Çocuklarıma

ÇOCUKLARIMA
Sürekli meşguldüm o kadar sene,
Sizlerle doyasıya oynayamadım
Sizler beni çağırdınız "gel oyna" diye,
Ben bir türlü zaman ayıramadım.

Giydirdim,doyurdum,sizi kolladım,
Sadece bunları yeterli sandım,
Bana oyuncağını getirdiğinde,
Ben sizi çoğu kez başımdan savdım.

Yatağa yatırır sizi okşardım,
Siz uyur uyumaz hemen çıkardım,
Şimdi o günleri çok özlüyorum,
Keşke bir dakika fazla kalsaydım.

Hayat ne kadar kısa yıllar ne çabuk,
Ne zaman büyüdü bu küçük çocuk?
Onlara dokunmak için uzandığımda,
Ellerim boş kalır yüreğim yanık.
alıntıdır

çocuklarımızla geçirdiğimiz her anın kıymetini iyi bilelim "zaman" bir daha geri gelmiyor ne yazıkki :çok üzgünüm::çok üzgünüm: