Cennet Ve Cehennemin Sirlari

Yaşlı keşiş yolun kenarında oturuyordu.Gözleri kapalıydı,bağdaş kurmuş,ellerinide önünde birleştirmişti.Derin bir meditasyon halindeydi.Keşişin"Zazen"i bir samuray savaşçısının sert vetalepkar sesi tarafından bölündü:"İhtiyar!Bana cenneti ve cehennemi anlat!" Keşiş başlangıçta hiç bir şey duymamış gibi tepkisiz kaldı.Sonra ağır ağır gözlerini açtı.Sabırsızlanan ve her geçen saniye kızgınlığı artan samuray karşısında dikilirken dudaklarının kenarında belli belirsiz bir gülümseme göründü. En sonunda keşiş"Cennetin ve cehennemin sırlarını mı öğrenmek istiyorsun?" dedi."Senin gibi derbeder biri.Senin gibi elleri ve ayakları kirli biri.Senin gibi saçları taranmamış,nefesi kokan ,kılıcı paslanmış biri.Senin gibi çirkin ve komik giysili biri.Sen bana cenneti ve cehennemi mi soruyorsun?"Samurayın ağzından çok kötü bir küfür çıktı.Kılıcını çekti ve keşişin kafasının üzerine kaldırdı.Yüzü kıpkırmızı oldu, boynundaki damarlar dışarı çıktı.Sonra keşişin kafasını omuzlarından ayırmaya hazırlanırken cüretkar bir rahatlama duydu. Kılıç aşağı inmeye başladığında yaşlı keşiş alçak sesle"Bu cehennem" dedi.Samuray, kendisine böyle bir ders vermek için yaşamını tehlikeye atma cesaretini gösteren bu kibar varlık karşısında şaşkınlık, huşu, şefkat ve sevgi duydu.Kılıcını indirdi,gözleri minnetle yaşardı.Keşiş"Ve bu da cennet" dedi.