ben ilkokul çağı öncesi neden bilmem abuk sabuk şeyleri aşırırdım. bakkaldan şeker, arkadaşımın plastik takısı, vs. genelde kızdıgım kişilerin birşeylerini alırdım. annem bunu asla ve asla bana yüzlememişti. hatta arkadaşımının plastik takısını çaldığımda annesi anneme, bu kıza ceza vermelisin, yoksa bırakmaz hırsızlıgı demiş. annem asla ceza veren biri olmadı, bize şiddet uygulamazdı. bir oyuncak diye tutturdugumuzda kararlı davranır almayacaksa almazdı. sert değildi ama otoritesini tanıtırdı. yani yüz göz olamdan :))
bende bu yüzden cezaya, özellikle şiddete çok karşıyım. çocugunuz bir sorunu olabilir, ya da hi,çbir sorunu olmadan çocukça bir hırsızlık yapıyor olabilir.
aşırı tepki göstermeniz çocugunuzun hayatında başka şeylere yol açabilir.
kesinlikle doktora gitmeniz harika bir adım. ama ne olur, sizin dirençli olmanız ve sinirlerinize hakim olmanız gerekli. bazen çocuklar sınırlarımızı çok zorlar bizleri kızdırırlar, ama bizler ayakta dik ve sakin olursak onlarda çok iyi birer fert olarak yetişirler. fiziki ve duygusal şiddet durumunuzu ancak daha vahim durumlara sürükler.
doktorunuz umarım yardımcı olur. ancak çok üstelememek bazı huyların çocuklara yerleşmemesini sağlar, örneğin bir tiki varsa çocugua yapma yapma yapma diye ikazda bulunursanız, o çocuga o tik kesinlikle yerleşir. bunun yerine sevgi şefkati arttırıp, acaba sorun ne bu cocuk neden tik sahibi olmuş araştırmak buna göre davranmak en dogrusudur. bu hırsızlık durumuda bana göre aynısı, yüzlemeden sevgi şefkati arttırıp cocugunuzla daha çok ilgilenmeniz üzerine eğilmeniz, birlikte zaman geçirmeniz, ve yaptıgı fenalıkları suratına vurmamanız bence en dogrusu. bilemiyorum uzmanlar ne der.
bu arada kucukken hırsızlık yapardım dedim ya
şu an birisinin bir eşyasını alıp bir başka yere bile koyamam o kadar hassasımdır bu konuda =)
içinizi sıkmayın siz sevgi verdikçe kızınız harika bir kız olacak buyudugunde, inanın en buyuk derdiniz bu olsun.
allah kolaylık versin, iyi bayramlar.
