Ölüyorum..resmen acıdan ölüyorum..
eski konularımdan hatırarsınız annemler bizde kalıyordu. Artık evlerindeler.Annem sabah gidip akşam geliyor.Şu ara oğlum biraz rahatsız. 10 güne kadar geniz eti+bademcik ameliyatı olacak.
Dolayısı ile gece uykularımız sorunlu. C.tesi gecesi oğlum kusarak uyandı( ameliyat öncesi balgam söktürücü şurup kullanıyoruz) Bu aralar bir de iştahsız ve huzursuz olduğu için gerginiz.
Her hafta sonu olduğu gibi bu h.sonu da dinlenemedim.
Dün akşam ilk kez eşimin evde olmamasını istedim. Keşke dışarı çıksa bir iki st gelmese diye geçirdim içimden.
Hiç mi yardımcı olmaz insan eşine. Deli gibi evin içinde ordan oraya koşturuyorum. Çocuk peşimi bırakmıyor. Eşim tv karşısında oturuyor. Lütfen diyorum 10 dk oyala . Gelmiyo diyor.
Oğlum sürekli bizimle bir şeyler yapmak ister. Paçamdan çekiştirip duruyor. Ymek yemesi lazım onu hazırlarım bi yandan. Evde heryer çamaşır katlayıp seriyorum bi yandan. Alışverişten geldik poşetler ortada. Yerleştirmem lazım. Artık yorgunluktan ayakta duramıyorum. Adam bana mısın demiyor. Sabrettim oğlumun çığlıkları içinde bir şeyleri halledip yemeğini yedirdim.
Çay koydum. Dizisini izledi biz de oğlumla resim yaptık kitap okuduk ,arabalarla oynadık.
O da arada oyunlara katıldı bi yandan çayını içti dizisini izledi. Dizi bitti. Mutfagı toparlıycam. Oğlum bırakmıyor. Ben de patladım. Hiç mi bana acımıyosun çalışıyorum,koşturuyorum,uykusuzum biliyosun. (tam olarak bagırmasam da yükek sesle) Bu bir anda çıldırdı. Küfürler etti. Ne yapıyomuş kendisi için?
Haftada bir mutlaka halı saha macı vardır. Nadiren arkadaşları ile dışarı çıkar. Başka da kendine ayıracak zamanı yok. Ama bize de zamanı yok zaten akşam 10 dan önce dükkanı kapatamaz. C.tesi de dahil. Peki ben ne yapıyorum dedim.(Oğlum doğdu doğalı çalışma saatlerim hariç toplasanız 10 saatim ondan ayrı geçmemiştir. O da kuaföre falan gittiğimde anneme bıraktığım saatler. Abartmıyorum ben daha oğlumu babasına bir saat bırakıp bir arkadaşımla vakit gecirmedim) Annene bırak git diyor. Zaten h. içi annemde bir de h.sonu mu bırakıyım. Bu çocuğun sana da ihtiyacı var dedim. Ben mi istedim çocuk sen istedin dedi. (kendisi de istedi. evlendikten 4 yıl sonra çocuk yapmaya karar verdik biz)
Bu çocuğun babası sen değil misin? dedim.
''sana sormak lazım babası kim?'' dedi.
bu cümle nasıl unutulur? nasıl hazmedilir? artık nasıl aynı yatakta uyunur bilmiyorum.
içim acıyo..canım yanıyo..
cevap vermedim. Hadi annecim odamıza gidelim dedim oğlumla y.odasına gectik.
İlk kez oğlumun yanında böylesine tartıştık.
Sonra oğlum bana masal anlattı ben dinledim gözyaşlarımı saklayarak. O uyuduktan sonra eşim yataga geldi. Özür dilemek için. Nasıl çıkmış ağzından bilememiş.
Sarılmak istedi izin vermedim. Beni çok sevdiğini söyledi özür diledi ve salona döndü.
yalnız ben yıllar önce eşime ev işleri konusunda mektup yazmıştım bayaaa işe yaramıştı. bence denemelisin bütün içinden geçenleri hissettiklerini yaz bakalım ne olacak
yada 2. yol; işleri yetiştiremetşörtleri yıkanmamış ütülenmemiş olsun. ev darmadağanık mutfak ona keza sende oğlunla ilgilen tv seyret. ben yaptım eşim yalvarıyodu şu evi bir toplayalım diye
bir odunsu bitki de bende var.. Tabi o laf çok ağır olmuş.. Öfke anında bile söylenmemesi lazım.. Erkeklerin çoğu Bencil mi Bencil.. benimki de bizi bırakıp bırakıp gider dışarılara.. bizimle vakit geçirmek yerine sokakları arkadaşlarını Kahveleri tercih eder.. ne diyeyim..Ölüyorum..resmen acıdan ölüyorum..
eski konularımdan hatırarsınız annemler bizde kalıyordu. Artık evlerindeler.Annem sabah gidip akşam geliyor.Şu ara oğlum biraz rahatsız. 10 güne kadar geniz eti+bademcik ameliyatı olacak.
Dolayısı ile gece uykularımız sorunlu. C.tesi gecesi oğlum kusarak uyandı( ameliyat öncesi balgam söktürücü şurup kullanıyoruz) Bu aralar bir de iştahsız ve huzursuz olduğu için gerginiz.
Her hafta sonu olduğu gibi bu h.sonu da dinlenemedim.
Dün akşam ilk kez eşimin evde olmamasını istedim. Keşke dışarı çıksa bir iki st gelmese diye geçirdim içimden.
Hiç mi yardımcı olmaz insan eşine. Deli gibi evin içinde ordan oraya koşturuyorum. Çocuk peşimi bırakmıyor. Eşim tv karşısında oturuyor. Lütfen diyorum 10 dk oyala . Gelmiyo diyor.
Oğlum sürekli bizimle bir şeyler yapmak ister. Paçamdan çekiştirip duruyor. Ymek yemesi lazım onu hazırlarım bi yandan. Evde heryer çamaşır katlayıp seriyorum bi yandan. Alışverişten geldik poşetler ortada. Yerleştirmem lazım. Artık yorgunluktan ayakta duramıyorum. Adam bana mısın demiyor. Sabrettim oğlumun çığlıkları içinde bir şeyleri halledip yemeğini yedirdim.
Çay koydum. Dizisini izledi biz de oğlumla resim yaptık kitap okuduk ,arabalarla oynadık.
O da arada oyunlara katıldı bi yandan çayını içti dizisini izledi. Dizi bitti. Mutfagı toparlıycam. Oğlum bırakmıyor. Ben de patladım. Hiç mi bana acımıyosun çalışıyorum,koşturuyorum,uykusuzum biliyosun. (tam olarak bagırmasam da yükek sesle) Bu bir anda çıldırdı. Küfürler etti. Ne yapıyomuş kendisi için?
Haftada bir mutlaka halı saha macı vardır. Nadiren arkadaşları ile dışarı çıkar. Başka da kendine ayıracak zamanı yok. Ama bize de zamanı yok zaten akşam 10 dan önce dükkanı kapatamaz. C.tesi de dahil. Peki ben ne yapıyorum dedim.(Oğlum doğdu doğalı çalışma saatlerim hariç toplasanız 10 saatim ondan ayrı geçmemiştir. O da kuaföre falan gittiğimde anneme bıraktığım saatler. Abartmıyorum ben daha oğlumu babasına bir saat bırakıp bir arkadaşımla vakit gecirmedim) Annene bırak git diyor. Zaten h. içi annemde bir de h.sonu mu bırakıyım. Bu çocuğun sana da ihtiyacı var dedim. Ben mi istedim çocuk sen istedin dedi. (kendisi de istedi. evlendikten 4 yıl sonra çocuk yapmaya karar verdik biz)
Bu çocuğun babası sen değil misin? dedim.
''sana sormak lazım babası kim?'' dedi.
bu cümle nasıl unutulur? nasıl hazmedilir? artık nasıl aynı yatakta uyunur bilmiyorum.
içim acıyo..canım yanıyo..
cevap vermedim. Hadi annecim odamıza gidelim dedim oğlumla y.odasına gectik.
İlk kez oğlumun yanında böylesine tartıştık.
Sonra oğlum bana masal anlattı ben dinledim gözyaşlarımı saklayarak. O uyuduktan sonra eşim yataga geldi. Özür dilemek için. Nasıl çıkmış ağzından bilememiş.
Sarılmak istedi izin vermedim. Beni çok sevdiğini söyledi özür diledi ve salona döndü.
Off abartmayin ama kirmayin birbirinizi hem esinin agzindan kacmis belli ki sacmalamis ne dedigini bilememis o sinirle yoksa art niyetle degil bence. Cocuk yuzunden stres yasamissinizÖlüyorum..resmen acıdan ölüyorum..
eski konularımdan hatırarsınız annemler bizde kalıyordu. Artık evlerindeler.Annem sabah gidip akşam geliyor.Şu ara oğlum biraz rahatsız. 10 güne kadar geniz eti+bademcik ameliyatı olacak.
Dolayısı ile gece uykularımız sorunlu. C.tesi gecesi oğlum kusarak uyandı( ameliyat öncesi balgam söktürücü şurup kullanıyoruz) Bu aralar bir de iştahsız ve huzursuz olduğu için gerginiz.
Her hafta sonu olduğu gibi bu h.sonu da dinlenemedim.
Dün akşam ilk kez eşimin evde olmamasını istedim. Keşke dışarı çıksa bir iki st gelmese diye geçirdim içimden.
Hiç mi yardımcı olmaz insan eşine. Deli gibi evin içinde ordan oraya koşturuyorum. Çocuk peşimi bırakmıyor. Eşim tv karşısında oturuyor. Lütfen diyorum 10 dk oyala . Gelmiyo diyor.
Oğlum sürekli bizimle bir şeyler yapmak ister. Paçamdan çekiştirip duruyor. Ymek yemesi lazım onu hazırlarım bi yandan. Evde heryer çamaşır katlayıp seriyorum bi yandan. Alışverişten geldik poşetler ortada. Yerleştirmem lazım. Artık yorgunluktan ayakta duramıyorum. Adam bana mısın demiyor. Sabrettim oğlumun çığlıkları içinde bir şeyleri halledip yemeğini yedirdim.
Çay koydum. Dizisini izledi biz de oğlumla resim yaptık kitap okuduk ,arabalarla oynadık.
O da arada oyunlara katıldı bi yandan çayını içti dizisini izledi. Dizi bitti. Mutfagı toparlıycam. Oğlum bırakmıyor. Ben de patladım. Hiç mi bana acımıyosun çalışıyorum,koşturuyorum,uykusuzum biliyosun. (tam olarak bagırmasam da yükek sesle) Bu bir anda çıldırdı. Küfürler etti. Ne yapıyomuş kendisi için?
Haftada bir mutlaka halı saha macı vardır. Nadiren arkadaşları ile dışarı çıkar. Başka da kendine ayıracak zamanı yok. Ama bize de zamanı yok zaten akşam 10 dan önce dükkanı kapatamaz. C.tesi de dahil. Peki ben ne yapıyorum dedim.(Oğlum doğdu doğalı çalışma saatlerim hariç toplasanız 10 saatim ondan ayrı geçmemiştir. O da kuaföre falan gittiğimde anneme bıraktığım saatler. Abartmıyorum ben daha oğlumu babasına bir saat bırakıp bir arkadaşımla vakit gecirmedim) Annene bırak git diyor. Zaten h. içi annemde bir de h.sonu mu bırakıyım. Bu çocuğun sana da ihtiyacı var dedim. Ben mi istedim çocuk sen istedin dedi. (kendisi de istedi. evlendikten 4 yıl sonra çocuk yapmaya karar verdik biz)
Bu çocuğun babası sen değil misin? dedim.
''sana sormak lazım babası kim?'' dedi.
bu cümle nasıl unutulur? nasıl hazmedilir? artık nasıl aynı yatakta uyunur bilmiyorum.
içim acıyo..canım yanıyo..
cevap vermedim. Hadi annecim odamıza gidelim dedim oğlumla y.odasına gectik.
İlk kez oğlumun yanında böylesine tartıştık.
Sonra oğlum bana masal anlattı ben dinledim gözyaşlarımı saklayarak. O uyuduktan sonra eşim yataga geldi. Özür dilemek için. Nasıl çıkmış ağzından bilememiş.
Sarılmak istedi izin vermedim. Beni çok sevdiğini söyledi özür diledi ve salona döndü.
Neden tanımadan çocuk yaptınız dicem de 4 yıl zaten beklemişsiniz. Bu kadar zamanda tanımadınız mı? Bu adam nasıl bi baba olur ,yardımcı olur mu, yarın öbür gün çocuğumun önünde yaşamak istemediğim şeyleri bana yaşatır mı diye düşünmediniz mi? Mutlak düşünüp öyle çocuk yapmışsınızdır. O yüzden geçer üzülmeyin.Aynen durumun özeti bu aslında. Daha c.tesi günü sweat shırt dolapta kırışmış diye gerildik.
Her c.tesi ütü yaparım.Yani bir kıyafeti her hafta giyime hazır olur.
Hayvan gibi dolabın içine tıkıştıran kendisi.
Bunu ne bicim katladın diyen yine kendisi.