ahh ahh kendi kızlarınada aynı şeyi yaptırırlarmı acaba Allahtan benim annem yanımdaydı yoksa daha neler olurdu düşünmek bile istemiyorum
hıım bide kayınpederim şehir dışındaydı çok şükür o kaynanamdan bile beter
geldikten sonra eve gelip mutfak dolaplarımı kontrol etmiş ve bunlar neden burda hiç olurmu diyen bi adam
bi yandanda komikler yaa ama haklısın eşim farkında ailesinin nasıl olduğunun o yüzden sıkıntılarım çabucak çözülüyo
darısı başına
eşinde bi süre sonra farkına varır neler yaşadığının inşallah
ya yaptıklarını anlatsam destan olur ama seninkileri okuyunca kaynanalarımızın nekadar benzediğine sasırdım cünkü sanki benimkini anlatıyosun.bunların hepsi aynı demekki.benim de mutfak dolaplarımın içini tezgahımın ustundeki esyaları hepsini değiştirtmiş bakıcımıza, güzel görünmüyomuş diye.hala aradığımı bulamıyorum bebekten fırsat bulup eski haline de getiremiyorum.kendi kızlarına bunu yaptırmazlar tabi ama Allah buyuk diyorum benim psikolojimi bozdular.kadın hala cat kapı cıkıp geliyo ya musaitmisin evdemisin diye sormadan.nezman bitecek bu işkence hergün tepemde mi olacak bilmiyorum.Allah yardımcımız olsun.eşimin de yanında bana karsı melek gibi olduğu için esim hiçbi zaman anlayıp inanmayacak ya da anlamak hesabına elmeyecek
çok şükür eşim gelip 'rahat bırakın kızı az inin tepesinden' diye kışkışlıyor 
kolay değil annelerine konduramıyolar bi insana bu şekilde davranmayı eşim bu hale gelene kadar bende bikaç badire atlattım
ama zamanla kendide gördü ve hak verdi şimdi ailesinin en ufacık bi girişiminde olaya el koyuyor
rahatım biraz daha anlıyacağın
gerçi hala bi sıkıntım var çalışırsan eylüle ben bakıcam diyo kadın ee bende ona bırakmak istemiyorum açıkcası
kadının yetiştirme tarzının çocuk psikolojisi için iyi olmayacağını düşünüyorum
yaptırmak istediği şeyi kendini acındırarak kaşısındakini üzerek yaptırıyo bu kişi çocuk dahi olsa
küçümsüyo dalga geçiyo vs.. özgüveni zedelenir yavrumun
kayınvalidemde bi yerinmi ağrıyo yavrum karnınmı aç bana diyemio direkte bebekle konuşuo 
tabi ben sinir krizi 
benim bebiş çok gülmez öyle pek cool takılır bende ''oğlummm asık suratlımısın sen diye seviyorum'' ben severken hemen yorum gecikmiyor ''babasıda öyleydi küçükken hep kaşlar çatık tı '' Daha neler neler; eve çıktık ağustos ayındayız dışarısı 48 derece çat klimayı kapatmalar , hava sıcak açacağız diyen eşimle bana " bunlar da karı-koca hep yangınlardalar" diye en az 100 kere yapılan eleştriler, bu arada kayınpeder de biz de ha sakın gitti sanmayın, evim de 2 katlı sırf azıcık yukarı çıksınlar ben aşağıda rahat edeyim diye odalarına tv koyuldu, o tv bir kez bile açılmadı. Hep aşağıda tepemde durdular , kimse demedi bu kadın sezeryanlı yukarı çıkamaz aşağıda dursun rahat rahat emzirsin. En son 14. gün ben süt sağmaya çalışırken yan koltukta oturup tv izleyen kayınpeder hışmıma uğrayıp evi terk etti Ama kayınvalideyi püskürtemedim, o azimle kırkımız çıkana kadar canımızı okumaya devam etti. Arkamı dönemedim 40 gün boyunca, çocuğum çok küçük olduğu için fazla ellensin istemiyordum, ben bi elimi yıkayıp alıcam çocuğumu lavaboya gidiyorum dönüyorum hop kucakta, sürekli arkamdan laf sokmalar, bebeğim 20 günlükken görümcem 2 çocuğuyla gelip 3 gün evimde kaldı , yeğenim istanbuldan sırf bizi görmeye geldi akşam çay içip gitti, kayınvalidem arkalarından bu kadar misafirlik olmaz dedi, güler misin ? ağlar mısın? Şimdi yaklaşık bir aydır rahatım ama hep eşimin desteğiyle, gerçi onunla da defalarca boşanmanın eşiğinden döndük ama neyse artık. Bir de eşimin ailesinde en başarılı ve dediğim dedik kişi ablası olduğundan, herşeyimiz onunla kıyaslanıyor, "... ablan hiç mama vermezdi", "....ablan oğlanı sallayarak uyuturdu","...... ablanın hiç böyle internete girmeye vakti olmazdı",ve daha ..... ablanın aklınıza gelemeyecek 100 türlü yaptığı ettiğiyle hala kıyaslanıyorum... 
mustinin annesi allah sana büyük büyük sabırlar versin. bu nedir yaa okurken içim daraldı. insanda biraz anlayış olacak ; sen hepten anlayışsızlara çatmışsın.Kızlar, bu konu beni nedense hiç güldürmedi, benim Mustim 7,5 aylık doğdu bir gece ansızın suyum geldi ve apar topar hastaneye koşturduk hiç sancım olmadı, en başından itibaren normal doğuma niyet etmeme rağmen , bebişim küçük olduğundan suni sancıyı alınca kalp atışları yavaşladı, doktorum sağolsun 1 dakika bile beklemem deyip sezeryanla kuşumu yarım saatte kucağıma verdi. Kayınvalidem ve kayınpederim sabaha gelebildiler, kayınvalidem gelir gelmez torunu sağ salim doğdu diye sevineceğine sezeryan oldum diye hayıflanmaya başladı " zaten bu doktorların hep bir bahanesi vardır sezeryan yapmak için" dedi ve bu cümleyi bütün lohusalığım boyunca her ziyaretçimin yanında en az 2 kere duydum yani totalde 80-90 a tekabül ediyor.Bebişim 2,5 kilo doğdu ama çok şükürler olsun hiç bir sağlık problemi yoktu, hanfendinin getirdiği hastane çıkış setinin içinde serçe kadar kaldı ertesi gün arkadaşlarım ve yengem yeni doğan kıyafetleri alıp geldi de biraz moralim düzeldi, bu arada mustim 5,5 kilo oldu ve o hastane çıkışı ancak şu an üstüne tam geliyor
Hikaye kısmını biraz uzun tutmuşum ama idare edin içimi döktüm, ben de anne yok abla yok yakınımda yengemden başka kadın akraba yok...
Beni delirten incileri de yazayım da tam olsun:
Kayınvalidem "çocuğun ağzına memeyi bir dayadım oluk oluk sütüm vardı" ( ben de bu yaşadıklarımdan dolayı olacaktıysa da olamadı da)
Kayınvalidem"gençsiniz yine olur" (kuzum 2,5 kilo doğdu diye ağlıyorum bakıp bakıp ve 35 imdeyim)
Kayınvalidem " ay sezeryan moda oldu"
Kayınvalidem " çocuk gaz sancısı çekince gözlerim doluyor"
Şimdilik bu kadar sağlıkla kalın, kendinizi ezdirmeyin...