Çocuktan sonra dönüştüğüm kişilik)

MiraTarana

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Aralık 2018
14
3
34
Merhaba.Bunu bir dertleşmek postu olarak açıyorum.Oğlum dünyaya geldikten sonra hastalık hastası oldum hep kendimde hastalək buluyorum doktora da çok nadiren giderim nefert ediyorum hastanelerden falan.Ve hastalıktan ve b şeylerden korkma sebebim oğlum sadece.Düşünüyorum da eger oğlum olmamış olsaydı bu farkındalığı yaşamazdım mesela-ben aslinda sadece onun için korkuyorum,eger o olmasaydı benim korkacak hic bir sebebim olmazdı ne ölümden korkardım ne hastalıkran ne savaştan (Savaş oln bir ülkede yaşıyorum) ne fakirlikten ne açlıktan…Demek ki sadece onun için yaşıyorum ben…Ben aslında onu doğururken kendimi gömmüşüm…Ben artık ben değilim sadece anneyim …Eskiden hep hayal kuran hep geleceğe ümutle bakan dolu dolu bir kızdım ama şimdi inanır mısınız yaşlı kadınlara bakıp ne kadar şanslılar bu yaşa gele bilmişler diyorum,hqyrqnlıkla izliyorum onları.hayatımın bu dönemi bitsin oğlum buyusun bana ihtiyaci azalsin diye yaşlanmak istiyorum biran önce.Oğlumu aşırı çok seviyorum o da bana çok bağlı bazen bensiz kalırsa ne yapar diye saatlerce agladığım oluyor.Biliyorum normal değil bu durum ama içinden çəkamıyorum.3,4,5çocugu olan annelere imreniyorum helal diyorum nasıl cesaret ede biliyorlar…O kadar kendimden bıktım ki ne yapacağıml bilmiyorum bu korkular stres beni mahv ediyor.Siz anneler nasıl baş ediyorsunuz bu tip duygularla?Belki bir yardımlnlz dokunur bana da…Çok ihtiyacım var güzel fikirlerinize
 
Canım benim oğluna bu kadar bağlanacak kadar nasıl yalnız kaldın sen kimsemi olmadı sevdiğin değer verdiğin eşin annen kardeşin arkadaşın vs.
Hayat oğlundan ibaret değil onun için yaşıyorsun ama sen.
Çok yanlış
Taptığın seyden sinanirsin
Sal evladını biraz.. duygularını gözden geçir resetle kendini.. destek al biran önce:KK12:
 
Merhaba.Bunu bir dertleşmek postu olarak açıyorum.Oğlum dünyaya geldikten sonra hastalık hastası oldum hep kendimde hastalək buluyorum doktora da çok nadiren giderim nefert ediyorum hastanelerden falan.Ve hastalıktan ve b şeylerden korkma sebebim oğlum sadece.Düşünüyorum da eger oğlum olmamış olsaydı bu farkındalığı yaşamazdım mesela-ben aslinda sadece onun için korkuyorum,eger o olmasaydı benim korkacak hic bir sebebim olmazdı ne ölümden korkardım ne hastalıkran ne savaştan (Savaş oln bir ülkede yaşıyorum) ne fakirlikten ne açlıktan…Demek ki sadece onun için yaşıyorum ben…Ben aslında onu doğururken kendimi gömmüşüm…Ben artık ben değilim sadece anneyim …Eskiden hep hayal kuran hep geleceğe ümutle bakan dolu dolu bir kızdım ama şimdi inanır mısınız yaşlı kadınlara bakıp ne kadar şanslılar bu yaşa gele bilmişler diyorum,hqyrqnlıkla izliyorum onları.hayatımın bu dönemi bitsin oğlum buyusun bana ihtiyaci azalsin diye yaşlanmak istiyorum biran önce.Oğlumu aşırı çok seviyorum o da bana çok bağlı bazen bensiz kalırsa ne yapar diye saatlerce agladığım oluyor.Biliyorum normal değil bu durum ama içinden çəkamıyorum.3,4,5çocugu olan annelere imreniyorum helal diyorum nasıl cesaret ede biliyorlar…O kadar kendimden bıktım ki ne yapacağıml bilmiyorum bu korkular stres beni mahv ediyor.Siz anneler nasıl baş ediyorsunuz bu tip duygularla?Belki bir yardımlnlz dokunur bana da…Çok ihtiyacım var güzel fikirlerinize
Annelik, birçok duyguyu ve endişeyi beraberinde getiren bir yolculuk. :KK68: Çoğu anne, çocukları için endişelenir,onların sağlığı için titizlik gösterir. Bu endişeler bazen yoğunlaşabilir ve sizi rahatsız edebilir. Kendinize zaman ayırmak, stresle başa çıkmak için önemlidir. Kendinize destek sağlayacak kaynaklar aramak, bir psikolog veya terapistten yardım almak size fayda sağlayabilir. Biraz böyle kafanı dağıtabileceğin şeyler yapmaya çalış. Üzerindeki yük çok ağır geliyor sana ama zamanla bu yeni düzene alışacaksın, çocuk olduktan sonra sen de hayatın da değişiyor. Çok normal eskisi gibi olmaman, ama evhamlı olup,böyle sürekli düşünüp durup kendini yorma.
 
X