Benim daha mesleğim yok, hiç çalışmadım. O kadar istememe rağmen çalışamadım. Evlendim 3 sene olcak, ilk senem iş arayıp, cv doldurup, mülakatlara gitmekle geçti. Baktım böyle olmayacak kpss kursuna gitmeye karar verdim. Kpss geldi çattı, puanım düşük geldi. Sonra pomem'e başvurdum onu da kazanamadım. Bu süreç içinde aslında istediğim mesleğin masabaşı, ofis, memuriyet olmadığını anladım. Bu senenin başına denk geliyor bu anlamam da
Sonra iş sağlığı ve güvenliği kursuna yazıldım, daha sınava var ama ben sahada olmayı seviyorum, aktif bi iş istiyorum. Öyle ahım şahım başarı öyküm yok ama sana şunu söyleyebilirim, ne yapmak istiyorsam yaptım evlendikten sonra. Ehliyet aldım, fotoğraf kursuna gittim, bol bol gezdim eşimle, okumaya zaman bulamadığım kitapları okudum. Şimdi bir sınavın sonucunu bekliyorum, işte onu kazanırsam o zaman gelip burda yazıcam başarı öykümü
Asla pes etmemek gerektiğini... Canın ne istiyorsa yap. Boş durma, hayat aslında bi sürü fırsat sunuyor bize, biz kaçırıyoruz. Ben çok pişmanım keşke evlendiğim sene girseydim sınavlara, boş işler için, sevmeyeceğim işler için didinmeseydim.
Bana babam bile destek olmadı, beni test çözerken görse ' senin okuman da bitmedi gitti' derdi. Komşular mahalleye girer girmez, 'iş buldun mu, ekmeğini bi eline alamadın' diye laf sokuşturuyorlar hala. Ben bu insanlardan bıktım şahsen. Çok süngüm düşüyor bazen, ama diyorum ki, daha gencim yaparım...