf söyleyecek diye tedirgin oluyorum. Nasıl sinmişsem! Bazen acaba çocuğumla aramızdaki ilişki olması gerektiği gibi mi diye düşünüyorum çünkü hep varlığını gölge gibi ikimizin arasında hissediyorum. Sürekli oğlum benim oğlum diye sever bebeğimi. Şu an iki üç gün annemdeyim ve dört aydır ilk defa onlardan uzağım ve özgürüm! Halen bana bir sürü hediye alır getirir, oğluma da, elimi bir işe sürdürmez, laf söyletmez ve sever beni. Kötü niyetli olmadığını biliyorum ve zaten bu yüzden sabrediyorum. Ama bebeğimle aramıza girdi ve aşırı sahiplendi onu. Yaşadığım kabus gibi lohusalığı asla unutmayacağım ve içimde bir yara olarak ölene kadar kalacak. Şimdi bile işe devam etsem mi diye düşünüyorum çünkü başlarsam çocuğuma o bakacak ve işin daha beter olmasından korkuyorum:KK43:(
 
ferdaerd .!.:
Biz altlı üstlüyüz kayınvalidemle, doğumda eşimle beraber hastanede kaldılar iki gün, evde de kırk gün beraberdik. Çamaşırımı, bulaşığımı yıkadı, yemeğimi yaptı her şeyime koştu hakkını yiyip nankörlük edemem. Her ihtiyacımı karşıladı, hem bana hem bebeğime sürekli bir şeyler alıp getirdi. Ama uzun bir süre bebeğim onun yanındaydı, geceleri onunla uyudu, bir de bizimki gazlı bir bebekti hep kucağında uyudu. Ben gece bir tek emzirmek için alabildim bebeğimi, bazen istediğimde vermedi bile kucağıma. Bir de bizimki alamadı memeyi önce, gecenin bir yarısı herkes tepemde dikilmiş mememi çocuğa tutturmaya çalışıyor benim sinirler harap artık ağlıyordum sürekli. Annem babam gelir, misafirim gelir, çocuk sürekli onun kucağında. Benim kokumu tanımayacak diye korktum uzun süre. Kendimi çocuğun annesi değil de bakıcısı gibi hissettim, yavrumun ilk bebekliğini hatırlamıyorum bile. Hangi memeni verdin, niye yine onu veriyorsun, sağınca ne kadar süt çıktı... Başta tutmadı ya her emzirişte gelip başıma dikilip seyrederdi iyi iyi emiyo derdi. Sütüm coşup taşarken bile sütün az muamelesi yapardı. Bir aya başlamadan sayesinde mamaya başladık doktora bile sormadan. Şimdi bile acıktı diyorum, mama yap getir içireyim diyor. Sanki ben sütüm bitti demişim gibi. Beni hiçe sayıyor. Doktora gidince bile ben arkada kalıyordum, eşimle ikisi çocuğu giydiriyordu filan. Bir gün çocuk doktoru kuzenim geldi gazı var ağlıyor ikimiz uğraşıyoruz susturmaya, hoop geldi çocuğu kucağımızdan alıverdi! Tartıştık o gün. Artık eskisi kadar susmuyorum, şakayla karışık bazen söylüyorum lafı. Şimdi bile her gün beraberiz. Gece eşim bazen geç geliyor, çocuk uyumuş olsa bile o gelene kadar yanımda oluyor. Ve hala çocuk mamasını bitirmeyince aç kalacak diye değil babannesi laf söyleyecek diye tedirgin oluyorum. Nasıl sinmişsem! Bazen acaba çocuğumla aramızdaki ilişki olması gerektiği gibi mi diye düşünüyorum çünkü hep varlığını gölge gibi ikimizin arasında hissediyorum. Sürekli oğlum benim oğlum diye sever bebeğimi. Şu an iki üç gün annemdeyim ve dört aydır ilk defa onlardan uzağım ve özgürüm! Halen bana bir sürü hediye alır getirir, oğluma da, elimi bir işe sürdürmez, laf söyletmez ve sever beni. Kötü niyetli olmadığını biliyorum ve zaten bu yüzden sabrediyorum. Ama bebeğimle aramıza girdi ve aşırı sahiplendi onu. Yaşadığım kabus gibi lohusalığı asla unutmayacağım ve içimde bir yara olarak ölene kadar kalacak. Şimdi bile işe devam etsem mi diye düşünüyorum çünkü başlarsam çocuğuma o bakacak ve işin daha beter olmasından korkuyorum:KK43:(
Genişletmek için tıkla...

Yardım etmek ayrı , birinin tüm hayatına hakim olmaya çalışmak ayrı..
Ortada çok cana yakın ve verici görünen ama aslında her şeyi kendi yaparak söz hakkının da kendine ait olmasını sağlayan bir diktatör var aslında.
Bunu gördükten sonra ipleri almak o kadar zor değil çünkü tek yapman gereken kararları onun vermesine izin vermemek...
Hiçbir konuda ona danışma ki otorite olmadığını anlasın; bebeğinle ilgili tüm işleri kendin yapmaya çalış ve ondan yardım istememeye gayret et... Tartışmadan hayır diyebilirsen ve aranızı bozmadan bebeğin ve kendi evinle ilgili kararları senin aldığını fark etmesini sağlarsan biraz kendini çeker belki... Ama ne olursa olsun eşinle aranı bozma ve ona aksettirme çünkü anlamaz...
 
Ozgunsim .!.:
Yardım etmek ayrı , birinin tüm hayatına hakim olmaya çalışmak ayrı..
Ortada çok cana yakın ve verici görünen ama aslında her şeyi kendi yaparak söz hakkının da kendine ait olmasını sağlayan bir diktatör var aslında.
Bunu gördükten sonra ipleri almak o kadar zor değil çünkü tek yapman gereken kararları onun vermesine izin vermemek...
Hiçbir konuda ona danışma ki otorite olmadığını anlasın; bebeğinle ilgili tüm işleri kendin yapmaya çalış ve ondan yardım istememeye gayret et... Tartışmadan hayır diyebilirsen ve aranızı bozmadan bebeğin ve kendi evinle ilgili kararları senin aldığını fark etmesini sağlarsan biraz kendini çeker belki... Ama ne olursa olsun eşinle aranı bozma ve ona aksettirme çünkü anlamaz...
Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle, çok yardımcı oluyor ama aynı zamanda bütün hayatıma hakim olmaya çalışıyor, bazen çok bunalıyorum, üç kişilik bir aile olduğumuzu anlayamadım daha. Neyse ki kötü niyetli değil, ne yapayım elimden geldiğince boşveriyorum ve artık dediğin gibi kendi işimi kendim görmeye çalışıyorum, o benden önce görmediği sürece. Minnet altına gitmekten nefret ediyorum!
 
ferdaerd .!.:
Aynen öyle, çok yardımcı oluyor ama aynı zamanda bütün hayatıma hakim olmaya çalışıyor, bazen çok bunalıyorum, üç kişilik bir aile olduğumuzu anlayamadım daha. Neyse ki kötü niyetli değil, ne yapayım elimden geldiğince boşveriyorum ve artık dediğin gibi kendi işimi kendim görmeye çalışıyorum, o benden önce görmediği sürece. Minnet altına gitmekten nefret ediyorum!
Genişletmek için tıkla...

Durumunuzu ve sıkıntınızı çok iyi anlıyorum... Bebeğiniz büyüdükçe o baskı biraz azalacak belki biraz da değişecek ama en nihayetinde az-çok devam edecek çünkü dediğiniz gibi herşeyin altında "iyi niyet" yatıyor :)
size bol sabır diliyorum, umarım herşey güzellikle yoluna girer ...
 
Ozgunsim .!.:
Durumunuzu ve sıkıntınızı çok iyi anlıyorum... Bebeğiniz büyüdükçe o baskı biraz azalacak belki biraz da değişecek ama en nihayetinde az-çok devam edecek çünkü dediğiniz gibi herşeyin altında "iyi niyet" yatıyor :)
size bol sabır diliyorum, umarım herşey güzellikle yoluna girer ...
Genişletmek için tıkla...

herkesin var böyle anıları galiba yaşamayan var mı ki
ben hamileydim eşimin halası bana baktı ve neyse kocana çok bak ta bari ona benzesin çocuk dedi
doğum yaptım kaynanam ben emzirirken kulağını yaklaştırıp çocuk yutkunuyor mu diye dinlerdi yok yutkunma sesi az senin sütün yok doymuyor bu çocuk derdi
daha neler neler
 
TDS .!.:
herkesin var böyle anıları galiba yaşamayan var mı ki
ben hamileydim eşimin halası bana baktı ve neyse kocana çok bak ta bari ona benzesin çocuk dedi
doğum yaptım kaynanam ben emzirirken kulağını yaklaştırıp çocuk yutkunuyor mu diye dinlerdi yok yutkunma sesi az senin sütün yok doymuyor bu çocuk derdi
daha neler neler
Genişletmek için tıkla...

O halaya "ben size bakmasam daha iyi olur" gibi bir lafı söyler ve "kötü gelin" sıfatını gururla taşırdım heralde :)
allah gelinlerin yardımcısı olsun kardeşim :))
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X