ÇOK APTALIM

18 yaşındayım. Kendimi aşırı aptal hissediyorum. Bir işe girdim 2 hafta oldu hala bir gelişme yok. Aptallığımdan kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Hiçbirşey öğrenemiyorum. Bana bant ver diyorlar yerini bildiğim şeyi arıyorum. Etrafı düzenlemek aklıma gelmiyor. Daha bir çıktı çıkarmayı bile beceremiyorum. Aşırı dalgınım ve sakarım sürekli elim birbirine giriyor.
Derslerim de iyi değil hep bildiğimi unutuyorum.
Bunu kendimi eziklemek için söylemiyorum gerçekten o kadar aptalım ki ölmek istiyorum.
Hayatım boyunca hiçbir boka yaramayacağımı biliyorum. Yanımda çalışan kız zehir gibi.
Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi. Kabullenemediğim şeyler sanırım gerçek.

Daha öncede konu açmıştın sanırım. Neden destek almıyorsun ?

İllaki anladığın sevdiğin birşeyler vardır şimdilik orda çalışırken en azından etrafda başka iş araştırmış olursun tecrube kazanmış olursun

Özgüven eksikliğin var çünkü seni sindiren, eleştiren, pasif gören annen yüzünden olmuş.
Çaresi de var üstelik.

Herkes aynı olmak zorunda değil ki.Kendinizi olduğunuz gibi kabullenip sevin hatta kendinizle dalga geçin gülün.Hatalarınızın farkındasınız ve bence kendinizi geliştirmek için farkındalık çok önemli.2 hafta ne ki çok kısa bi süre.İnsanın gözünün açılması zaman alıyor.İlla ki her konuda iyi olmak zorunda değilsiniz.

Biraz sakarım, dikkatsizlik var, bazen akıl edemem, ilk defa maruz kaldığım şeyi zor öğrenirim...

Her ne kadar birileri bazen aşağılamaya çalışsa da kendimin farkındayım. Aptal değilim. Aşağılayanların lafına bakıp da kendimi küçümsemiyorum. Başta zorlansam da sonrasında öğreniyorum hatta diğerlerini solluyorum da.

Çok iyi olmanıza gerek yok. Kendinizi de anneniz yüzünden aşaığlamayın. O kadar aptal olsanız liseyi bitiremezdiniz. Hala umut var demek ki. Hem okulda hayatı öğretmiyorlar.

Önceki konunuza tam yazacakken banlanmıştım. Gönderememiştim o zaman mesajımı. İlk staj yaptığımda barkod okutmayı gözümde çok büyütmüştüm. Millet yapınca vaov nasıl öğrenmişler diyordum. Kendimi aptal gibi hissetmiştim. Sonra öğrenince bu muymuş dedim. Gözümde büyütmem de saçmalıktı ya neyse.

Sizde sosyal durumlarda sıkıntı vardı, çay servisi gibi. Gözlemleye gözlemleye öğrenirsiniz. Bu işler böyle öğrenilir. Aile evinde görmediyseniz iş hayatında öğrenirsiniz. Utanılacak ve aptal gibi hissedilecek bir tarafı yok.

Elinizin ayağınızın dolanması kaygı kaynaklıdır. Bunun için psikiyatriye gidebilirsiniz. İlaç ilk zamanlarda bile etki ediyor. Kaygınız azalınca daha rahat hareket ve aktif edersiniz sosyal hayatta. Kaç yaşında bile bazen biri bir şey isteyince gözümün önündekini göremiyorum, biri beni izleyince hata üstüne hata yapabiliyorum. Hele ki pek bilmediğim bir işse rezil olacağım diye kaygılanıyor ve hata yapmam daha da olası oluyor

Durumunuz o kadar da mühim değil. Kaygı için tedavi görün, yavaş da olaa sosyalleşin, kendinize güven duymaya çalışın. Aşağılayanları kulak ardı etmeye çalışın.

Ablacım, kendini nasıl telkin edersen öyle birine dönüşürsün. Kendine “aptalım” telkininde bulunma. Aptal değilsin. Aptal insan, aptal olduğunu düşünmez. Yaşın çok küçük daha, tecrübelendikçe işini daha iyi yaparsın. Mühim olan kendini geliştirmek için çaba göstermen.

Bazı insanlar saf oluyor bunu kabul etmek lazım, ben de çok safım çünkü hayat boyu ailem tarafından manipüle edildim, kendimi enayi gibi görüyorum, bu şekilde kabullendim kendimi yaşamaya devam ediyorum
Elimden geleni yapıyorum ama hakkımı korumak kendimi savunabilmek hayatta kalabilmek için, yine de dışarda olup bitenler ailede olup bitenlere bakınca herkesin her yükünü bana rahatça dayayabildiği bir enayi olduğumu apaçık görüyorum

Bence bu aptallıktan değil dalgınlık, yorgunluk ve hep öyle olacağını düşündüğün için panik hissi.
Ben de işe girdiğimde aynı şeyi defalarca sorardım yanlış yapmaktan korktuğum için bazen konuşulanlara kulak veremiyorum dalgınım anlamıyorum. Odaklanmayı artırmak gerekiyor

iki hafta da CEO olacak halin yoktu ya.
neden kendine bu kadar yükleniyorsun.
çekiniyor olabilirsin yeni ortam yeni bir iş.
biraz güven kendine ve zaman tanı

Ben 23 yaşındayım bende aynı şeyleri hissediyorum. üstelik ben çok iyi bildiğimi düşündüğüm severek ve iyi not ortalaması ile okuduğum bir alanda bunu yaşıyorum. Senin daha çok yolun var kendine haksızlık etme

user1837 .!.:

18 yaşındayım. Kendimi aşırı aptal hissediyorum. Bir işe girdim 2 hafta oldu hala bir gelişme yok. Aptallığımdan kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Hiçbirşey öğrenemiyorum. Bana bant ver diyorlar yerini bildiğim şeyi arıyorum. Etrafı düzenlemek aklıma gelmiyor. Daha bir çıktı çıkarmayı bile beceremiyorum. Aşırı dalgınım ve sakarım sürekli elim birbirine giriyor.
Derslerim de iyi değil hep bildiğimi unutuyorum.
Bunu kendimi eziklemek için söylemiyorum gerçekten o kadar aptalım ki ölmek istiyorum.
Hayatım boyunca hiçbir boka yaramayacağımı biliyorum. Yanımda çalışan kız zehir gibi.
Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi. Kabullenemediğim şeyler sanırım gerçek.

Genişletmek için tıkla...

Tam beni anlatmissin. Annem cok elestirdi ailem dalga gecti benimle .bu hep boyleydi. Bide guzellik konusundada cok elestirdiler. Senelerce eziklediler. Senelerce saygi ve sevgi dolu oldum onlara. Hic akillanmadim. Ama iş konusunda hep işi ben gec ogrenen oldum. Isyerinde en iyisi ben oldum herkes saskinlikla izledi. İşi cok profesyonelce yapiyordum. Hatta patron oldum . Ama gel gorki ailem beni asagilamaktan vazgecmedi. Hep uzuldum . Ama anladimki herkesi oldugu gibi kabul edip kimse icin uzulmeyip. Sevgi verene sevgi, saygi verene saygi vermek gerekirmis. Gerisi boş mus. Kimsenin dediklerini onemsemeyip yoluma devam etmek gerekirmis. Ben bunlari anladim bu hayatta.

user1837 .!.:

18 yaşındayım. Kendimi aşırı aptal hissediyorum. Bir işe girdim 2 hafta oldu hala bir gelişme yok. Aptallığımdan kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Hiçbirşey öğrenemiyorum. Bana bant ver diyorlar yerini bildiğim şeyi arıyorum. Etrafı düzenlemek aklıma gelmiyor. Daha bir çıktı çıkarmayı bile beceremiyorum. Aşırı dalgınım ve sakarım sürekli elim birbirine giriyor.
Derslerim de iyi değil hep bildiğimi unutuyorum.
Bunu kendimi eziklemek için söylemiyorum gerçekten o kadar aptalım ki ölmek istiyorum.
Hayatım boyunca hiçbir boka yaramayacağımı biliyorum. Yanımda çalışan kız zehir gibi.
Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi. Kabullenemediğim şeyler sanırım gerçek.

Genişletmek için tıkla...

18 yaşındasınız … 28 değil.
Kendinize siz değer verin. Okuyun ve meslek edinin kendi ayaklarınizin üzerinde durun. Kimseden bir şey beklememek en doğrusu. Kendiniz için iyi olun

Lütfen kendini sev. Kendini sevmeden olmaz bu iş

Bu şekilde çok kız var görüyorum ki. Benim annemde çok elestireldi. Anne kız ilişkisinde yaşanan sıkıntılar kızları çok etkiliyor gördüğüm. Bende 30 yaşındayım sıklıkla senin gibi görüyorum kendimi. İşim var, evlendim. Ama 18 yaş genç bir yaş kendine ve hayatına bakışını değiştirebilirsin. Kimin ne dediği önemli değil. Senin küçük küçük kendinle ilgili olumlu düşüncelerin ve olumlu adimlarin hayatını çokta güzel değiştirebilir. Bizlere küçüklükten dayatılan çirkin, olumsuz yargılar üzerimize yapışıp kalıyor sanki. Kendimizi gerçekten salak, bişeyden anlamayan, bı işi beceremeyen olarak görüyoruz ve zamanlada öyle oluyoruz, bişey yapamaz hale geliyoruz. Ama öyle değil. Kendini sev ve kendine saygı duy. Kendi isteklerini küçük küçük yapmaya başladığın zaman, sana iyi gelecek şeyleri ufak adımlarla yaptığında yani kendi sözünü dinlediğinde kendine de saygın artacak. Başkalarının lafida önemli olmayacak, başkalarına da laf ettirmiceksin zaten. Laf vermemeyi ogrenceksin. Daha dik durucaksin. Kendine saygın ve sevgin arttıkça başkaları da saygı duyacak. Daha da tatmin olucaksin. Zaman cok çabuk geçiyor. Senin yaşlarında da vardı sevilmiyorum gibi gelirdi vs. Bu yıllarda içindeki halletmedigin şeyler zamanla katlanarak artıyor. Halledersen rahat edersin. Halledebilirsinde. Herkes kendine özel. Kimisi saf, hemen anlamaz, uyanık değildir, cin fikirli ve hazır cevap değildir, sakarlık vardır, dikkatini toparlayamaz, bişeye odaklanamaz, korkuları, takıntıları vardır, uyuşukluk vardır, yavaş hareket eder vs... Kimisi de tam tersidir, kimisi çok eğlencelidir, kimisi ağırdır. Yani çokta abartmaya gerek yok. Biraz da kişilik meselesi. Kendini olduğun gibi kabullenip, kendin için yapabileceğin en güzel adımları atabilmek mesele.

user1837 .!.:

18 yaşındayım. Kendimi aşırı aptal hissediyorum. Bir işe girdim 2 hafta oldu hala bir gelişme yok. Aptallığımdan kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Hiçbirşey öğrenemiyorum. Bana bant ver diyorlar yerini bildiğim şeyi arıyorum. Etrafı düzenlemek aklıma gelmiyor. Daha bir çıktı çıkarmayı bile beceremiyorum. Aşırı dalgınım ve sakarım sürekli elim birbirine giriyor.
Derslerim de iyi değil hep bildiğimi unutuyorum.
Bunu kendimi eziklemek için söylemiyorum gerçekten o kadar aptalım ki ölmek istiyorum.
Hayatım boyunca hiçbir boka yaramayacağımı biliyorum. Yanımda çalışan kız zehir gibi.
Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi. Kabullenemediğim şeyler sanırım gerçek.

Genişletmek için tıkla...

Sürekli bunları kendi kendine tekrarlıyor musun? Yapıyorsan yapma. Unutkan değilim her şeyi aklıma kolayca tutabiliyorum yaptığım tüm işlerin üstesinden kolayca gelebiliyorum ben çalışkan ve düzenli bir insanım elim her işe yatkın diyerek ve tekrar ederek iş yerinize gidin ve gün içerisinde bu şekilde kendinize telkinde bulunun

user1837 .!.:

Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi.

Genişletmek için tıkla...

Yine bir anne terörü ve sonucu

Öncelikşe bir pskolğa mutlaka git,belli yaşa gelmiş hala tanı almadan hayatını idam ettiren bir çok insan var.
Bem yazdıklarından kendini keşfetmediğini görüyorum.Her insan özeldir ,mutlaka en iyi yapabildikleri birşey vardır.
Senin yaşlarında bende yeni yeni keşfetmiştim yeteneklerimi.
Meslek lisesi okuyordum ve muhtemelen birkaç hocam beni gerizekalı sanıyordu ama yapamıyordum,zorlanıyordum.
Sonra şuan yıllardır yaptığım mesleğin kursuna gittim.
Yetenek sınavlarına hazırlandım.
Dereceler aldıö sınavlarda.
Okulu onur belgesiyle bitirdim.
Mesleğimdede başarı belgesi aldım.
37 yaşımdayım.
Şimdi hangi işlerde başarılı olbileceğimi,neyi yapıp yapmayacağımı net söyleyebiliyorum.
Zamanla sende kendini tanıyıp kabul edeceksin yeter ki eleştirilere kulak asmadan çaba göster

Ya ne alaka ya
Herkesin öğrenme süresi farklıdır.
Benim 5 gün sürer adapte olmam senin 2 gün sürer.
Kendinin kıymetini bil ve kimse ile kıyaslama

user1837 .!.:

18 yaşındayım. Kendimi aşırı aptal hissediyorum. Bir işe girdim 2 hafta oldu hala bir gelişme yok. Aptallığımdan kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Hiçbirşey öğrenemiyorum. Bana bant ver diyorlar yerini bildiğim şeyi arıyorum. Etrafı düzenlemek aklıma gelmiyor. Daha bir çıktı çıkarmayı bile beceremiyorum. Aşırı dalgınım ve sakarım sürekli elim birbirine giriyor.
Derslerim de iyi değil hep bildiğimi unutuyorum.
Bunu kendimi eziklemek için söylemiyorum gerçekten o kadar aptalım ki ölmek istiyorum.
Hayatım boyunca hiçbir boka yaramayacağımı biliyorum. Yanımda çalışan kız zehir gibi.
Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi. Kabullenemediğim şeyler sanırım gerçek.

Genişletmek için tıkla...

Sizin durumunuza psikolojide kendini gerçekleştiren kehanet deniyor. Ailen sana sürekli saf salak dediği için bilinçaltina yerleşmiş bu yaşadıklarının çoğu bununla alakalı. Ayrıca hâlâ ergenlik sürecin devam ediyor, sakarliklar, dalginliklar vs normal. Bol bol kitap oku, başka bir dil öğren. Nefes egzersizleri de sana iyi gelecektir.