çocukluğumu özlüyorum

kagit-gemi

kagit-gemi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
5 Mart 2007
13
0
45
Çocukluğumu özlüyorum.Çocukluğumun kışını ,baharını en çok da yaz akşamlarını özlüyorum.Biz 4 mevsim yaşardık hayatı;yazı yaz kışı kıştı adamakıllı.Büyüdükçe güneşin kavurduğu tenimizin karalığı içimize çöküyor sanki.

Çocukluğumu özlüyorum iyice...Yalınayak sokağı adım adım saymak,dizlerimi kanatmak,hiçbirşeyden korkmamak istiyorum.Eve girmek nedir bilmeden gecelere kadar oyun oynamak,zillere basıp basıp kaçmak,sokaktaki kötü amcanın"gidin lan evinize" diye bağırmasını ,mahallenin erkekleriyle aşık atıp top peşinde koşturmak istiyorum.

Karpuzun sularını akıta akıta yemek,tek derdimin sınıf geçmek olmasını istiyorum.Gazoz kapağından ipli fırıldak ,kiremitten kına yapmak,sularla oynamak istiyorum.Komşularının ağaçlarından meyva çalmak(aynılarından bahçelerimizde olduğu halde), çekirdek kabuklarından minik dağlar yapmak istiyorum.

Şimdiki gibi egzos kokularıyla değil sümbül kokularıyla uyanmak ne güzel olurdu.Di-li geçmiş zaman işte.Büyüdük teker teker ,dağıldık bir daha hiç toparlanmamak üzere.Bir zamanlar sıcak kurabiye aşırmak için uğradığım mutfak artık evim oldu.Hayat,yemek buharı gibi uçup gidiyor avuçlarımdan.

Tek teselli özleyecek bir çocukluğumun olması.

Ama hep özlüyeceğim galiba gazete kağıdından gemiler yapmayı :KK43:(


paylaşmak istedim...
 
Ağladım
bu forumda çok duygulu zamanlarım oldu ama
sen bu yazın beni ağlattın
sanki düşüncelerimi okudun yüreğime kazınmış düşüncelerimLink Silinmiştir.çok özledim mmmmmmmmmmmm
 
ahhh canim beneeeem ahanda bu yetenli bacii benem oz be oz bacimdir bende nasiplenem azcik aaah ah nirdeeeee o gunlerrrr cikooo
 
70 li yılları evet şarkılarını arka bahçede oyunlarımızı :)
 
çok kötü bir çocukluk geçirdim ben şahsen hiç özlemiyorum.. ama sizin çocukluklarınıza çok özendim..
 
içimizdeki çocuğu ne kadar öldürmemeye çalışsakta onunla hala saklambaç körebe yakan top oynasakta hiç bir şey ilk gibi değil ki.Benim içimdeki çocuk hala dipdiri taptaze desemde ne kadar hala yollarda top oynayan çocuklara eşlik etsemde parklarda salıncakta sallansamda, kimseleri umursamadan hala pumuk hrlva yesemde,ve o günlerdeki bebeklerimi oyuncakları saklayıp çocukluğuma dönsemde, saçlarıma yine kurdalyeler takıp cicici bicili giyinsemde ben büyüdüm.ama içimdeki çocuk asla büyümedi ve asla büyük bir inatla onu büyütmüycem.Çünkü ben o minik kız çocuğuyla varım onunla ben benim.O olsasa ben yalın olamam sade olamam çıkarsız mevfaatsiz sevgisiz olamam. O minik kız beni ayakta tutan yaşamı bu her kötülüğüne karşı koruyup kollayan yaşama sevinci hırsı veren.Ben hala bir kız çocuğuyummmmm.Ve yaşadığım sürecede hep öyle kalıcam.
 
saf zamanlarımı zölüyorum bi elma şekerinin bana verdigi mutlulugu, bayramlarda alınan kıyafetleri günler öncesinden yatagımın kenarına astıgım zamanları, leblebi tozunu,sokaklarda kavga ettigim arkadaşlarıımı, sevmenin o zaman güsle oldugunu yalansız oldugunu düşündügüm saflıgımı özlüyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X