Çocukların Yanında Yaşanan Tartışmalar?

güzel bir konu olmuş böcüğümmm... bende hemen anlatıyım bizde elimizden geldiğince bebeğimizin yanında tartışmamaya çalışıyoruz örnek verirsem ben bir odada eşim bir odada birbirimizi duymak için bağıırarak konuşsak bile oğlumuz hemen ağlıyor. hemen babasına vuruyor halbuki konuşuyoruz biz.. çocuk psikolojisi çok önemli mesela ben oğluma bağırma oğlum diyorum inadına bağırıyor ama onun şaka olduğunuda biliyor çünkü bağırınca gülmeyede başlıyor. konuşamıyor ama maşallah hareketleriyle kendini süper ifade ediyor.18 aylık daha

Merhaba bizimde her ailede olduğu kadar ufak tefek tartışmalarımız olur. Kızım sese karşı çok duyarlı olduğu için tartışmalarımızı bile kısık sesle yaparızkafamçokkarıştı Biri bana bağırırsa eğer kızımın yanında kızım hemen ağlamaya başlar.. Daha 12 aylık düşünün.. Bu yüzden asla onun yanında onun duyacağı yerde tartışmayız...

bu çocuklar neden böyle ? : ))
içeriye doğru kocama yüksek sesle seslensem korkup bacağıma yapışıyor : )
yalnız böcüğüm buda bize iyi olarak döndü, bizde konuyu unutuyoruz : )
zaten evde bir melek varken insannın kavga edecek zamanı da kalmıyor : )

hassas olduğumuz bir konudur bu
dikkat etmeye çalışıyoruz,hatta eşimle karar almıştık senin ailen benim ailem muhabbetleri olmasın egenin yanında

ne kadar dikkat etsekte insanız ve sabrımız sınırlı
egeye kızıp bağırmıştım
yere yatıp gözlerini kapattı ağlamaya başladı
işte o gün çokkk kızdım kendime
vicdanım hiç rahat olmadı hatta kendimi affettirmek için bintürlü oyunlar yapmıştım:)))

çok güzel bir konu gerçekten
biz biraz çift olarak sabırsızız açıkçası bikaç kere kardelenin yanında bağrışmalarımız oldu
bikeresinde çok ağlamıştı kuzum kendimi hiç affetmedim artık daha dikkat ediyoruz

hangi çocuk sever ki yanında annesiyle babası tartışsın?her çocuğun isteğidir mutlu bir ailede büyümek.bizler de öyle deilmiydik küçükken....
benim oğlumda sese karşı tepkili.yüksek sesle konuşsak ağlar,yapışır bana.biz de elimizden geldiğince dikkat etmeye çalışıyoruz.çocuklar duymasın misali :)

tartışmayız.. oğlum 4 yaşında, daha 1 kere tartıştığımıza şahit olmamıştır.. ha tartışma konusu olmuyor mu? çook.. işte o zaman oğluşlarımı kardeşime veya annemlere götürüyorum, eve gelip çıngar çıkarıyorum kötükedihüso ardından hiçbirşey olmamış gibi oluyor ev sempatiksalakcinni oğluşlarımın psikolojisi herşeyden önemli.. :asigim:

benimkiler artik buyudu...herseyi anliyorlar....esimde bunu iyi bilirkapiyi kapatir konusuruz....bende artik sabirli anne olmaya basliyorumyani gercekten anne olmaya basliyorum....koruyan,muhafaza eden,mutlu eden,cocuklara yansitmayan...yani bu yolda ilerliyorum....dogrusuda bu...yazik olan esime oliiiiiii...amaaaan niydiyim...biryerden patlak verecek tabiii peygamber degilim ya zuuhahaaaaaaa

Gunicen .!.:

Evli değilim doğal olarakta bi bebeğim yok ama ailem sayesinde bu durumun nasıl olduğunu biliyorum.
Ve ilerde çok dikkat edeceğim şeylerden biri bu olacak.. Çünkü Bizimkiler yanımızda ister istemez tartışır hatta bazen kavga ederlerdi..
Şimdiyse Evliliğe ve erkeklere güvensizlik o günden bana kalan pay.. :gitme:

Genişletmek için tıkla...

Çok doğru.Direk çocuklarda yaşamları boyunca kalan bi yara oluyor.

Bende size acı bir tecrübemi yazmak istiyorum. Aklıma geldikçe vicdan azabı çekiyorum
Bir gün eşimle çok kötü tartıştık. Kucağımda kızım var. O zaman kızım Sekiz aylık falandı.
Kucağımda kızım varken sinirle elimdeki tencereyi alıp fırlattım. Eşim de yaptığım harakete sinirlenip üstüme doğru geldi vurmak için sonra vazgeçip duvara elini vurdu. O sırada kızım kucağımda bağırmaya başladı. O çığlığı hiç unutamıyorum. Kucağımda kızım olduğunu fark edip odaya gittim kapıyı kilitledim sakinleşmek için. Canım kızım bana doğru sokulup sarılmaya çalışıyordu. O kadar çok ağladım ki niye bunu kızımın yanında yaptık diye...
Bir daha da asla öyle bir davranış içinde bulunmadık. Ben hala o gün bunları nasıl yaptık diye vicdan azabı çekerim...