Merhaba. Üç çocuğum var, ortanca ile (5 yaşında) başımız dertte. 2 yaşına yaklaşırken başlayan sürekli ağlamaları -o zamanlar 2 yaş sendromu diyerek avunuyordum- artık bizi bezdirdi. Günde en az 2 kere krize giriyor. Mesela bu akşam tam 1,5 saat ağladı ama öyle böyle değil. Sesi kısıldı artık. Sakinleştirme çabalarım sonuç vermedi. Ağlama sebepleri genelde boş oluyor. En başta da kardeşleri ile bir şey paylaşmak konusunda aşırı isteksiz ama kendisi onların eşyalarını rahatlıkla alıyor. Ağladığı zaman ilk başta koruduğum sakinliğimi zamanla yitiriyorum, çünkü hem aşırı ağlıyor hem vuruyor falan canımı yakıyor. Yada o sırada kendisine yaklaşan küçük kardeşine vurup itiyor. Bazen odaya kendimi kilitliyorum ona zarar vermeyim diye ama kapıyı tekmeliyor. Ben ona kötü davranmak istemiyorum. Ama kendime hakim olmakta zorlanıyorum, eşim de aynı şekilde. Sesini duyan dövüyoruz sanıyormuş, halbuki o sırada sarılıp öpmeye çalışıyoruz, saçlarını okşuyoruz. Neyse sorum bu konu terapi, psikiyatrist vs ile çözülebilir mi? Yani karakter deyip dişimi sıkmalı mıyım yoksa boşuna mı kendimi helak ediyorum? Onun yüzünden diğer çocuklarımı ihmal ediyorum o anlarda çünkü o aralıksız uzunca süre ağlarken başka bir şey yapamıyoruz. Kreşe gidiyor bu arada, orda uyumlu bir çocukmuş. Kardeş kıskançlığı diyenler olabilir ama küçük kardeş yokken de böyleydi ve kendinden büyükle de geçinemiyor.