Çocuktan sonra dönüştüğüm kişilik)

MiraTarana .!.:

Merhaba.Bunu bir dertleşmek postu olarak açıyorum.Oğlum dünyaya geldikten sonra hastalık hastası oldum hep kendimde hastalək buluyorum doktora da çok nadiren giderim nefert ediyorum hastanelerden falan.Ve hastalıktan ve b şeylerden korkma sebebim oğlum sadece.Düşünüyorum da eger oğlum olmamış olsaydı bu farkındalığı yaşamazdım mesela-ben aslinda sadece onun için korkuyorum,eger o olmasaydı benim korkacak hic bir sebebim olmazdı ne ölümden korkardım ne hastalıkran ne savaştan (Savaş oln bir ülkede yaşıyorum) ne fakirlikten ne açlıktan…Demek ki sadece onun için yaşıyorum ben…Ben aslında onu doğururken kendimi gömmüşüm…Ben artık ben değilim sadece anneyim …Eskiden hep hayal kuran hep geleceğe ümutle bakan dolu dolu bir kızdım ama şimdi inanır mısınız yaşlı kadınlara bakıp ne kadar şanslılar bu yaşa gele bilmişler diyorum,hqyrqnlıkla izliyorum onları.hayatımın bu dönemi bitsin oğlum buyusun bana ihtiyaci azalsin diye yaşlanmak istiyorum biran önce.Oğlumu aşırı çok seviyorum o da bana çok bağlı bazen bensiz kalırsa ne yapar diye saatlerce agladığım oluyor.Biliyorum normal değil bu durum ama içinden çəkamıyorum.3,4,5çocugu olan annelere imreniyorum helal diyorum nasıl cesaret ede biliyorlar…O kadar kendimden bıktım ki ne yapacağıml bilmiyorum bu korkular stres beni mahv ediyor.Siz anneler nasıl baş ediyorsunuz bu tip duygularla?Belki bir yardımlnlz dokunur bana da…Çok ihtiyacım var güzel fikirlerinize

Genişletmek için tıkla...