cebimden çıkan mektup

Uyandığımda yanımda sen olmalıydın
Gözlerin ısıtmalıydı içimi, güneşin küstüğü sabahlarda
Ve gözlerimi açtığımda ilk seni görmeliydim
Güne güzel şeylerle başlamak alışkanlığında...
Kokun dolmalıydı hücrelerime ilk nefeste
Doğa kıskançlığın doruğunda...
Çiçekler açmalıydı yüzümde
Yüzün kırların en tanımsızında...
İşe gitmelerin en zoru, seni bırakıp ta gitmek olsa gerek
Günün en zoru seni ölesiye özlemek.
Yegane teselli, akşamın vuslatında...
Gül bahçesine gülle gidercesine hakaret olurdu
Sana bir demet çiçekle gitmek
Bir hiçle gitmek daha büyük hakaret
İçimdeki seni her gün büyüterek gitmek
Affedilir olsa gerek...
Kapıyı her çaldığımda sen açmalıydın
Ve ben her seferinde asırlarca görmemişçesine sana sarılmalıydım
Senden büyük ödül olur muydu
Sensiz geçen günün akşamında...