Öfke, doyurulmamış isteklere ve karşılanmayan beklentilere verilen duygusal bir tepkidir. Öfke diğer duygular gibi son derece doğal ve evrenseldir. Aynı zamanda öfkenin kişiyi uyarıcı, koruyucu veya harekete geçirici bir işlevi vardır. Dolayısıyla öfke organizmayı bir problem olduğunda uyarır ve kendisine zarar verici veya saldırgan davranma eğiliminden kişiyi haberdar etmede etkin bir rol oynar.
Öfke ve diğer baskın duygular yıkıcı sonuçlar doğurmadan kontrol edilmelidir. Sağlıklı olarak ifade edildiğinde yapıcı, sağlıksız olarak ifade edildiğinde ise yıkıcı olabilir. Öfke kontrol edilemezse saldırgan ve son derece tahrip edici tepkilere dönüşebilir. Ev içi şiddet olgularında, çocuk taciz ve istismarlarında, sokak kavgalarında ve trafikte sağlıklı olarak ifade edilemeyen öfke duygularının etkisi görülmektedir.
Öfke, çocukların hatta yetişkinlerin bile başa çıkmakta zorlandıkları duygulardan biridir. Davranışçı psikoloji, duyguların dışavurumunun zamanla öğrenildiğini savunur. Öfkenin yıkıcı eylemlerle dışavurumu aile veya yakın çevreden öğrenilen bir şeydir. Eğer bir çocuk, anne ve babasının kavgasına sık sık tanık oluyorsa öfke duygusunun doğru bir biçimde ifade etmeyi öğrenemez. Çünkü çocuklar önce anne ve babasını sonrada yakın çevresinde bulunan insanları model alarak düşünce ve davranışlarını şekillendirir. Ebeveyn olarak amacınız, çocuklarınıza öfke duydukları zamanları fark etmeyi ve bunu sağlıklı bir şekilde ifade etmeyi öğretmek olmalıdır. Öfke hiçbir zaman içlerinde kalmamalı ve ya dövmek, vurmak, kırıp dökmek ya da insanları incitmek gibi saldırgan eylemlerle ifade edilmemelidir. Öfke ve benzeri baskın duyguları sağlıklı biçimde ifade etmek öğretilemezse davranış bozukluklarına dönüşebilir. Çocuklar, önlenmesi zor olan yeni olumsuz davranış biçimleri geliştirebilir.
Öfke ile başa çıkabilmeleri için, çocuklarınıza öğretmeniz gerekenler;
1. Öfke bir duygudur. Duygular “kötü” değildir. Önemli olan onların nasıl ifade edildiğidir.
2. Öfke duyduğunuz zaman bunu belirtmek hakkınızdır. Ancak bunu, hiç kimseyi incitmeden ve hiçbir şeye zarar vermeden yapmalısınız.
3. Neden öfkelendiğini anlamak için durun, düşünün. İstediğiniz şeyin ne olduğunu bulmaya çalışın.
4. Öfkelenmek, tek başına, istediğinizi elde etmenizi sağlamaz. Bunun için başka yollar denemelisiniz. Örneğin, konuşmak, rica etmek ve ya soruna bir çözüm bulmak gibi. Amacınıza ulaşmak için yapabileceğiniz şeyleri düşünün.
5. Eğer amacınıza ulaşamıyorsanız, kendinizi iyi hissetmek için başka neler yapabileceğinizi düşünün.
Genel olarak, öfke çok kuvvetli bir duygu olmasına rağmen çoğu çocukta kontrolsüz güç gibi görülür. Bu duyguyu şiddetle dışa vurmadan ifade etmeleri için aile içi eğitim çok önemlidir. Çocukların kontrolü kaybetmeden önce durup düşünmeyi becerebilmeleri zaman alır. Bu noktada onları, duyguları hakkında konuşmaya teşvik etmelisiniz. Hatta duygularını fiziksel olarak ifade etme yolları gösterebilirsiniz; kâğıt yırtmak, dışarda koşmak, banyo yapmak, resim yapmak vb. Ayrıca siz de öfkelendiğiniz de seçtiğiniz dışa vurum yöntemlerinize dikkat etmelisiniz. Çünkü çocuklar her konuda sizleri model alırlar. Çocuklarınıza şimdiden duygularını tanımayı, onları kontrol etmeyi (bastırarak, yok sayarak değil) ve dışa vururken hangi yolları tercih etmeleri gerektiğini öğretmelisiniz.
Yarın çok geç olabilir…
Kaynak: doktor sitesi
