Başlığı okuduğunuzda bana tepki duyabilirsiniz,ama anlatıcam.Bu teşhisi kendim yaptım,çevrenin yorumuysa çocuğun varken çok farklı,çekilmez bir insan oluyorsun oluyo..Hamile olduğumu öğrendiğimde çok üzüldüm,anne olmak istemediğimi farkettim ama bunun eninde sonunda olacağını ve eşimin hemen çocuk istediğini düşünerek 9 ay hamileliği kahrede kahrede geçirdim.Sonrasında olacakları tahmin edemezdim tabi,adına kolikmi desem ne desem bilemiyorum hiç bir sağlık sorunu olmayan,aksine topaç gibi bir bebek ama 24 saat ağlayabilen bir bebeğim oldu.Sen huzursuz bir hamilelik geçirmişsin demeyin,çok huzurlu hamileliklerin sonucunda bu tarz bebeklerin de doğduğunu gördüm.korkunç denebilecek aylar geçirdim,intiharı bile düşündüm.Şu an kızım2 yaşında,genel olarak huysuz bir çocuk hala.Ama ben de öz eleştiri yaptığımda hiç tahammülsüzüm.O yanımda yokken,işte vs. çok neşeli cıvıl cıvl bir insanım.Onunla bulunduğum her ortamda sürekli huzursuzum.Her an onunla ilgilenmek zorunda hissediyorum kendimi,heran ona bişey olacak korkusu oluyor.Bu da onunla sosyal hayatı kabusa dönüştürüyor benim için.Çok seviyorum,içimi yakıyor sevgisi ama bütün gece benim üstümde olması,sürekli bir mızıldanma içinde olması falan bazen delirtiyor beni.Sizce doktor desteği almalı mıyım?