Çok abartıyosun Nişanlımla ben sizinle aynı yaştayız Daha yeni evlenebiliyoruz Kısmet bu zamanmış Bebek ne zaman olur kim bilir Ben atayım kendimi o zaman camdanMerhabalar
Nerden başlayacağımi bilemiyorum. O kadar doluyumki
Ben 27 esim 34 yasinda. 3 yildir evliyiz ekimde 4 olucak. Fakat cok istememize ragmen hâlâ bebek yok. Cevremde benden sonra evlenenlerin ya oldu yada su an hamileler. Eşimle bunu problem etmiyorduk önceleri ama su son zamanlarda insanlar öyle üstümüze geliyor ki. Bide önümüz bayram kesin yine her önüne gelen sorucak varmi bebek diye. Ne diycem onlara ben. Bıktım igneliyerek konusmalarindan. Bunaliyorum daraliyorum. Esimle ikimizde üniversite mezunuyuz güzel bi evimiz arabamiz var ama mutlu degiliz. Benim gözüm hep yaşlı. Kafama takmiyayim nasipse olur diyorum ama olmuyor. 2 yildir tedavi görüyorum hep olumsuz sonuçlar. Kimseye derdimi açamıyorum , cok icime kapandım, insanlarla diyalogumu kestim 1 yıldır calismiyorumda ( isten ayrilma sebebim cocuk konusu degil) sosyal medya hesaplarimi kapattım. Birinin daha hamile oldugunu duymaya katlanamiyorum. Esimle gezip tozamiyoruz. Bıktım artik heryerde bebek arabasi hamile cocuklu insan gormekten. Herşey üstüme geliyo sanki. Nasil atlaticam ben bu psikolojiyi. Ne zaman bende anne olucam. Ne olur biseyler yazin o kadar ihtiyacim varki dualariniza, iyi dileklerinize , tavsiyelerinize..
biz kadınlar çocukken sahip olamadığımız oyuncak bebeklere bile bakıp üzüldük. ki konu sahibinin üzülmesi çok normal yani. arkadaşım sen gönlünü ferah tut. daha yolun çok başındasınız lutfen umutsuzluğa düşme bu kadar kapatma kendini. yoksa insanlar daha çok üstüne geliyormuş gibi olur. lutfen akışına birakKadinlar neden ikiye ayriliyor?
Çocuğu olanlar, çocuğu olmayıp üzülenler.
Neden bu ayrışma.
Olmayan bir şeyin özlemini çekmek haksızlık gibi yersiz bir şey gibi geliyor bana.
Olupta kaybedenler üzülür. Onun dışında anlayamıyorum.
ilk olarak eşinle aranı iyi tutmanı öneririm sen böyle davrandıkça inan erkekler daha çok etkileniyor ...Merhabalar
Nerden başlayacağımi bilemiyorum. O kadar doluyumki
Ben 27 esim 34 yasinda. 3 yildir evliyiz ekimde 4 olucak. Fakat cok istememize ragmen hâlâ bebek yok. Cevremde benden sonra evlenenlerin ya oldu yada su an hamileler. Eşimle bunu problem etmiyorduk önceleri ama su son zamanlarda insanlar öyle üstümüze geliyor ki. Bide önümüz bayram kesin yine her önüne gelen sorucak varmi bebek diye. Ne diycem onlara ben. Bıktım igneliyerek konusmalarindan. Bunaliyorum daraliyorum. Esimle ikimizde üniversite mezunuyuz güzel bi evimiz arabamiz var ama mutlu degiliz. Benim gözüm hep yaşlı. Kafama takmiyayim nasipse olur diyorum ama olmuyor. 2 yildir tedavi görüyorum hep olumsuz sonuçlar. Kimseye derdimi açamıyorum , cok icime kapandım, insanlarla diyalogumu kestim 1 yıldır calismiyorumda ( isten ayrilma sebebim cocuk konusu degil) sosyal medya hesaplarimi kapattım. Birinin daha hamile oldugunu duymaya katlanamiyorum. Esimle gezip tozamiyoruz. Bıktım artik heryerde bebek arabasi hamile cocuklu insan gormekten. Herşey üstüme geliyo sanki. Nasil atlaticam ben bu psikolojiyi. Ne zaman bende anne olucam. Ne olur biseyler yazin o kadar ihtiyacim varki dualariniza, iyi dileklerinize , tavsiyelerinize..
öncelikle isyan etmeyin tevekkül edin mümkünse...Merhabalar
Nerden başlayacağımi bilemiyorum. O kadar doluyumki
Ben 27 esim 34 yasinda. 3 yildir evliyiz ekimde 4 olucak. Fakat cok istememize ragmen hâlâ bebek yok. Cevremde benden sonra evlenenlerin ya oldu yada su an hamileler. Eşimle bunu problem etmiyorduk önceleri ama su son zamanlarda insanlar öyle üstümüze geliyor ki. Bide önümüz bayram kesin yine her önüne gelen sorucak varmi bebek diye. Ne diycem onlara ben. Bıktım igneliyerek konusmalarindan. Bunaliyorum daraliyorum. Esimle ikimizde üniversite mezunuyuz güzel bi evimiz arabamiz var ama mutlu degiliz. Benim gözüm hep yaşlı. Kafama takmiyayim nasipse olur diyorum ama olmuyor. 2 yildir tedavi görüyorum hep olumsuz sonuçlar. Kimseye derdimi açamıyorum , cok icime kapandım, insanlarla diyalogumu kestim 1 yıldır calismiyorumda ( isten ayrilma sebebim cocuk konusu degil) sosyal medya hesaplarimi kapattım. Birinin daha hamile oldugunu duymaya katlanamiyorum. Esimle gezip tozamiyoruz. Bıktım artik heryerde bebek arabasi hamile cocuklu insan gormekten. Herşey üstüme geliyo sanki. Nasil atlaticam ben bu psikolojiyi. Ne zaman bende anne olucam. Ne olur biseyler yazin o kadar ihtiyacim varki dualariniza, iyi dileklerinize , tavsiyelerinize..