Ben de donasyondur diye yazdım ama üzmek için değil. Kendim yaşıyorum. 35 yaşımdan beri anne olmaya çalışıyorum .hatta genç yaşımda keşke yumurta dondurma işlemi olsaydı da yaptırsaydım keşke dediğim çok oldu . Maalesef kadın fizyolojisi doğurganlık açısından yaşa çok bağımlıBu konularda birini üzmek isteyeceğim son şeylerden biridir. Elbette insanın kaç yaşında doğuracağına başka kimse karar veremez. Vücudu, enerjisi, psikolojisi elveriyorsa, tamamen kendi bileceği iş. 37 yaşında ve 42 yaşında anne olmuş iki arkadaşım var. İsteyen Cameron Diaz'ın yaşında da olabilir, abes bir durum değil, kimseyi de ilgilendirmez. Ama şunları da göz önünde bulundurmak gerekiyor, biz normal vatandaşlar Cameron Diaz değiliz, o gözünü karartıp on tane de doğurabilir ama düz vatandaşın 1 tane doğururken bile göz önüne alması gereken çok şey var. Bu tamamen yaştan bağımsız bir konu. Yorumum da bununla ilgiliydi. Yazdığımı beğenmediğiniz ve yazılanlara üzüldüğünüzü hissettiğim için cevap vermek istedim. Aşk olsun yani, bir daha okuyun lütfen, şu itham ettiğiniz şeylerden bir tanesini ima eden bir şey yazmış mıyım? =( Allah gönlünüze göre versin, umarım sizin de bir gün evladınız olur.
Maşallah ne güzelAnnem kardeşimi 42 de doğurdu, keşke etrafımda ki 20 likler annemin yarısı kadar olsa... elinde telefonla büyüyor çocuklar; annem kardeşimle scrabble oynardı mesela, okula gitmeden bile okur yazardı bizim ki.
Çok daha sağlıklı olur , her şey pesinden kosmak degil , o yaslarda insanlar hayati daha bir anlamlandirmis hirslarini kölesi olmayı bırakmış oluyorlar . Bu yüzden 20 li yaşlardan çok daha iyi ebeveynlik yaptıklarını düşünüyorum.
Sizde teknolojinin varlığını deneyimlememis gibisiniz .çağ farkı denen bir şey var. belli ki deneyimlemediniz. fakat ben kendi ailemden mevzuyu biliyorum. annem kardeşimi 35 yaşında doğurdu. şu an 59 yaşında ve 23 yaşındaki kardeşimin okuyor olması sebebi ile hala çalışmak zorunda. aralarında iletişimsizlik oluyor zaman zaman ve bu annemi yoruyor çünkü aynı dilden konuşmuyorlar bir zaman sonra.
ben 20 li yaşları savunmuyorum ama beden ve zihin enerjisi denen bir şey var. bir zaman sonra insan çocuk büyütmekle uğraşmak istemiyor.
duygusal yaklaşmak yerine mantıklı yaklaşmayı deneseniz zaten hak vereceksiniz.
ha evlenmemiş, çocuk yapamamış veya olmamış kişiler için diyebilecek bir şeyim yok isteyen doğurur isteyen doğurmaz. doğurmasın bu yaştakiler demek benim haddim değil. isteyen istediğini yaşasın. fakat gerçekler de ortada.
Ben de son derece realist bir insanımdır, o yüzden tıbbi gerçeklerden bahsediyorum zaten. Ama bu konuda sosyal bir gerçek varsa o da; çocukların sorumluluğunun,yaşı, mesleği, sosyal ve maddi durumu ne olursa olsun ebeveynlerinin hayat boyu onları düşünmesidir. Sırf bu sorumluluğu 60 yaşında hissedeceğiz diye de ne yapalım yani temel güdülerimizden biri olan üremeyi (maddi ve sosyal gereklilikleri yerine getirdikten sonra) bir kenara mı atalım? Bence olaya bakarken biraz empati yapın, tavsiyemdir.kimseyi yaşı ile veya enerjisi ile yargılamak gibi bir niyetim yok. ben realiteyi savunan bir insanım. benim annem kardeşimi 35 yaşında doğurdu. şu an 59 yaşında hepimizi cebinden çıkarır enerjisi var, hala çalışıyor inanılmaz sosyal fakat 23 yaşındaki kardeşimin hala geleceğini düşünmek onu yoruyor. ben kendi hayatımı kurdum kendi yolumda yürüyorum ama kardeşim hala okuyor ve annemin omzunda yük. okutmak zorunda bunun için çalışmak zorunda. kendi başına olsa gezer tozar ama evlat sorumluluğunu atamazsın.
tamam anneliği tatmak herkesin hakkı ama bunun da hem ebeveynler için hem evlatlar için bir karşılığı var.
tıbbi gerçekler sosyal gerçeklerle örtüşemiyor maalesef.
çağ farkı denen bir şey var. belli ki deneyimlemediniz. fakat ben kendi ailemden mevzuyu biliyorum. annem kardeşimi 35 yaşında doğurdu. şu an 59 yaşında ve 23 yaşındaki kardeşimin okuyor olması sebebi ile hala çalışmak zorunda. aralarında iletişimsizlik oluyor zaman zaman ve bu annemi yoruyor çünkü aynı dilden konuşmuyorlar bir zaman sonra.
ben 20 li yaşları savunmuyorum ama beden ve zihin enerjisi denen bir şey var. bir zaman sonra insan çocuk büyütmekle uğraşmak istemiyor.
duygusal yaklaşmak yerine mantıklı yaklaşmayı deneseniz zaten hak vereceksiniz.
ha evlenmemiş, çocuk yapamamış veya olmamış kişiler için diyebilecek bir şeyim yok isteyen doğurur isteyen doğurmaz. doğurmasın bu yaştakiler demek benim haddim değil. isteyen istediğini yaşasın. fakat gerçekler de ortada.
Ama işte böyle genellemeler her türlü yanlış. Herkesin deneyimlediği hayat bir olmuyor.kimseyi yaşı ile veya enerjisi ile yargılamak gibi bir niyetim yok. ben realiteyi savunan bir insanım. benim annem kardeşimi 35 yaşında doğurdu. şu an 59 yaşında hepimizi cebinden çıkarır enerjisi var, hala çalışıyor inanılmaz sosyal fakat 23 yaşındaki kardeşimin hala geleceğini düşünmek onu yoruyor. ben kendi hayatımı kurdum kendi yolumda yürüyorum ama kardeşim hala okuyor ve annemin omzunda yük. okutmak zorunda bunun için çalışmak zorunda. kendi başına olsa gezer tozar ama evlat sorumluluğunu atamazsın.
tamam anneliği tatmak herkesin hakkı ama bunun da hem ebeveynler için hem evlatlar için bir karşılığı var.
tıbbi gerçekler sosyal gerçeklerle örtüşemiyor maalesef.
Ben de son derece realist bir insanımdır, o yüzden tıbbi gerçeklerden bahsediyorum zaten. Ama bu konuda sosyal bir gerçek varsa o da; çocukların sorumluluğunun,yaşı, mesleği, sosyal ve maddi durumu ne olursa olsun ebeveynlerinin hayat boyu onları düşünmesidir. Sırf bu sorumluluğu 60 yaşında hissedeceğiz diye de ne yapalım yani temel güdülerimizden biri olan üremeyi (maddi ve sosyal gereklilikleri yerine getirdikten sonra) bir kenara mı atalım? Bence olaya bakarken biraz empati yapın, tavsiyemdir.
Diazin evini temizleyem ispanyol hizmetlisi cocuguna bakan fransiz murebbiyesi yemegini yapan italyan ascisi cok yoruldugunda masajini yapan koreli masoru vs de vardir yalniz.
47 yasinda cocuk dogurmaya karar verecek arkadaslar bunu goz onune alsin
siz kişisel güdülerinizi besleyeceksiniz diye bir bireyin 20 yaşında ebeveynsiz kalma ihtimalinin yüksekliği pek önemli gelmiyor anlaşılan. veya hayatını kurma sürecindeyken yaş farkı sebebi ile 70-80 yaşındaki ebeveynine bakmak zorunda kalan evlatlar mesela?
benim çok yakın bir arkadaşımın ailesi çocuk sahibi olamadığı için tüp bebekle 55 yaşında doğurmuşlar kızlarını. 20 yaşındayken babasını, 24 yaşında da annesini kaybetti. ben kendisi ile yakinen empati kurdum. ne düğününde ne doğumunda anne babası yoktu yanında. şimdi siz temel güdüleriniz için bunu göze alabilecek misiniz?
evet herkes her yaşta vefat edebilir. her çocuk erken yaşta anne babasını kaybedebilir. fakat bazı şeylerde de kör göze parmak şeklinde yaşamamalıyız.
bunlar benim düşüncelerim. tekrar ediyorum kimsenin güdüsünü, çocuk sahibi olma isteğini yorumlamak veya yargılamak değil amacım. kendi bakış açımı anlatabilmeye çalışıyorum sadece.
sizin mantığınıza göre arkadaşınız hiç olmamalıydı? biraz saçmalamıyor musunuz allaşkına.
kimin ne zaman öleceği ne belli dedem 110 yaşında öldü 60 yaşındayken baba olmuş.
kimisi 20 yaşında anne baba olur erken vefat eder bunun bi garantisi mi var?
siz kişisel güdülerinizi besleyeceksiniz diye bir bireyin 20 yaşında ebeveynsiz kalma ihtimalinin yüksekliği pek önemli gelmiyor anlaşılan. veya hayatını kurma sürecindeyken yaş farkı sebebi ile 70-80 yaşındaki ebeveynine bakmak zorunda kalan evlatlar mesela?
benim çok yakın bir arkadaşımın ailesi çocuk sahibi olamadığı için tüp bebekle 55 yaşında doğurmuşlar kızlarını. 20 yaşındayken babasını, 24 yaşında da annesini kaybetti. ben kendisi ile yakinen empati kurdum. ne düğününde ne doğumunda anne babası yoktu yanında. şimdi siz temel güdüleriniz için bunu göze alabilecek misiniz?
evet herkes her yaşta vefat edebilir. her çocuk erken yaşta anne babasını kaybedebilir. fakat bazı şeylerde de kör göze parmak şeklinde yaşamamalıyız.
bunlar benim düşüncelerim. tekrar ediyorum kimsenin güdüsünü, çocuk sahibi olma isteğini yorumlamak veya yargılamak değil amacım. kendi bakış açımı anlatabilmeye çalışıyorum sadece.
Ben de son derece realist bir insanımdır, o yüzden tıbbi gerçeklerden bahsediyorum zaten. Ama bu konuda sosyal bir gerçek varsa o da; çocukların sorumluluğunun,yaşı, mesleği, sosyal ve maddi durumu ne olursa olsun ebeveynlerinin hayat boyu onları düşünmesidir. Sırf bu sorumluluğu 60 yaşında hissedeceğiz diye de ne yapalım yani temel güdülerimizden biri olan üremeyi (maddi ve sosyal gereklilikleri yerine getirdikten sonra) bir kenara mı atalım? Bence olaya bakarken biraz empati yapın, tavsiyemdir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?