- 25 Nisan 2014
- 264
- 130
-
- Konu Sahibi nurumoglum
- #41
nasıl ?
bence eşinizin söylediği bu sözle bitmiyor sorun.
buz dağının görünen kısmı bu sadece.
siz böyle korkup sindikçe daha da üstünüze gelecek.
sizin zayıf tarafınızı çözmüş, kendi baskın karakterini de oturtmuş.
bence ufaktan başlamalısınız baskın karakter olmaya.
ama yavaş yavaş, lütfen birden yapmayın.
2. evliliğiniz ondan kızgınlıkla böyle laf etti sandm sinirden ama alakası yokmuş oha yani!
Ondan gizli borçlarım vardı biliyorsun. Ekim de bitiricem allahın izniyle. Ondan gizli olan borcu bile ev için harcamışım düşünsene.. Beni aldatmadı,kumar oynamadı,ama şu an yaptığı şey oğlumada bana da şiddet.
Ayrılsam daha mı mutlu olurum? Ben onu seviyorum. Evimi yuvamı seviyorum.
Ama mutlu değilim,boğuluyorum. Yaşamıyor gibiyim. Oğlumun gülüşünden başka hiçbirşeye tebessüm edemiyorum
Bu halimin sebebi eşim mi ailem mi bilmiyorum. Sanki herkes bir olmuş beni sınıyor gibi. Ne kadar dayanabilir diye?
Oğlum,,o olmasa kolay olurdu herşey.
Merhaba!
Öncellikle yazınızı başından sonuna kadar dikkatlice okudum. Çok vefakar ve içten bir kişiliksiniz. Annelik duygunuz çok gelişmiş ve oğlunuz için yapamayacağınız şey yok gibi görünüyor. Bunun için sizi tebrik ediyorum. Ben konu hakkında naçizane fikirlerimi şöyle sunabilirim.
Kocanızın şöyle bir cümleyi sinir anı ile aniden söylediğine inanıyorum. Bunun için kendinizi üzmemeniz gerektiğini dile getirmekten kaçınmayacağım. Çocuğunuz henüz çok küçük olduğu için bazı şeylerin farkında olmayabilir. Fakat bu gelişim sürecinin bebeğinizi negatif yönde etkilememesi adına, çeşitli olay ve kavgalardan evladınızı olabildiği kadar uzak tutun derim.
Şu an için boşanmanızı ve ayrılmanızı tasvip etmiyorum. Eşiniz ile aranızdaki problemleri biraz olsun dindirebilmek için kendisini karşınıza alıp olgun bir şekilde konuşmanız gerektiğini söyleyebilirim. Yani bunu tehditkar yahut da agresiflik kisvesi etrafında değil de, uysal şekle sokmalısınız.
Konu hakkındaki gelişmeleri takip ediyor olacağım, bol şans ve nice huzur diliyorum.
bence asıl sorunu ilgisizlik..adam haklı asla demiyorum..erkekler düz odunlar oldukları için,ancak bu şekilde tepki verebiliyorlar..
bu kadar saydığınız iş arasında eşinizle beraber vakit geçirmek olmadığı için tüm bu yaptıkları...
Oğluna çok düşkün aslında. Yani nasıl desem. Bana acımıyor.
nasıl ?
aklında gerçekten böyle bir soruda olabilir.çocuğuna bu kadar uzak olması tuhaf.Ölüyorum..resmen acıdan ölüyorum..
eski konularımdan hatırarsınız annemler bizde kalıyordu. Artık evlerindeler.Annem sabah gidip akşam geliyor.Şu ara oğlum biraz rahatsız. 10 güne kadar geniz eti+bademcik ameliyatı olacak.
Dolayısı ile gece uykularımız sorunlu. C.tesi gecesi oğlum kusarak uyandı( ameliyat öncesi balgam söktürücü şurup kullanıyoruz) Bu aralar bir de iştahsız ve huzursuz olduğu için gerginiz.
Her hafta sonu olduğu gibi bu h.sonu da dinlenemedim.
Dün akşam ilk kez eşimin evde olmamasını istedim. Keşke dışarı çıksa bir iki st gelmese diye geçirdim içimden.
Hiç mi yardımcı olmaz insan eşine. Deli gibi evin içinde ordan oraya koşturuyorum. Çocuk peşimi bırakmıyor. Eşim tv karşısında oturuyor. Lütfen diyorum 10 dk oyala . Gelmiyo diyor.
Oğlum sürekli bizimle bir şeyler yapmak ister. Paçamdan çekiştirip duruyor. Ymek yemesi lazım onu hazırlarım bi yandan. Evde heryer çamaşır katlayıp seriyorum bi yandan. Alışverişten geldik poşetler ortada. Yerleştirmem lazım. Artık yorgunluktan ayakta duramıyorum. Adam bana mısın demiyor. Sabrettim oğlumun çığlıkları içinde bir şeyleri halledip yemeğini yedirdim.
Çay koydum. Dizisini izledi biz de oğlumla resim yaptık kitap okuduk ,arabalarla oynadık.
O da arada oyunlara katıldı bi yandan çayını içti dizisini izledi. Dizi bitti. Mutfagı toparlıycam. Oğlum bırakmıyor. Ben de patladım. Hiç mi bana acımıyosun çalışıyorum,koşturuyorum,uykusuzum biliyosun. (tam olarak bagırmasam da yükek sesle) Bu bir anda çıldırdı. Küfürler etti. Ne yapıyomuş kendisi için?
Haftada bir mutlaka halı saha macı vardır. Nadiren arkadaşları ile dışarı çıkar. Başka da kendine ayıracak zamanı yok. Ama bize de zamanı yok zaten akşam 10 dan önce dükkanı kapatamaz. C.tesi de dahil. Peki ben ne yapıyorum dedim.(Oğlum doğdu doğalı çalışma saatlerim hariç toplasanız 10 saatim ondan ayrı geçmemiştir. O da kuaföre falan gittiğimde anneme bıraktığım saatler. Abartmıyorum ben daha oğlumu babasına bir saat bırakıp bir arkadaşımla vakit gecirmedim) Annene bırak git diyor. Zaten h. içi annemde bir de h.sonu mu bırakıyım. Bu çocuğun sana da ihtiyacı var dedim. Ben mi istedim çocuk sen istedin dedi. (kendisi de istedi. evlendikten 4 yıl sonra çocuk yapmaya karar verdik biz)
Bu çocuğun babası sen değil misin? dedim.
''sana sormak lazım babası kim?'' dedi.
bu cümle nasıl unutulur? nasıl hazmedilir? artık nasıl aynı yatakta uyunur bilmiyorum.
içim acıyo..canım yanıyo..
cevap vermedim. Hadi annecim odamıza gidelim dedim oğlumla y.odasına gectik.
İlk kez oğlumun yanında böylesine tartıştık.
Sonra oğlum bana masal anlattı ben dinledim gözyaşlarımı saklayarak. O uyuduktan sonra eşim yataga geldi. Özür dilemek için. Nasıl çıkmış ağzından bilememiş.
Sarılmak istedi izin vermedim. Beni çok sevdiğini söyledi özür diledi ve salona döndü.
benim önceliklerinize dediğim birşey yok yanlış anlamayın beni..ben de benzer durumlardan geçtim de o yüzden diyorum..Başka kadınlar nasıl hissediyor bilmiyorum.
Ama ben oğlum açken ya da altı ıslakken ya da benimle oyun oynamak istediğinde. (evin dağınık olmasını saymıyorum)
şuan benim birinci önceliğim kocam diyemiyorum.
kaldı ki, annemlere yakınlarda bi yerde kiralık ev bulalım annem sabah gelip akşam gitsin. Bizim de 3 kişilik bir hayatımız olsun diye ona yalvardığım dönemde bile tamam deyip kılını kıpırdatmadı bu adam.
Sürekli birilerine ev bulan esnaf adam annemle babama 2+1 orta halli bir daire bulamadı.
Aslında niyet o değil.Senin babası sen değil misin soruna safi geyik verilen bir cevap.Bence küfretmesini dert etmelisin önce.Küfredebilen erkek,her lafı da fütursuzca söyler.Ölüyorum..resmen acıdan ölüyorum..
eski konularımdan hatırarsınız annemler bizde kalıyordu. Artık evlerindeler.Annem sabah gidip akşam geliyor.Şu ara oğlum biraz rahatsız. 10 güne kadar geniz eti+bademcik ameliyatı olacak.
Dolayısı ile gece uykularımız sorunlu. C.tesi gecesi oğlum kusarak uyandı( ameliyat öncesi balgam söktürücü şurup kullanıyoruz) Bu aralar bir de iştahsız ve huzursuz olduğu için gerginiz.
Her hafta sonu olduğu gibi bu h.sonu da dinlenemedim.
Dün akşam ilk kez eşimin evde olmamasını istedim. Keşke dışarı çıksa bir iki st gelmese diye geçirdim içimden.
Hiç mi yardımcı olmaz insan eşine. Deli gibi evin içinde ordan oraya koşturuyorum. Çocuk peşimi bırakmıyor. Eşim tv karşısında oturuyor. Lütfen diyorum 10 dk oyala . Gelmiyo diyor.
Oğlum sürekli bizimle bir şeyler yapmak ister. Paçamdan çekiştirip duruyor. Ymek yemesi lazım onu hazırlarım bi yandan. Evde heryer çamaşır katlayıp seriyorum bi yandan. Alışverişten geldik poşetler ortada. Yerleştirmem lazım. Artık yorgunluktan ayakta duramıyorum. Adam bana mısın demiyor. Sabrettim oğlumun çığlıkları içinde bir şeyleri halledip yemeğini yedirdim.
Çay koydum. Dizisini izledi biz de oğlumla resim yaptık kitap okuduk ,arabalarla oynadık.
O da arada oyunlara katıldı bi yandan çayını içti dizisini izledi. Dizi bitti. Mutfagı toparlıycam. Oğlum bırakmıyor. Ben de patladım. Hiç mi bana acımıyosun çalışıyorum,koşturuyorum,uykusuzum biliyosun. (tam olarak bagırmasam da yükek sesle) Bu bir anda çıldırdı. Küfürler etti. Ne yapıyomuş kendisi için?
Haftada bir mutlaka halı saha macı vardır. Nadiren arkadaşları ile dışarı çıkar. Başka da kendine ayıracak zamanı yok. Ama bize de zamanı yok zaten akşam 10 dan önce dükkanı kapatamaz. C.tesi de dahil. Peki ben ne yapıyorum dedim.(Oğlum doğdu doğalı çalışma saatlerim hariç toplasanız 10 saatim ondan ayrı geçmemiştir. O da kuaföre falan gittiğimde anneme bıraktığım saatler. Abartmıyorum ben daha oğlumu babasına bir saat bırakıp bir arkadaşımla vakit gecirmedim) Annene bırak git diyor. Zaten h. içi annemde bir de h.sonu mu bırakıyım. Bu çocuğun sana da ihtiyacı var dedim. Ben mi istedim çocuk sen istedin dedi. (kendisi de istedi. evlendikten 4 yıl sonra çocuk yapmaya karar verdik biz)
Bu çocuğun babası sen değil misin? dedim.
''sana sormak lazım babası kim?'' dedi.
bu cümle nasıl unutulur? nasıl hazmedilir? artık nasıl aynı yatakta uyunur bilmiyorum.
içim acıyo..canım yanıyo..
cevap vermedim. Hadi annecim odamıza gidelim dedim oğlumla y.odasına gectik.
İlk kez oğlumun yanında böylesine tartıştık.
Sonra oğlum bana masal anlattı ben dinledim gözyaşlarımı saklayarak. O uyuduktan sonra eşim yataga geldi. Özür dilemek için. Nasıl çıkmış ağzından bilememiş.
Sarılmak istedi izin vermedim. Beni çok sevdiğini söyledi özür diledi ve salona döndü.
Gerçekten çok üzüldüm bende sizin adınıza..bir anne ve bir KADIN olarak duymak sizi çok üzmüş belli,ama eşiniz de farketmiş hatasını o da belli.erkekler malesef çok zor büyüyor ve olgunlaşıyor hatta bazı erkeklere Hayatları boyunca bu nasip bile olmuyor.kızgınlıkla bazen ağzımızdan daha sonra çok pişman olacağımız sözler Çıkabilir insanoğluyum,beşeriz şaşabiliriz.eşinize şans verin olgunlaşması için,Karşınıza Alıp Güzelce onu eleştirmeden empati yapmasını sağlayacak bir ortamda bunu konuşun.hatasını anladığına göre emin olun sizi dinleyecek ve mutlaka Karşılık verecektir.çocuk büyük sorumluluk ve yıpratıcı Dönemleri de olabiliyor,size mutluluklar dilerim inşallah bu tarz sözler duymazsınız bir daha ama dediğim gibi erkekler bazen Hayatları boyunca koca bir çocuklar :)Ölüyorum..resmen acıdan ölüyorum..
eski konularımdan hatırarsınız annemler bizde kalıyordu. Artık evlerindeler.Annem sabah gidip akşam geliyor.Şu ara oğlum biraz rahatsız. 10 güne kadar geniz eti+bademcik ameliyatı olacak.
Dolayısı ile gece uykularımız sorunlu. C.tesi gecesi oğlum kusarak uyandı( ameliyat öncesi balgam söktürücü şurup kullanıyoruz) Bu aralar bir de iştahsız ve huzursuz olduğu için gerginiz.
Her hafta sonu olduğu gibi bu h.sonu da dinlenemedim.
Dün akşam ilk kez eşimin evde olmamasını istedim. Keşke dışarı çıksa bir iki st gelmese diye geçirdim içimden.
Hiç mi yardımcı olmaz insan eşine. Deli gibi evin içinde ordan oraya koşturuyorum. Çocuk peşimi bırakmıyor. Eşim tv karşısında oturuyor. Lütfen diyorum 10 dk oyala . Gelmiyo diyor.
Oğlum sürekli bizimle bir şeyler yapmak ister. Paçamdan çekiştirip duruyor. Ymek yemesi lazım onu hazırlarım bi yandan. Evde heryer çamaşır katlayıp seriyorum bi yandan. Alışverişten geldik poşetler ortada. Yerleştirmem lazım. Artık yorgunluktan ayakta duramıyorum. Adam bana mısın demiyor. Sabrettim oğlumun çığlıkları içinde bir şeyleri halledip yemeğini yedirdim.
Çay koydum. Dizisini izledi biz de oğlumla resim yaptık kitap okuduk ,arabalarla oynadık.
O da arada oyunlara katıldı bi yandan çayını içti dizisini izledi. Dizi bitti. Mutfagı toparlıycam. Oğlum bırakmıyor. Ben de patladım. Hiç mi bana acımıyosun çalışıyorum,koşturuyorum,uykusuzum biliyosun. (tam olarak bagırmasam da yükek sesle) Bu bir anda çıldırdı. Küfürler etti. Ne yapıyomuş kendisi için?
Haftada bir mutlaka halı saha macı vardır. Nadiren arkadaşları ile dışarı çıkar. Başka da kendine ayıracak zamanı yok. Ama bize de zamanı yok zaten akşam 10 dan önce dükkanı kapatamaz. C.tesi de dahil. Peki ben ne yapıyorum dedim.(Oğlum doğdu doğalı çalışma saatlerim hariç toplasanız 10 saatim ondan ayrı geçmemiştir. O da kuaföre falan gittiğimde anneme bıraktığım saatler. Abartmıyorum ben daha oğlumu babasına bir saat bırakıp bir arkadaşımla vakit gecirmedim) Annene bırak git diyor. Zaten h. içi annemde bir de h.sonu mu bırakıyım. Bu çocuğun sana da ihtiyacı var dedim. Ben mi istedim çocuk sen istedin dedi. (kendisi de istedi. evlendikten 4 yıl sonra çocuk yapmaya karar verdik biz)
Bu çocuğun babası sen değil misin? dedim.
''sana sormak lazım babası kim?'' dedi.
bu cümle nasıl unutulur? nasıl hazmedilir? artık nasıl aynı yatakta uyunur bilmiyorum.
içim acıyo..canım yanıyo..
cevap vermedim. Hadi annecim odamıza gidelim dedim oğlumla y.odasına gectik.
İlk kez oğlumun yanında böylesine tartıştık.
Sonra oğlum bana masal anlattı ben dinledim gözyaşlarımı saklayarak. O uyuduktan sonra eşim yataga geldi. Özür dilemek için. Nasıl çıkmış ağzından bilememiş.
Sarılmak istedi izin vermedim. Beni çok sevdiğini söyledi özür diledi ve salona döndü.
Canım benim kendini bukadar üzme,bence eşin bunu istemeden öylesine sinir stres anında kendisini bilmeden müdafaa etmek için söylemiş.Ölüyorum..resmen acıdan ölüyorum..
eski konularımdan hatırarsınız annemler bizde kalıyordu. Artık evlerindeler.Annem sabah gidip akşam geliyor.Şu ara oğlum biraz rahatsız. 10 güne kadar geniz eti+bademcik ameliyatı olacak.
Dolayısı ile gece uykularımız sorunlu. C.tesi gecesi oğlum kusarak uyandı( ameliyat öncesi balgam söktürücü şurup kullanıyoruz) Bu aralar bir de iştahsız ve huzursuz olduğu için gerginiz.
Her hafta sonu olduğu gibi bu h.sonu da dinlenemedim.
Dün akşam ilk kez eşimin evde olmamasını istedim. Keşke dışarı çıksa bir iki st gelmese diye geçirdim içimden.
Hiç mi yardımcı olmaz insan eşine. Deli gibi evin içinde ordan oraya koşturuyorum. Çocuk peşimi bırakmıyor. Eşim tv karşısında oturuyor. Lütfen diyorum 10 dk oyala . Gelmiyo diyor.
Oğlum sürekli bizimle bir şeyler yapmak ister. Paçamdan çekiştirip duruyor. Ymek yemesi lazım onu hazırlarım bi yandan. Evde heryer çamaşır katlayıp seriyorum bi yandan. Alışverişten geldik poşetler ortada. Yerleştirmem lazım. Artık yorgunluktan ayakta duramıyorum. Adam bana mısın demiyor. Sabrettim oğlumun çığlıkları içinde bir şeyleri halledip yemeğini yedirdim.
Çay koydum. Dizisini izledi biz de oğlumla resim yaptık kitap okuduk ,arabalarla oynadık.
O da arada oyunlara katıldı bi yandan çayını içti dizisini izledi. Dizi bitti. Mutfagı toparlıycam. Oğlum bırakmıyor. Ben de patladım. Hiç mi bana acımıyosun çalışıyorum,koşturuyorum,uykusuzum biliyosun. (tam olarak bagırmasam da yükek sesle) Bu bir anda çıldırdı. Küfürler etti. Ne yapıyomuş kendisi için?
Haftada bir mutlaka halı saha macı vardır. Nadiren arkadaşları ile dışarı çıkar. Başka da kendine ayıracak zamanı yok. Ama bize de zamanı yok zaten akşam 10 dan önce dükkanı kapatamaz. C.tesi de dahil. Peki ben ne yapıyorum dedim.(Oğlum doğdu doğalı çalışma saatlerim hariç toplasanız 10 saatim ondan ayrı geçmemiştir. O da kuaföre falan gittiğimde anneme bıraktığım saatler. Abartmıyorum ben daha oğlumu babasına bir saat bırakıp bir arkadaşımla vakit gecirmedim) Annene bırak git diyor. Zaten h. içi annemde bir de h.sonu mu bırakıyım. Bu çocuğun sana da ihtiyacı var dedim. Ben mi istedim çocuk sen istedin dedi. (kendisi de istedi. evlendikten 4 yıl sonra çocuk yapmaya karar verdik biz)
Bu çocuğun babası sen değil misin? dedim.
''sana sormak lazım babası kim?'' dedi.
bu cümle nasıl unutulur? nasıl hazmedilir? artık nasıl aynı yatakta uyunur bilmiyorum.
içim acıyo..canım yanıyo..
cevap vermedim. Hadi annecim odamıza gidelim dedim oğlumla y.odasına gectik.
İlk kez oğlumun yanında böylesine tartıştık.
Sonra oğlum bana masal anlattı ben dinledim gözyaşlarımı saklayarak. O uyuduktan sonra eşim yataga geldi. Özür dilemek için. Nasıl çıkmış ağzından bilememiş.
Sarılmak istedi izin vermedim. Beni çok sevdiğini söyledi özür diledi ve salona döndü.