Kardeşim olsa yegenim olsa kendi cocugum olsa elimden gelenin fazlasini yaparim ama bir baskasi icin bu kadari gerçekten artik enayilik oluyor iyilik diyemiyorum ben buna. Sanki benim cocugum olsa kendisi benim çocuğuma mi bakar, bu durumdan bagimsiz olarak çok zor bir animda cok hasta oldugum bir süreçte bana yardim edebilecekken bilincli olarak yardim etmemisti. (İs ile ilgiliydi) Şöyle bir düşünüyorum nedense hep benim ona faydam olmus hem özel hayatta hem iş hayatında. Karşılık bekleyerek yapilmaz bazi şeyler ama hastaneden serum yeyip gelen ayakta duramayan birine de o haldeyken al bu işler senin ben benimkini yaptım görüşürüz deyip çıkıp gitmezsin, benim ona o kadar iyiligim olmusken kendisi isler bana kalir korkusuyla direk toz olmuştu. Bu şekilde parca parca yasanmis o kadar cok olay var ki, is hayatinin klasik cekememezlik durumlari bunu bir yerde anliyorum yalaka insanlar hayatin her yerinde var ama işin boyutu benim özel hayatima evime kadar taştığı için bu kadar kızgınım. Yoksa is ile ilgili bir sorun olsa hic takmam umurumda olmaz evime gelip kapimi kapatinca nasilsa kimse yok der esimle keyfime bakarim, bu kadin bu hakkimi elimden almaya çalışıyor:)))