- 30 Ocak 2009
- 7.500
- 149
çok eski yıllarda krallıkla idare edilen bir ülke varmış.
Ama; bu ülkede hukuk ve hakimler de varmış.
Törelere göre, bir vatandaş öldüğünde, şehir merkezindeki dev çan
bir defa çalınırmış. Uzun uzun da yankılanırmış.
Eşraftan birisi ölürse çan iki defa , büyük bir devlet adamı ölürse
çan üç defa çalınırmış.
Ya kral ?.. O öldüğünde çan dört defa çalınırmış.
Gel zaman, git zaman … şehirde bir olay olur. Iş mahkemeye intikal eder.
“ davanın sanığı olarak mahkeme huzuruna çıkarılan kişinin
masumiyetini ise bütün vatandaşlar bilmektedir”
bir formalite olarak görülmesi ve sanığın beraati beklenen davadan
sürpriz bir karar çıkar.
Sanık para cezasına mahkum olmuştur.
Hakim sorar :
Bir diyeceğin var mı ?..
Sanığın cevabı :
Hayır !..
Mahkeme biter. Dinleyiciler dağılırlar. Kafalarda bir istifam.
Kısa bir süre sonra dev çanın sesi duyulur.
Acaba kim öldü ?..
çan bir defa daha çalar.
Eşraftan biri öldü.
şehir çan sesi ile bir defa daha inler.
Hımmmmm… büyük bir devlet adamı, acaba kim ?..
Soruya cevap alınmadan çan bir defa daha yeri, göğü inletir.
Herkeste bir feryat :
Eyvah !.. Kralımız öldü !..
Ancak ,
törede görülüp işitilmemiş bir şekilde çan, beş ve altıncı defa da
çalınır, yer gök inler ve sesler kesilir.
Herkes çan görevlisine koşar, bunun ne anlama geldiğini öğrenmek için.
Bir de bakarlar ki, çanı , haksız yere mahkum edilen adam çalmaktadır.
Sorarlar :
Ne demek beş ve altı defa çan çalmak ?.. Kraldan daha büyük birisi mi öldü ?..
Cevap şaşırtıcı olduğu kadar anlamlıdır da :
Evet … adalet öldü . . .