- 20 Haziran 2007
- 4.250
- 27
- 45
'Öyle zordur ki çocuk yetiştirmek ömrünüzden ömür gider'' diyen sözleri duyar gibiyim. Aslında sandığınız kadar zor değil; sadece, gelin beraber çocuklarımızı anlamaya çalışalım...
Bir çocuk kabul edin veya etmeyin davranışların çoğunu ailesinden kapar. Eğer siz yalanın büyük bir suç olduğunu söylerken, aynı zamanda yalan söylediğiniz bir anınızı çocuğunuz yakalarsa onu kapacaktır. Bir kere en başından prensipli olup taviz vermeyecek şekilde uygulayın. Çocuğunuzu asla bir başkasıyla kıyaslamayın; zamanla o da bunu huy edinip olumsuzluklarda size örnekler verip duracaktır. Siz sizsiniz o da o, bir başkasıyla kıyaslamak onu başarıya götürmez. Aksine kendine olan güveninin gizliden gizliye yok olmasına neden olursunuz. Ona eleştrel yolla yaklaşmayın; şununla görüşme, bunu yapma yerine;'' Ben senin fikirlerine saygı duyuyorum ama seni uyarmak ve zarar görebileceğine inandığım tehlikelerden korumak benim en önemli amacım. Şu an sen olayların içinde olduğun için objektif bakamayabilirsin, ama ben karşıdan gören bir izleyici olarak senin göremediklerini görür ve seni bilinçlendirebilirim''demelisiniz. Bu konuda anlaştıktan sonra, nedenleriyle birlikte yapmasını istemediğiniz davranışlarını ona eleştirmeden aktarmalısınız. Arkadaş seçiminden mi memnun değilsiniz, derslerimi çok kötü? En başta çocuğunuza küçük yaştan itibaren güven duygusunu hissettirmelisiniz. Güvenilmediğini hisseden çocuk hata yaparken daha rahat davranır, sıkıntı duymaz. Çünkü kaybedecek birşeyinin olmadığını düşünür. Halbuki, kaybettiklerini yıllar sonra farkedince çok iyi anlayacaktır ama şu anda ondan anlamasını bekleyemezsiniz ya da beklersiniz ama pek bir işe yaramaz. Kesinlikle ona güvendiğinizi her zaman söyleyin. Yalnız bu arada ondan gözünüzü de ayırmayın, bunu belli etmeden, hissettirmeden yaptığınız sürece sorun yoktur. Mutlaka yanlışları olacaktır ama hangimizin yanlışları olmadı şu an bile yanlışlarınız olmaya devam etmiyor mu? Biraz daha anlayışlı olmayı deneyin ve sürekli büyük bir birey gibi onunla konuşun. Sizi saysın ama asla bu korkusundan olmamalı! Korkusu hata yapmasını engellemez ama saygı duyarsa kaybedeceği daha çok şey olduğunu düşünür. Sizin gözünüzden düşmesi, görebileceği tüm kaba davranışlardan daha ağırdır. Unutmayın ki fiziksel yara kapanır ama ruhsal yaranın kapanması çok güçtür. O yüzden lütfen kendimizi saydıralım.
Bir çocuk anne ve babasını görmek istediği şekilde hayal eder. Çocuğunuzun size ''Çok şişmansın zayıflar mısın? Hiç kendine bakmıyorsun, biraz kendine önem verir misin?'' dediği anlar olmuştur. Hiç birzaman kendinizi bırakmayın, onun gözünden düştüğünüz an fikirlerinize de önem vermeyecektir. Yalnız olmadığını hissettirin ona. Küçük toplantılar yapın, alınan her karar da ona da fikrini sorun ve bazen destekleyin. Desteklendikçe kendine güveni artacak ve bir başka yerde desteklenmek için panik yaşamayacaktır ama hayal aleminde de yaşatmamalıyız.
Çocuğunuz herhangi bir konuda fikrini açıkladığında ya da şartları zorlamayacak birşeyler istediğinde içinizdeki ''Bu çocuk hep birşeyler istiyor ama bizim istediklerimizi vermiyor'' sesini kısıp ''Bizde o yaşlardayken kendimizce isteklerimiz vardı biraz hak vermeye çalışmalıyım'' sesini yükseltmeyi deneyin. Ona güvenin,değer verin; onu sevin, eleştirmeyin ve son olarak lütfen; bırakın başkalarını, iki kardeşi bile birbiriyle kıyaslamayın...
sevgiyle kalına.s.
Bir çocuk kabul edin veya etmeyin davranışların çoğunu ailesinden kapar. Eğer siz yalanın büyük bir suç olduğunu söylerken, aynı zamanda yalan söylediğiniz bir anınızı çocuğunuz yakalarsa onu kapacaktır. Bir kere en başından prensipli olup taviz vermeyecek şekilde uygulayın. Çocuğunuzu asla bir başkasıyla kıyaslamayın; zamanla o da bunu huy edinip olumsuzluklarda size örnekler verip duracaktır. Siz sizsiniz o da o, bir başkasıyla kıyaslamak onu başarıya götürmez. Aksine kendine olan güveninin gizliden gizliye yok olmasına neden olursunuz. Ona eleştrel yolla yaklaşmayın; şununla görüşme, bunu yapma yerine;'' Ben senin fikirlerine saygı duyuyorum ama seni uyarmak ve zarar görebileceğine inandığım tehlikelerden korumak benim en önemli amacım. Şu an sen olayların içinde olduğun için objektif bakamayabilirsin, ama ben karşıdan gören bir izleyici olarak senin göremediklerini görür ve seni bilinçlendirebilirim''demelisiniz. Bu konuda anlaştıktan sonra, nedenleriyle birlikte yapmasını istemediğiniz davranışlarını ona eleştirmeden aktarmalısınız. Arkadaş seçiminden mi memnun değilsiniz, derslerimi çok kötü? En başta çocuğunuza küçük yaştan itibaren güven duygusunu hissettirmelisiniz. Güvenilmediğini hisseden çocuk hata yaparken daha rahat davranır, sıkıntı duymaz. Çünkü kaybedecek birşeyinin olmadığını düşünür. Halbuki, kaybettiklerini yıllar sonra farkedince çok iyi anlayacaktır ama şu anda ondan anlamasını bekleyemezsiniz ya da beklersiniz ama pek bir işe yaramaz. Kesinlikle ona güvendiğinizi her zaman söyleyin. Yalnız bu arada ondan gözünüzü de ayırmayın, bunu belli etmeden, hissettirmeden yaptığınız sürece sorun yoktur. Mutlaka yanlışları olacaktır ama hangimizin yanlışları olmadı şu an bile yanlışlarınız olmaya devam etmiyor mu? Biraz daha anlayışlı olmayı deneyin ve sürekli büyük bir birey gibi onunla konuşun. Sizi saysın ama asla bu korkusundan olmamalı! Korkusu hata yapmasını engellemez ama saygı duyarsa kaybedeceği daha çok şey olduğunu düşünür. Sizin gözünüzden düşmesi, görebileceği tüm kaba davranışlardan daha ağırdır. Unutmayın ki fiziksel yara kapanır ama ruhsal yaranın kapanması çok güçtür. O yüzden lütfen kendimizi saydıralım.
Bir çocuk anne ve babasını görmek istediği şekilde hayal eder. Çocuğunuzun size ''Çok şişmansın zayıflar mısın? Hiç kendine bakmıyorsun, biraz kendine önem verir misin?'' dediği anlar olmuştur. Hiç birzaman kendinizi bırakmayın, onun gözünden düştüğünüz an fikirlerinize de önem vermeyecektir. Yalnız olmadığını hissettirin ona. Küçük toplantılar yapın, alınan her karar da ona da fikrini sorun ve bazen destekleyin. Desteklendikçe kendine güveni artacak ve bir başka yerde desteklenmek için panik yaşamayacaktır ama hayal aleminde de yaşatmamalıyız.
Çocuğunuz herhangi bir konuda fikrini açıkladığında ya da şartları zorlamayacak birşeyler istediğinde içinizdeki ''Bu çocuk hep birşeyler istiyor ama bizim istediklerimizi vermiyor'' sesini kısıp ''Bizde o yaşlardayken kendimizce isteklerimiz vardı biraz hak vermeye çalışmalıyım'' sesini yükseltmeyi deneyin. Ona güvenin,değer verin; onu sevin, eleştirmeyin ve son olarak lütfen; bırakın başkalarını, iki kardeşi bile birbiriyle kıyaslamayın...
sevgiyle kalına.s.
