Çocuk büyütürken annenin psikolojisi!!!

T

tunc_sheyma

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
28 Şubat 2009
19
0
86
41
Ankara
Mehabalar. Böyle bir konu var mı, bilmiyorum. doğru yerde mi açıyorum , onu da bilmiyorum. Ama benim acil yardıma ihtiyacım var.
Kızım 10 aylık, bir ay önce üçüncü dişimiz olan üst dişini çıkardı ve o günden sonra bana aşırı düşkün oldu. Normaldir diye düşündüm. Hatta kitap aldım kızımı anlamak için. Ama anlayamıyorum. Gündüzleri hiçbir şeyi yok gece olduğu zaman beni yanında istiyor. Yanından kalkınca ağlamaya başlıyor. Psikolojim bozuldu. Herşeye çok çabuk sinirleniyorum ve çevremdekilerin "bu normal geçer geçer ", "biz de böyle büyüttük" demeleri beni daha çok öfkelendiriyor klava: Demek ki ben herkes gibi değilim, yapamıorum. Sosyal Hayat diye bir şeyim kalmadı.
Çok uzun oldu ama rahatlamaya ihtiyacım vardı. Benim gibi sorunları olan ve bu soruna çözüm bulan varsa lütfen yardımcı olun, inanın psikologa gitmeyi düşünüyorum. O derece sinirlerim bozuk. Dokunsalar ağlıorum. senağlama
 
Canım seni anlıyorum ama bebğin yürümüyor anladığım kadarıyla.
İnan bu sıkıntıların ayaklanana kadar.Ayaklandıktan sonra sen peşinde koşacaksın nerde ne yapıyor kendine ne zarar veriyor diye.kaydirigubbakcemile5
Hiç sıkılma 10 ayı devirmişsin 2 ay daha sık dişini.Sürekli elinden tut yürüt erken yürümesine sebep olacak senin ilgilenmen.Gör bak yürüdükten sonra sana düşkünlüğü yerini değişik şeylere bırakacak.
Büyüklerinin dediği doğru malesef bebekler yürüyene kadar bu tür durumlar oluyor.Ki sosyal hayatımız hepimizin nerdeyse kalitesize yakın.Onlar büyüyene kadar da böyle.
Sağlıklı olsunlarda gerisi boş:a.s.:
 
Şimdi bende herkes gibi diyeceğim belki bana da kızacaksın ama acı gerçek, "bizlerde böyle büyütüyoruz"
Tabi her çocuk bir olmaz ama genel durum bu
Ben kızımı 6 aylık olana kadar büyüttüm çalışmaya başlayınca halasıyla babaannesi bakmaya başladı
Bütün gün çalışıyordum bütün gün uslu duran kız akşam beni gördümü kuduruyordu hala da öyle 2 yaşını bitirdi değişmedi, sinirlerim bozulmuyor mu hemde nasıl bazen delirecek gibi oluyorum, Ayşe doğduğundan beri şu ev 1 gün derli toplu olmadı, daha diş zamanında böylesin bide büyüdükçe karıştırmalar, kırmalar, dökmeler başlayacak, ne kadar engel olmaya çalışsanda durduramazsın.
Sosyal hayatım yok diyorsun, bunu yaratmak senin elinde al çocuğunu git oyun parklarına Avm lerde çok var hem gezer alışveriş yaparsın, hem çocuğun eğlenir, seninde kafan dağılmış olur
Ama bu kadar yıpratma kendini, senden çok o küçük bebe etkilenir kötü psikolojinden, neden mi sen agresifsin ya beben de bunu marifet sanır sana sinirli davranır, çünkü sürekli seninle olduğuna seni örnek alır
 
şu "olacak o kadar,bi tek seninki mi böyle" sözü sinirimi bozuyor artık gerçekten...
heralde hepimiz böyle büyüdük,ama ben derdimi açıyorum,içini döküyorum,karşımdaki günah çıkarır gibi "ehh,olacak" demiyor mu...
 

9. aydan beri yürüme telaşı var zaten. tam yüreyemior ama 2-3 adım atabiliyor. çok istekli bir dakka yerinde durmuyor kerata yürümesi için büyük çaba sarfediyoruz zaten yerimseniben gündüz ya da akşam bi sorun yok iş yatmaya geldiğinde. inşallah dediğin gibi yürüyünce sıkıntısı biraz azalır. çok da tatlı zaten tatlılığı sevgisi olmasa hayat hiç çekilmezdi herhalde :uhm:
 

aynen ben de bunu sevmiorum. bunalmışım, streslenmişim. içimi açıp dertleştiğim kişi "ne dertleniyorsun beceriksiz biz de geçtik bu yollardan" der gibi yanıtlar verior. ben zaten sana anlatıorsam deneyimlerinden faydalanmak içindir, di mi? ama yookkk sanki ben hiçbişeyden anlamıormuşum gibi "olacak, olacak, annelik böyle bişey" dediler mi çıldırıorum.
 
Hiç yalnız değilsin canım... Senin durumuna o kadar çok anne varki.. Asıl önemlisi böyle olmayan anne çok nadirdir. Benim kızım 15.aya girdi ve hala uyku düzeni diye bişeyimiz yok. En basitinden dün gece hiç abartmıyorum 5 dk da bir ağladı.. ne yaptıysam olmadı. Gecenin köründe sinirlerim öyle gerildi ki dişlerimi sıkmaktan migrenim azdı.Etrafın söyledikleri hep aynı.. Sanki 20-30 yıl öncesinin bebekleriyle şimdikiler aynıymış gibi.kaydirigubbakcemile2
Zaten gün içinde de yeterince yoruyor beni.. Ben 2 adım uzaklaşsam peşimden geliyor.. Yürüyor tamam ama önüne oyuncak koyunca da oturup oynamıyor.. İlla ki peşimden gelecek heryere ( Wcye bile:bbo:) Yalnız olmak da büyük bi dezavantaj bana göre. Çünkü misafir geldiğinde veya biz gittiğimizde beni hiç tınlamıyor bile..
Yani canım koy arabasına bebeğini çıkın dışarıya gezin alışverişe gidin, sende rahatlarsın.. Şimdi sinirlerini yıpratma derim.. yarın yürümeye başladığında peşinden koştururken, bebeğin çekmecelerini boşaltırken, kırıp dökerken bu sinir sana lazım olacak.. Allah hepimizin hakkımızda hayırlısını versin.:Saruboceq:
 
ben çalışan bir anneyim,
benim kızımda babanesi bazen huzurlukluk yapıyor ama gece daha bi fena beni görmümü bir dk ayrılmıyor abartısız babasına bile gitmiyor yapışık ikiz gibiyiz ve şuan 2,5 yaşında inannırmısın bulaşıkları bile yıkatmıyor babanem yıkasın diyor yada halası varsa bırak diyor halam yıkasın oda diyor melisa ağar ağlarsa ağlasın diyor.yani hemen hemen her çocuk öyle büyüynce kendi oynamayada başlar biraz nefes alırsın malesef böyle zor zamanlarımızda oluyor.
 
ne guzel 10 uncu aya kadar gelebilmissin canim
bazen bende diyorum acaba 6. ayi goremeden olurmuyum bu yorgunlukla diye
henuz iki ayi yeni bitirdik bebegimle ama omrumde gormedim su iki ayda cektigim eziyeti ..
bebegim kolik surekli gaz sancisi var surekli kucagimda gunduzleri toplasan uc saat uykusu yok gece desen zaten daha vahim
20 dakikalik kestirmelerle uyku ihtiyacini gideriyor yani o uyurken ne is yapabiliyorum nede dinlenebiliyorum
psikopat degilim ama bazen oyle cildiriyorum ki bebegi gozum gormuyo ona zarar vermekten korkuyorum hemen odasina yatagina birakip salona gidiyorum o orda agliyor ben salonda agliyorum bide bunlarin ustune
cevreden gelen sinir bozucu yorumlarla iyice deliriyorum
bi yere gidiyoruz cocuk zaten kucagimda mizil mizil yere koydummu daha bi cildiriyo
iste biri alsana cocugu kucagina diyor oteki sen cok alistirmissin kucaga yerine koysana diyor
bi senmi buyuttun cocuk diyor artik kimseye hic birsey anlatmiyorum ve kimseyi takmamaya calisiyorum
zaten uykusuzluk helede gece uykusuzlugu yorgunluk delirtiyor beni
artik cevremdekileri bile gurplara boldum kimin yaninda mutlu oluyorsam kimin destegine samimiyetine guveniyorsam o kisilere gidiyorum digerlerinden bir sure uzak durucam ..
vede oglum disariyi magzalari ve arabayi cok seviyor gunde en az bir saat disardayiz oglumla
hem bana hem ona cok iyi geliyor
tavsiyem kendini sokaga at her firsatta hem sana degisiklik olur hem bebisine bide bebekler acik havada ne kadar kalirlarsa o kadar iyi uyuyorlar .. Allah yardimcin olsun arkadasim insallah hepimiz atlaticaz bu zor gunleri ..
elbet gecicek bu gunler diyorum onun bi bakisi bir gulusu dunyaya deger diyorum uykusuzluk ne ki diyorum ama insan her zaman ayni psikolojide olmuyor :))
 
benim bebeğim daha minik ama dün akşam bu sebepten oturup ağladım.. hatta eşime dedim ki 2. çocuğu istiyorsan sen doğur sen emzir hiç karışmıyorum, o da tamam dedi .. benimki daha 1.5 aylık ama göğüs uçlarım o kadar kötü yara oldular ki dayanamıyorum artık.. canım yandıkça da sinirleniyorum. doğru dürüst emziremediğim için o da huysuzluk yapıyor daha kötü oluyoruz.. misafirlerin de tam gelesi tuttu birkaç gündür.. insafısız insanlar geldi mi yemeğe geliyorlar bi ordu insan doyur doyurabilirsen. oturdu mu kalkmaları 1i bulur.. gece yok gündüz yok sanki ben androitim. yanlarında sütümü de sağamadığım için emziriyorum ömrümden ömür gidiyor.. sağsam bu sefer bin tane soru soracaklar çekerim daha iyi.. doğduğundan beri sadece doktora doktordan eve başka sosyal aktivitemiz yok.. son kararım şu; onlar büyüyüp evlenmeden rahat yok bize..
 
benim kızım 17 aylık oldu yazdıklarınızı okuyunca eski günlere dönüverdim biran
valla ben depresyona girdim doğumdan sonra psikolojik destek aldım haladaha da alıyorum
gidiyorum psikologa döküyorum içimi ohhhhh rahatlıyorum etraftanda kimse bişi demiyo
çünki biliyolar psikologa gittiğimizemuszemus
napim ben sanki anne olmaya programlanmamışım kaldıramadım bu durumu çok zor geldi çooooooooookkkkkkk uykusuzluk sürekli emzirmek ağzı dili olmayan bir varlık ev işi bile yapamamak sosyal olamamak ama böyle büyüyormuş bebekler öğrenmiş oldum
bak canım sana tavsiyem biraz daha sıkıcaksın kendini ev işi olduğu kadar olucak basit yemekler yapıcaksın şimdilik bebişinle bol bol yürüyüşe çıkıcaksın o uyuyunca sende uyu
uykun yoksa seni ençok ne mutlu ediyorsa onu yap
ilerde ayaklanınca biraz rahat nefes alırsın kimseye sızlanma çok mu sıkıldın birine bırakabilecek durumun varsa bırak çık dışarı alışveriş falan yap yada kuaföre git iyi gelecektir
 

küçük prensesim de gezmeyi seviyor ama gelin görün ki havalar soğudu. insanlar bu seferde çocuk üşür hasta edersin ne yapcaksınız demeye başladı. ama ben de karar verdim kimseyi takmıcam. biz de hasta olduk, düştük. allaha emanet yavrularımız.
ama bazen kızımın böyle olması karşısında çok çaresiz oluorum, dayanamıorum.
allah sabır verir inşallah.:Saruboceq:
 
ayy canım ne güzel senin eskide kalmış o günlerin
ben de düşünüyorum aslında bi destek almalıyım diye. çünkü bazen ya kendime ya da bebişe zarar vereceğim die korkuorum :1shok:
 

ayy inanmiyorum yaaa nasil yemege gelirler
cocuk gormeye degil kendilerini agirlatmaya geliyolar..sanirim yalnizsin dha da zor
birisine cocuk gormeye gitik inan cay koydu dolaptan bisyler cikardi ama rahatz oldum.
elimden gelse ben bsyler yapip gitcektm
hem sen emzireceksn yatacaksn kalkacaksin ne bilim dinlenceksn borumu el kadar bebek bakima muhtac
allah allh yaa ..insanlar amma piskin olmus
 
zaten eskilerin hep bizim zamanımızda şöyleydi böyleydileri insanı bunalıma sokuyo ben o sözler imalar yüzünden depresyona girdim 'bende çok zorlanıyodum ama yinede güler yüz gösteriyodum' denmesine sinir oluyorum her insanın yapısı bir mi o sensin bu benim ama anlatamadım o yüzden de en ufak şeyde zırıl zırıl ağlıyordum destek almadım ama eşim sağolsun çok destek oldu onun sayesinde bişeyleri atlattım 16 aylık olduk her an farklı bi zorluk çıkıyo karşımıza acaba diyorum ne zaman rahat edeceğim ama galiba çocuklu hayatın pekte rahat bi dönemi yok :)) acı ama gerçek
 
dün akşam yine uykusuz bi gece geçirdim. hiç durmadan ağladı, bir türlü uykuya dalamadı. tam daldı diorum yatağına koyuyorum bir feryat ki nasıl ama zannedersiniz bişey oldu çocuğa ohaoldumsmile en sonunda benim de sinirlerim bozuldu oturdum ağladım. ben de mi bi sorun var, çocuğuma bakamıorum die. bakıcımız gündüzleri hiçbişeyi yok dio. zannedersem işteyim beni özlüor ve bunu beni taciz ederek gösterior, ama ben dayanamıorum :bbo: ay görseniz bi de tatlı kerata, sanki bana bunları yaşatan o değil. bi gülüşü silio herşeyi. ama o an dayanamıorum, gece olmasın istiyorum
 
benimde oğlum 10 aylık gündüz çalışıyorum akşam eve gidince yatana kadar sürekli hareket halinde gec uyuyo 1 saat sonra kalmaya başlıyo sabah sekize kadar saat başı kalkıyo ağlıyo sürekli bazen çok bunalıyorum sinirleniyorum ozaman da kendime kızıyorum ii bi anne değilim diyorum herkes nasıl büyütüyo diyorum ama o anda insanın çok aklı başında olmuyo seni okadar ii anlıyorum ki bide bizim yeme problemimiz var o ayrı bi yıpratıcı okadar yorgunluğun üstüne çeşit çeşit yemek yapıyorum hiçbirisini yemiyo ii ce deliriyorum sosyal hayatmı oda ne unuttum bile bide benim oğlum değişik dışarı çıkıyoruz ondan bile keyif almıyo huzursuzlanıyo kucakta durmak istiyo offff anne olmak çok zormuş
 
canım benim kızım da 10 aylık.aynı sorun biz de de var. çocuk resmen paçamda geziyor. benim eşim işi gereği sürekli uzun görevde.ben hep yalnızım.aiileler de uzakta. çocuk beni görüyor evde hep ne yapsın. komşular falan var ama gene de ben. babası varken bile ben. gece gündüz uykuda sallamaya alıştı iki aydır, çıldırıyorum.gece bir kaç saat uykuyla duruyorum.saat başı kalkıyor gece.geçen gün telsiz uyku sersemi alıp komidine çarpmışım pillerini sökmüşüm gece. bir kalktım, telsiz çalışmıyor,oturdum güldüm halime ne yapalım. şimdi sallamadan uyutmaya alıştırmaya çalışıyorum en zor dönemleri diyor herkes.bakalım.geçer elbet.uykusuzluk bende çok sinir yapıyor.
 

evet canım yanlızım sadece temizliğe birini alıyorum ama yemekleri kendim yapıyorum haliyle.. bi de geldiklerinde aman ne zahmet ettin demezler mi.. kardeşim sen demedin mi telefonda yemeğe gelcez diye? insanlar çok anlayışsızlar gerçekten..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

H
Eşim bana kötü davranıyor
14 15 16
Yorumlar
311
Görüntüleme
70K
ifedupyou
  • Kilitli
Babam, korkum, kabusum. Hayatımı yeniden inşa ediyorum hasta ruhum iyileşiyor.
8 9 10
Yorumlar
192
Görüntüleme
45K
Gezegen X
herkesin okumasi gereken bir hikaye.. (alıntıdır)
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
27K
iyi_biri_06
  • Kilitli
herkesin okumasi gerekn bir hikaye../konu tekrarı
Yorumlar
8
Görüntüleme
17K
MuneMune hesabı doğrulanmış üye.
S
BİR BEBEĞİN ANNE KARNINDAKİ GÜNLÜĞÜ
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
8K
Aysima1905
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…