Bu konuyu açmak istedim çünkü nasıl davranacağımı gerçekten bilmiyorum.
Yeni bir şehre taşındım ve etrafımdaki herkes çok yeni insanlar. Ilk başlarda adapte olma sorunu yaşasam da , duygusal beklentiye girmediğim takdirde herkesle iyi anlaşıyorum.
Bi arkadaş var bilişimci. Bilgisayarım hakkında fikrini almak istedim. Bana sağolsun dedi ki " siz bilgisayarınızı getirin ben hallederim" tamam dedim. Sağolsun ilgilendi halletti de. Şimdi kendimi borçlu hissediyorum .
Bir diğer konu arabamla ilgili bir konuda fikir istediğim arkadaş da o sorunumu çözdü ben teklif etmiyorum ama sağolsunlar hallediyorlar. Yine borçlandım.
Şehir dışından misafirim geldi, akşam yemeğe dışarı çıkardım güzel bir restorandan rezervasyon yaptırıp. Ama hesabı ben ödemeyim diye kendisi ödemiş. Borçlandım yine.
....
Bunun gibi olaylar yaşıyorum. Beni arabasıyla bi yere bırakan bir arkadaş yol parası kabul etmiyor,
Ya da öğle arası kahve ismarliyor bir başka başka arkadaş derken...
Allahım hepsine ayrı ayrı hediye mi alsam ? Işin içinden çıkamıyorum. Yakın arkadaşlarım olsa açıkçası hiç karşılık vermem. Sonuçta alma verme dengesi eşittir. Ama samimiyetim yok kimseyle. Küçük hesaplar yapıyorum o yüzden. Zaten çok düşünen bir insanım. Yoksa onların da benden yardım isteyecekleri bir zamanı mi beklesem ? Adab-ı nedir bu işlerin?
Yeni bir şehre taşındım ve etrafımdaki herkes çok yeni insanlar. Ilk başlarda adapte olma sorunu yaşasam da , duygusal beklentiye girmediğim takdirde herkesle iyi anlaşıyorum.
Bi arkadaş var bilişimci. Bilgisayarım hakkında fikrini almak istedim. Bana sağolsun dedi ki " siz bilgisayarınızı getirin ben hallederim" tamam dedim. Sağolsun ilgilendi halletti de. Şimdi kendimi borçlu hissediyorum .
Bir diğer konu arabamla ilgili bir konuda fikir istediğim arkadaş da o sorunumu çözdü ben teklif etmiyorum ama sağolsunlar hallediyorlar. Yine borçlandım.
Şehir dışından misafirim geldi, akşam yemeğe dışarı çıkardım güzel bir restorandan rezervasyon yaptırıp. Ama hesabı ben ödemeyim diye kendisi ödemiş. Borçlandım yine.
....
Bunun gibi olaylar yaşıyorum. Beni arabasıyla bi yere bırakan bir arkadaş yol parası kabul etmiyor,
Ya da öğle arası kahve ismarliyor bir başka başka arkadaş derken...
Allahım hepsine ayrı ayrı hediye mi alsam ? Işin içinden çıkamıyorum. Yakın arkadaşlarım olsa açıkçası hiç karşılık vermem. Sonuçta alma verme dengesi eşittir. Ama samimiyetim yok kimseyle. Küçük hesaplar yapıyorum o yüzden. Zaten çok düşünen bir insanım. Yoksa onların da benden yardım isteyecekleri bir zamanı mi beklesem ? Adab-ı nedir bu işlerin?