Bir ülke düşünün ki tarihinin en ağır felaketini yaşıyor. Ülkenin doğusunda adeta iç savaş yaşanıyor. İnsanlar evini, yurtlarını terk ediyor.
Komşu ülkelerin hiçbiriyle bir diyaloğu kalmamış. Buna bağlı olarak ekonomisi adeta can çekişiyor.
Esnaf perişan. İnsanlar sıkıntıda. Açıklanan verilere göre dört kişilik bir aile için açlık sınırı 1.385 TL. Fakat asgari ücret 1300 TL olsun mu tartışması yapılıyor.
İç barışını kaybetmiş. Yargısı çökmüş. Eğitim, tarım, ulaşım… sorunlar çözülmüyor, tam tersine büyüyor. İster iktidara oy versin ister muhalefete, küçük bir azınlık dışında toplumun genelinde derin bir mutsuzluk ve umutsuzluk hakim.
“Barış olsun, çocuklar ölmesin” diyenin vatan haini, kendi vatandaşlarına “Asalım, keselim, hadlerini bildirelim”diyenlerin vatansever sayıldığı akıl almaz bir düzen kuruluyor.
“Yarın ne olacak?” sorusuna kimse cevap veremiyor. Kısacası huzurunu, heyecanını, umudunu yitirmiş bir ülke.
Demokrasi, anayasa, hukuk hepsi askıda
Bir iktidar düşünün ki huzur değil huzursuzluk, çözüm değil, problem üretiyor. Dış politikası iflas etmiş, dikiş tutmuyor. Ne Batı ile konuşabiliyor ne de Doğu ile.
Yolsuzluk iddiaları had safhada. Demokrasi, anayasa, hukuk hepsi askıda. Tek adam yönetimi her alanda kendini gösteriyor.
Baskı, şantaj, hakaret, sindirme, had bildirme iktidarın siyaset tarzı olmuş. İç barış ağır yara almış.
Bütün kanunlar, değerler, kurallar devreden çıkarılmış ülke bir kişinin iki dudağının arasından çıkan sözle yönetiliyor…
Neyi bekliyorsunuz?
Evet sevgili CHP, ülke bu haldeyken, yani tarihinin en ağır felaketini yaşarken sen ortada yoksun. Her şey bu kadar berbat haldeyken topluma söyleyecek tek bir cümlen, onlara umut aşılayacak tek bir sözün yok.
Kötü gidişatı engelleyecek, en azından yavaşlatacak en küçük bir adım atamıyorsun. Gerçekten merak ediyorum: Bu ülkede ne olursa, sizin ağzınızdan işe yarar bir söz çıkacak? Bu millet daha ne yaşarsa sizden esaslı bir tavır görecek?
Neyi bekliyorsunuz? Ne olmasını bekliyorsunuz? Ne olursa bu halkın size oy vereceğini düşünüyorsunuz? Ne olursa? Stratejinizi, beklentilerinizi merak ediyorum.
İnsanlar ölüyor. Şehirler yıkılıyor. İçinizden birkaç vicdanlı insanın sözü dışında, tek bir adımınızın, politikanızın olmaması, bunu topluma anlatacak onları harekete geçirecek bir stratejinizin olmaması… Hakikaten akıl alır gibi değil. Ne yapıyorsunuz? Mesainizi nerede, ne için harcıyorsunuz? Ne için varsınız?
Strateji kuracak bir akıl yok mu o partide?
İnsanların kalbine dokunacak bir cümle üretmek bu kadar zor mu Allah aşkına? Slogan atmaktan, yakınmaktan, beylik laflar etmekten başka ince siyaset üretecek, strateji kuracak bir akıl yok mu o partide? Sabah akşam hesap yapıp gemisini yüzdüren bir iktidarı sözle, sloganla durduracağınızı mı sanıyorsunuz?
“Bazı sözler söylüyoruz ama toplum bunları duymuyor”diyorsunuz. Niye duymuyor? Hiç düşünmüyor musunuz? Size niye inanmıyor? Hiç dert etmiyor musunuz?
“On yıllardır girdiğimiz her seçimi kaybettik. Bir dakika biz nerede hata yapıyoruz?” diye kendinize sormuyor musunuz? Sormayacak mısınız? Soruyorsanız ne cevap alıyorsunuz?
“Bu halk bizi duymuyor” kolaycılığından kurtulup aklın, duygunun, ince siyasetin olduğu bir politika üretemeyecek misiniz? Ana muhalefet partisi olmanın size kişisel kazanım sağlamaktan başka bu ülkeye zerre kadar iyiliği olmayacak mı? Ülke bu haldeyken hiçbir şey olmamış gibi yolunuza devam mı edeceksiniz?
“Belki halk bir gün gidişatın farkına varır da bize döner” diye beklemekten başka yapacak gerçekten hiç bir şeyiniz yok mu? İlelebet bekleyecek misiniz?
“Niye bir şey yapmıyorsunuz?” diye soranlara “Daha ne yapalım” diye karşılık veriyorsunuz? Siz bir şey yapıyorsanız ülke niye bu hale geldi? Kaldı ki ne yapacağınızı, nasıl davranacağınızı, iktidar baskısını nasıl kıracağınızı, gidişatı nasıl engelleyeceğinizi bilmiyorsanız, oraları niye işgal ediyorsunuz?
Sorun CHP’nin kendisi
Gelelim CHP’ye önerime:
CHP her seçimden sonra bünyeye yeni isimler katarak işleri düzelteceğini sanıyor. CHP’nin sorunu genel başkan ya da birkaç iyi insan eksikliği değil.
Sorun CHP’nin kendisi. Kuruluş mantalitesinin eskimiş, inandırıcılığını yitirmiş olması. Çünkü net bir fikri, tavrı, sözü yok. Ne tam halkçı ne tam devletçi. Ne tam solcu, ne tam sağcı. Ne tam eşitlikçi ne tam ulusalcı. Ne tam özgürlükçü ne tam eski düzenden yana.
“O da olurum, bu da olurum” diye diye hiçbir şey olamıyor. Her seçimden sonra birkaç yeni isim katarak işleri düzelteceğinizi sandınız. Ama düzelmedi. Olan o parlak insanlara oldu.
Bu nedenle, Allah aşkına gözünüze kestirdiğiniz her ismi alıp harcayıp tüketmekten vazgeçin. İş üretemiyorsunuz, bari insanları harcamayın. Bırakın da tabanınızda, ülkede harcanmamış insanlar kalsın.
Bu ülkenin parlak, aklı başında, enerjisi, heyecanı, sözü olan, gerçekten iş yapacak her kesimden insanlara ihtiyacı var.
Zaten insan kıtlığı yaşıyoruz. Var olan üç beş kişiyi de, partiyi kurtaracağız diyerek siz harcamayın.
