Çevremdeki ınsanların jestleri

Bu konuyu açmak istedim çünkü nasıl davranacağımı gerçekten bilmiyorum.

Yeni bir şehre taşındım ve etrafımdaki herkes çok yeni insanlar. Ilk başlarda adapte olma sorunu yaşasam da , duygusal beklentiye girmediğim takdirde herkesle iyi anlaşıyorum.

Bi arkadaş var bilişimci. Bilgisayarım hakkında fikrini almak istedim. Bana sağolsun dedi ki " siz bilgisayarınızı getirin ben hallederim" tamam dedim. Sağolsun ilgilendi halletti de. Şimdi kendimi borçlu hissediyorum .

Bir diğer konu arabamla ilgili bir konuda fikir istediğim arkadaş da o sorunumu çözdü ben teklif etmiyorum ama sağolsunlar hallediyorlar. Yine borçlandım.

Şehir dışından misafirim geldi, akşam yemeğe dışarı çıkardım güzel bir restorandan rezervasyon yaptırıp. Ama hesabı ben ödemeyim diye kendisi ödemiş. Borçlandım yine.

....

Bunun gibi olaylar yaşıyorum. Beni arabasıyla bi yere bırakan bir arkadaş yol parası kabul etmiyor,

Ya da öğle arası kahve ismarliyor bir başka başka arkadaş derken...


Allahım hepsine ayrı ayrı hediye mi alsam ? Işin içinden çıkamıyorum. Yakın arkadaşlarım olsa açıkçası hiç karşılık vermem. Sonuçta alma verme dengesi eşittir. Ama samimiyetim yok kimseyle. Küçük hesaplar yapıyorum o yüzden. Zaten çok düşünen bir insanım. Yoksa onların da benden yardım isteyecekleri bir zamanı mi beklesem ? Adab-ı nedir bu işlerin?

İş yeriniz ortaksa mesela bir kahve alıp götürün ya da güzel bir çikolata.
Kadınsa hoş bir saksı çiçeği
Zarif bir doğal taş bileklik...
Düşününce aklıma bunlar geldi.

Ne güzel iyi niyeti suistimal etmeyen bır insan

Hepsini toptan yemege çagırın

Selam versem borçlu olduğum için hiç enpati yapamadım

Zamanla tanır, sevdiği şeylerden alabilirsiniz ufak bir çikolata, minik bir çiçek. Siz yapabileceğiniz birşey olsa yapmazmısınız, bence o zamanlarda kıymetli. Bu bir zincir oluşturmuş sizde dahil oldunuz :)

Benimde en nefret ettigim şey yeni tanıştığım birinin tamda o zama doğum günü olması

Karadutlu .!.:

Bu konuyu açmak istedim çünkü nasıl davranacağımı gerçekten bilmiyorum.

Yeni bir şehre taşındım ve etrafımdaki herkes çok yeni insanlar. Ilk başlarda adapte olma sorunu yaşasam da , duygusal beklentiye girmediğim takdirde herkesle iyi anlaşıyorum.

Bi arkadaş var bilişimci. Bilgisayarım hakkında fikrini almak istedim. Bana sağolsun dedi ki " siz bilgisayarınızı getirin ben hallederim" tamam dedim. Sağolsun ilgilendi halletti de. Şimdi kendimi borçlu hissediyorum .

Bir diğer konu arabamla ilgili bir konuda fikir istediğim arkadaş da o sorunumu çözdü ben teklif etmiyorum ama sağolsunlar hallediyorlar. Yine borçlandım.

Şehir dışından misafirim geldi, akşam yemeğe dışarı çıkardım güzel bir restorandan rezervasyon yaptırıp. Ama hesabı ben ödemeyim diye kendisi ödemiş. Borçlandım yine.

....

Bunun gibi olaylar yaşıyorum. Beni arabasıyla bi yere bırakan bir arkadaş yol parası kabul etmiyor,

Ya da öğle arası kahve ismarliyor bir başka başka arkadaş derken...


Allahım hepsine ayrı ayrı hediye mi alsam ? Işin içinden çıkamıyorum. Yakın arkadaşlarım olsa açıkçası hiç karşılık vermem. Sonuçta alma verme dengesi eşittir. Ama samimiyetim yok kimseyle. Küçük hesaplar yapıyorum o yüzden. Zaten çok düşünen bir insanım. Yoksa onların da benden yardım isteyecekleri bir zamanı mi beklesem ? Adab-ı nedir bu işlerin?

Genişletmek için tıkla...

Ay bende böyleyim ne yazık ki. Bir insan bir iyilik yaptığı zaman nasıl minnet duyuyorum. Sizinki gibi olsa yav yapmayın jest falan aldık başımıza belayı falan derdim sanırım

Ama şimdi öyle düşünmemeye çalışıyorum. Çünkü yol parası teklif edince yada hemen bir jeste karşılık verince al gülüm ver gülüm oluyor. Bazen karşıdaki insanlar(özellikle yol parası konusunda) garip karşılıyorlar. Her şeyin hemen bir karşılığı mı olmalı? Arkadaşlık vb. ilişkiler biraz emek gerektirmez mi? Bırakın size aradaki iletişime emek versin insanlar sizde bu sırada önemsenmenin mutluluğunu yaşayın nazıkçe teşekkür edin.

Acele etmeyin. Zamanla da karşılık bulabilir bazı iyilikler.Bu iletişimlerin devamı gelirse sizde küçük jestler yapar, işlerini kolaylaştırmak yada günlerini güzelleştirmek için bir şeyler yaparsınız elbet.

Probisinkokusu .!.:

Ay bende böyleyim ne yazık ki. Bir insan bir iyilik yaptığı zaman nasıl minnet duyuyorum. Sizinki gibi olsa yav yapmayın jest falan aldık başımıza belayı falan derdim sanırım

Ama şimdi öyle düşünmemeye çalışıyorum. Çünkü yol parası teklif edince yada hemen bir jeste karşılık verince al gülüm ver gülüm oluyor. Bazen karşıdaki insanlar(özellikle yol parası konusunda) garip karşılıyorlar. Her şeyin hemen bir karşılığı mı olmalı? Arkadaşlık vb. ilişkiler biraz emek gerektirmez mi? Bırakın size aradaki iletişime emek versin insanlar sizde bu sırada önemsenmenin mutluluğunu yaşayın nazıkçe teşekkür edin.

Acele etmeyin. Zamanla da karşılık bulabilir bazı iyilikler.Bu iletişimlerin devamı gelirse sizde küçük jestler yapar, işlerini kolaylaştırmak yada günlerini güzelleştirmek için bir şeyler yaparsınız elbet.

Genişletmek için tıkla...

Ay işte kendimi borçlu hissediyorum. Bu duygudan kurtulmak istiyorum açıkçası. Teşekkür etmek az gibi geliyor. Çok minnet ediyorum. Kötü hissediyorum.

Karadutlu .!.:

Bu konuyu açmak istedim çünkü nasıl davranacağımı gerçekten bilmiyorum.

Yeni bir şehre taşındım ve etrafımdaki herkes çok yeni insanlar. Ilk başlarda adapte olma sorunu yaşasam da , duygusal beklentiye girmediğim takdirde herkesle iyi anlaşıyorum.

Bi arkadaş var bilişimci. Bilgisayarım hakkında fikrini almak istedim. Bana sağolsun dedi ki " siz bilgisayarınızı getirin ben hallederim" tamam dedim. Sağolsun ilgilendi halletti de. Şimdi kendimi borçlu hissediyorum .

Bir diğer konu arabamla ilgili bir konuda fikir istediğim arkadaş da o sorunumu çözdü ben teklif etmiyorum ama sağolsunlar hallediyorlar. Yine borçlandım.

Şehir dışından misafirim geldi, akşam yemeğe dışarı çıkardım güzel bir restorandan rezervasyon yaptırıp. Ama hesabı ben ödemeyim diye kendisi ödemiş. Borçlandım yine.

....

Bunun gibi olaylar yaşıyorum. Beni arabasıyla bi yere bırakan bir arkadaş yol parası kabul etmiyor,

Ya da öğle arası kahve ismarliyor bir başka başka arkadaş derken...


Allahım hepsine ayrı ayrı hediye mi alsam ? Işin içinden çıkamıyorum. Yakın arkadaşlarım olsa açıkçası hiç karşılık vermem. Sonuçta alma verme dengesi eşittir. Ama samimiyetim yok kimseyle. Küçük hesaplar yapıyorum o yüzden. Zaten çok düşünen bir insanım. Yoksa onların da benden yardım isteyecekleri bir zamanı mi beklesem ? Adab-ı nedir bu işlerin?

Genişletmek için tıkla...

Bence hediye alın. Hem hoşlarına gider hem borçlu kalmamış olursun.

Kendiliğinden böyle jestler yapan insanlar genelde karşılık bekledikleri için değil sizin için yaparlar. Hatta hediye alırsanız bozulabilirler bile (benim ailemde böyle en azından). Ne güzel hesap yapmayan insanlar var çevrenizde, çok kıymetli bişey bu, zamanla iyi bir arkadaşlığınız olabilir. İçten samimi bir teşekkür onları mutlu edecektir (yaptıkları şeyin büyük bir maddi külfeti yoksa). Yeri gelir siz de esirgemeden yardımcı olursunuz.

Yaşadığınız şey çok kıymetli, en önemlisi değer bilmek. Bu insanlara fırsat olduğunda sizde yapın. Kahve ısmarlayanı kahveye davet edip siz ödeyin. Evde kurabiye yapın, arabayla sizi bırakana senin için yaptım diyin mesela. Ben de sürekli insanlara yardım ederim, hoşuma giden bir şey bu ama karşılığında para teklif edildiğinde çok huzursuz oluyorum. Her türlü destek olurum ve en sevdiğim geri dönüş ya bana birşey pişirilmesi yada büyük bir şey yaptıysam görünce aklıma sen geldin almak istedim diye alınan ufak hediyeler. Karşılık olduğunu hissedersem sanki etkisi azalıyor. Sen seversin diye aldım, sen beğenirsin diye düşündüm, aklıma seni getirdi diye alınan şeyler en değerli eşyalarım oluyorlar. Böyle yaparsanız herkes mutlu olur.

hiç borçlu hissetme açıkçası aracım olsa bir arkadaşımı gideceği yere kadar bırakmak güzel bir iyilik olurdu, karşılık da beklemezdim. ya da bilgisayar uzmanı olsam, muhtemelen uzmanlığıma göre minnacık bişeyi halletme karşılığında bişey verilmesini istemezdim. restoran örneğinde mesela, sen düşünmüş yer ayırtmışsın zaten o da karşılığında hesabı ödemiş bu da gayet nazik bir hareket. bence bu dünyada hala iyi insanlar var ve karşısındaki düşünüp de yapıyorlar bunu. atıyorum bi kahvenin, bi eve bırakmanın, uzmanlığım dahilinde minik bi sorunu çözmenin büyük bir beklentisi olmaz ki. zamanı geldiğinde sen de verirsin karşılığını nasıl olsa.

Ben de yaşıyorum bunu ve ben de ne yapacağımı bilemiyorum. Arkadaşlar bana tarhana, turşu, çocuklarıma el yapımı bileklik, kendi diktiği şapka ördüğü bere tarzı hediyeler veriyorlar, sevdiğim bir yiyecekten pişirmişlerse getiriyorlar… benim de örgü mörgü elimden gelmez, mutfakta da çok becerikli sayılmam. İnsan mahcup oluyor

Küçük hediyeler bir kahve, bir çikolata. Sen geldin aklıma diyerek verebileceğiniz karşılığı olduğunu belli etmeden. Hoş olur böyle şeyler

neden borçlu hissediyosunuz anlamadım acaba öncelikle aileniz olmak üzere al gülüm ver gülüm ilişkileri içinde mi oldunuz? bir içten niyetle samimiyetle koşulsunuz iyilik yapmadınız ya da size yapılmadı mı? nedir bu borçluluk anlamadım ki her şeyin karşılığı maddi olmak zorunda değil.. yarın bi gün önemli bi derdi olur gelir size danışır o bile ona yaptığınız manevi bi yatırımdır. gerçek iyilik karşılık beklemeden yapılan iyiliktir bence, içinden geldiyse yapsınlar bırakın karşılık vermek için jest yaptığınızı anlarlarsa bozulurlar

crystaltears .!.:

neden borçlu hissediyosunuz anlamadım acaba öncelikle aileniz olmak üzere al gülüm ver gülüm ilişkileri içinde mi oldunuz? bir içten niyetle samimiyetle koşulsunuz iyilik yapmadınız ya da size yapılmadı mı? nedir bu borçluluk anlamadım ki her şeyin karşılığı maddi olmak zorunda değil.. yarın bi gün önemli bi derdi olur gelir size danışır o bile ona yaptığınız manevi bi yatırımdır. gerçek iyilik karşılık beklemeden yapılan iyiliktir bence, içinden geldiyse yapsınlar bırakın karşılık vermek için jest yaptığınızı anlarlarsa bozulurlar

Genişletmek için tıkla...

Yeni bir sosyal ortamdayım insanları tanımıyorum o yüzden borçlu hissediyorum. Yukarda açıklamıştım. Kendi sosyal çevrem olsa, teşekkür etmeme bile gerek kalmaz. Çünkü zaten ben de ilişkilerimde çok verici biriyimdir.

Wurstria .!.:

hiç borçlu hissetme açıkçası aracım olsa bir arkadaşımı gideceği yere kadar bırakmak güzel bir iyilik olurdu, karşılık da beklemezdim. ya da bilgisayar uzmanı olsam, muhtemelen uzmanlığıma göre minnacık bişeyi halletme karşılığında bişey verilmesini istemezdim. restoran örneğinde mesela, sen düşünmüş yer ayırtmışsın zaten o da karşılığında hesabı ödemiş bu da gayet nazik bir hareket. bence bu dünyada hala iyi insanlar var ve karşısındaki düşünüp de yapıyorlar bunu. atıyorum bi kahvenin, bi eve bırakmanın, uzmanlığım dahilinde minik bi sorunu çözmenin büyük bir beklentisi olmaz ki. zamanı geldiğinde sen de verirsin karşılığını nasıl olsa.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim . Içimden gelen aslında hediye almak. Ama işte ayıp mı olur diyorum. Bilemiyorum açıkçası. Mesela kantinde çalışan hatun bana sıcak çikolata ısmarladı. Para da kabul etmedi. Sizi çok seviyorum ikramim olsun dedi. Yani sonuçta para kazaniyor ordan.

O zaman şöyle karar aldım, maddi değeri çok olmayan çam sakızı çoban armağanı hediyeler hoş olur. Içimden baya pahalı hediyeler almak geçiyor açıkçası ama karşılığını maddi şeylerle değil de iyi niyetli davranışlarla göstermek doğru olan şey. Sanırım netleşti yorumlardan sonra ne yapacağım.