Çalışmayan bir kadin olmanin ezikliği

eftelya .!.:

Cok teşekkürler, oğlumun ogreymeninde bunu hissediyorum, hatta okul yönetimi müdür rehberlik vs hepsinde ..ozel bir okula gönderiyoruz çoğu veli hali vakti yerinde, okul çıkışı ben alıyorum inanın tavırlar, davranışlar hissediliyor. Diğer veliler de şikayetçi ama ben zaten bu konuda çok ezik hissettiğim için daha da hissediyorum. Mesela sınıfın en yaramazi dr cocugu, okulun ona tavrı tepkisi toleransı çok daha farklı bunu veliler konuşuyoruz. İnanın tiksindim her şeyden, ülkedeki bu statü merakından, insanlığımızı yitirmekten..Ben çok çalıştım çabaladım okul hayatımda 7stune master ne oldu ? Babam baskiciydi hep korkuyla yetiştik çekingendim ,ozel şirkette kendimi gosteremedim çok çünkü benden daha az çalışan bile reklamını daha iyi yapıp yaptığı biri bin anlattığı için prim yapıp terfi etti. Hayat benim gibiler için çok zor ,insanımız güce statüye tapıyor, insanlığa ,belli değerlere değil. Oglum ozguvenli olsun girişken olsun diye çok caba harcıyorum o kadar gelecekten ümitsizim ki.....

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Cok tesekkur ederim , sanırım oz güvenimi yitirdim, kendimi işe yaramaz hissetmeye başladım, lise mezunu zamanında devlete girmiş akrabalarım bile beni eziklemeye basladi ..esim akraba ortamında bağırdı bir keresinde, çalışmadığım icjn böyle davrandığını söyledi kuzenim beni telefonla arayıp...kendisi 3 sene boyunca üniversiteyi kazanamadı gününü gün etti flortleri ile ben ise hep inekledim. Uygulaması olan zor bölüm kazandım full gün olan lab dersleri de olan ve fakülte hayatımda eğlenmeye cok vakit bulamadim. Gözümü açtığım kişiyi sevdim yaptığı küçük jestler bile bana buyum geldi belki ezelden beri değerli hissetmedigim icin ve sonunda gerçekten değer görmedim...bahsettiğim kuzenim çocuğunu aynı şehirde oturduğu için annesine baktirdi bebeklikten itibaren ,yıllardır eğlencesinden gezmesinden odun vermedi hala rakı baliklarda paylaşımlar yapar kuaförsuz manikursuz dilasamaz altında jip...Bu mudur adaleti nu dünyanın???? Okudum dirsek çürüttüm ne oldu ? İnanın sinirlerim çok bozuk

Genişletmek için tıkla...

ffestinalente .!.:

Hanımefendi bunu avrupayla türkiyenin şartlarını kıyaslayan birisine yazsaydınız daha iyi olurmuş. Benim anlatmak istediğim şey başka. Ben kişilerin tercihlerine saygı duyulması gerektiğini, çalışmıyor olmanın kimseyi ezik yapmadığını anlatmak istiyorum. Ben saygı duyuyorum en azından herkese.

Bu konuda eş hatalı bana göre. Zamanında öyle karar vermiş şimdi değişmiş bu olabilir ama böyle söylenmez. Kalkıp çocuğunu büyüten bir kadına sen ne işe yararsın diyeceğine, doğru düzgün konuşup çalışmasını istese bu kadar kızmazdım ben.

Ben ceo olmanın sıkar birazlık kısmını bilmiyorum tecrübelerinize istinaden söylüyorsunuz sanırım. Bir kadın ne olmak isterse onu olabileceğine inanıyorum. Koca parası yemek istiyorsa ona da ben okeyim. Ua kısacası aslında ilgilenmiyorum kim ne yapmak istiyorsa onu yapsın. Kalkıp burda bu kadın özelinde konuşuyorum kalp kırmanın, tü kaka çalışmıyor musun demenin manası yok gibi geliyor bana.

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Teşekkür ederim, ne yaparsam yapayım para getirmedikten sonra degeri yok ben bunu anladım. İş arayışımı artıracağım hele bir bulayım yaptıklarım anlaşılır o zaman .ogretmenseniz bir şey soracağım cocugim konusunda çok takıntılıyım biliyorsunuz eğitimine asiri önem veriyorum, kaynak kitap araştıririrm kitap alırım surekli vs cal8sriririm bir konu eksik olsun asla izin vermem vs bir öğretmen arkadaşım 3.sinifa kadar çalışma çalışma disiplinini ogrensin ondan sonra elini çekebilirsin derdi... şuan oğlum 1 de. Seneye çalışabilirim 2.sinifta yani...şimdiye dek başarılı bir çocuktu ama ben çok ilgilendim seneye çalışsam cocugum icjn çok mu kötü olur?

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

siz "Bu bizim gibi ülkelere özel çünkü herşeye gereksiz bir anlam yüklüyoruz" derken bizi Tanzanyayla kıyasladınız zaar.

koca parasını yemesine ben de okeyim çünkü bana ne
de kocası okey değil, kocasının okey olduğu kısım bile kadına batıyor, işte sorun orada.

valla kadın ne isetrse olur demek bana fazla pembiş geliyor..keşke yani. tabii ki olabilir uğraşırsa neden olmasın ama öyle he istedim oldu. hımm peki.

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Herkese merhaba, o kadar gururum kırıldı ki o kadar siz hemcinslerimin görüşlerine ihtiyacım var ki...kisaca anlatmaya çalışacağım;
Genc kızligimda hep feministtim hatta iş kadını olup evlenmeyecegim derdim, üniversite okudum üstüne master yaptım .sonra büyük askla eşimle evlendim.Evliligin ilk yılları global bir firmada çalıştım, asla cocuk istemedim ,kariyerim önce geldi hep.. ama sonra 35 yaşıma gelince istemeye basladim bu sefer de olmadı. Olmayınca asiri takinti yaptım, is yerinde tedavim için izin almak zorlasinca hedefim doğrultusunda istifa ettim .kafamda en önemli şey çocuktu ve tedaviler sinrasi şükür hamile kaldım.cok zor elde ettiğimiz için kocam bana ve cocugun üzerine titriyordu, sen cocuga bak çalışma hiç önemli değil diyordu zaten onun ailesi benim ailem başka şehirlerde idi ve asla cocugumu bakıcıya emanet etmek istemiyordum. Kariyerim annelik duygumin ağır basmasiyla umurumda değildi artık ve eşimin pozisyonu iyiydi güzel para kazanıyordu.yillarca ise girmeyi düşünmedim, sonra cocugum kreşe başlayıp ta ise girmeyi düşündüğüm sırada da pandemi çıktı.neyse yıllar hızlıca geçti çocuğumun bana daha az ihtiyacı kaldı ama bu sefer de cok ara verdiğim için başvurduğu yerler dönmemeye baslardilar. Eskiden çok takmıyordum ama yavaş yavaş hem arkadaşlarım hem aile çevresinde ezik hissetmeye başladım. Esimin ailesi özellikle benim koca parası yediğimi ima ediyor her seferinde . Çalışan arkadaşlarım bile kendi işleriyle övünüp beni küçümser bir hal takınmaya başladılar, çocuğumun okul ogretmeni bile çalışan annelere daha farklı davranıyor görebiliyorum. Surekli iş arıyorum ama zamanında cocugum küçükken öyle annelik duygusuyla sarhoş olmuşum ki yaşım ilerleyince işsiz kalacağımı düşünmemiştim hiç.kendi kendime olayı kabullendim ,hobilerimle uğraşmaya başladım spor resim fotoğraf vs kimsenin ne düşündüğünü takmayacagim sorana da hayatımı yaşıyorum Esimin parası yetiyor cok şükür çalışmayı istemiyorum demeye karar verdim .içten içe üzülüyordum ama çevreye kuyruğumu dik tutmaya çalışıyordum..bir yandan da ekonomi gitgide kötüye gittikçe eskiden çalışma yeterki çocuğumuza iyi bir anne ol diyen kocam sen iş bulmayacak misin daha bu hayatta amacın ne hedefin ne niye kendini bıraktın? Tv de diziler ,magazin izleyen ev hanımlarından farkin kalmadı falan demeye başladı. Öyle huzursuz öyle mutsuzum ki..bir yandan ogluma asiri bağlandım, servise bile vermeye kıyamıyorum araba sohbetlerimiz eksik kalmasın diye ,evde ödevlerini yaptırıyorum ekstra çalışma planları yapıyorum, spor ,müzik kurslarına koşturuyorum..onun egitjm hayatı, mutluluğu benim için öyle önemli ki...çalışsam eve geç geleceğim bakıcı uğraşır mi benim gibi..oğlum öksüz gibi kalacak diye asiri üzülüyorum çünkü ogretmen değilim yarım gün çalışıp cocuguma vakit ayırayim ya da devlette insanca çalışma koşullarım bu saatten sonra olmayacak. Eski çalıştığım yer gibi özelde çalışabilirim o da benim posasını çıkarır ,eskiden 5.30 ta kalkıp yola çıkıp aksam 7.45 te eve geliyordum (evimiz cok sapa bir yerde ) ama o zamanlar cocugum yoktu ,simdi yas geldi 45 e ,enerjim düştü, son enerjimle evime cocuguma yetişmeye çalışıyorum ama bir yandan da kocam dahil herkes çalışmamı istiyor toplumda hor görülmeye başlandım...secmeyeceklerini bile bile iş başvuruları yapıyorum ne yaparsam yapayım kimse dönmüyor, en son bir yer mülakata çağırdı tanıdıkta vardi tam alacak gibilerdi olmadi ..orda çalışan arkadaşa niye olmadığını sorduğumda her şeyimi begendikleri ama son anda çok ara vermemden dolayı soru işareti olup var geçtiklerini söyledi. Bir yandan da Allah biliyor ya bu kadar ezilmeme rağmen cocugumdan ayrılmamak için iş bulamadığıma içten içe mutlu oluyorum. Genç kizken o kadar feministtim şimdi nasıl bu hayatı yaşıyorum inanın bilmiyorum. Cok duygusalim ve cocuguma asiri bağlandım. Bir yandan da kocamın eline bakmak istemiyorum çalışmadığım icjn hep eziklik hissediyorum, esim iyi maaş alsa da kendimde rahatça harcayacak hak bulamıyorum, ne arkadaşlarımla rahatça gezip disarda yemek vs yerim ne de güzel kaliteli kıyafetler alırım.bilinc altımda hak etmedigim düşüncesi var ,oysaki eskiden çalışırken en pahalı kozmetikleri alirdim, çeşit çeşit kıyafetler....inanın suan hiç bir şeyde gözüm yok yeterki ogluma iyi bir anne olayım diyorum ama artık esimde sesli bir şekilde çalışmam gerektiğini söylemeye başladı. Hatta bugun bana baktığını ima etti. O kadar ama o kadar üzgün ve mutsuzum ki...o kadar depresyona girdim ki...sizce bir kadın eşinin durumu iyiyse benim gibi okumuş olsa dahi çocuğuyla daha çok ilgilenmek için çalışmamış olsa bu cok mu anormal...siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? En son esimin iğneleyici lafları sonrasi öyle içten dua ettim ki yavrumdan ayrılmak zor olsa da bu lafları yutarak omur geçmez, koşullara oğlum da ben de alismamiz gerekecek...Ne olur siz de dua edin iş bulayım...

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Yaştaşız sizinle bende 45 yaşındayım
Çevrenizin ve eşinizin tutumu çok iğrenç, sizi zamanında çalışmamaya teşvik edip şimdi şartlar ne olursa olsun neden çalışmıyorsun demek iki yüzlü bir tutum. Bu davranışları referans alın, bugün çalış diyenler yarın sizi üzecek daha kötü şeylerde yapabilir, ders alın bu durumdan

27 senedir özel sektör çalışanıyım bu konuda gerçekçi olmalısınız, eski çalışma şartlarınızı aramayın, özelde 2-3 yıl bile çok büyük ara kabul ediliyor. Bu saatten sonra kurumsal yerlerde fazla aktif bir iş bulmanız zor hatta imkansıza yakın. Eğitiminiz ne üzerine bilmiyorum ama daha ortalama işlere bakın derim. İlaveten çocuğunuz büyümüş artık bu kadar pamuklara sarma, kıyamama durumu da normal değil. Çalışma konusunda aslında çok net görmedim sizi, çevre baskısıyla istiyor gibisiniz. Bu konuda kendinizi net tahlil edin, feminizm falan bunlar hikaye bu ülkenin şartlarında, kendiniz için olabilenin en iyisini yapmaya gayret edin, ekonomik özgürlük gerekli çünkü artık. Günümüz şartlarında kadın istiyorsa çocuğunu büyütsün, çalışmasın devri geçti artık maalesef, herkes çalışmak zorunda. İleride bu şartlar daha da ağırlaşacak, sosyal güvenlikte Avrupa modellerine doğru gidiliyor anadan, babadan, kocadan güvence durumu kalkacak zamanla, dünya değişiyor, şartlar değişiyor sizde kendinizi toparlamak zorundasınız artık.

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Yazdım silindi galiba, surekli ev işleriyle ilgili eleştirilerde bulunuyor, yemekten tutun utuye kadar,beni resmen hizmetçi olarak görüyor, her şeyimi eleştiriyor. En son kavgamızda sen ne işe yararsın ki dedi cok ağırıma gitti

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

En sinir olduğum şey de hiç okumamış akrabalarım var torpille vs lise mezunu olarak devlete girdi bir çoğu, suan beni küçümsuyorlar. Kuzenim vardi annesi matematik calistirayim diye beraber çalışın kuzenine sor yapamadıklarını derdi ona, geometri vs çalıştırırdim defalarca anlatırdım anlamazdı, o flortleriyle çıktı çalışmadı ben ise hep inekledim. O lise mezunu torpille girdi devlete simdi açık öğretimi okuyup müdür olacakmış...beni eziklemeye çalışıyor niye çalışmıyorsun ki diyor böyle istiyorum diyorum ...Bu arada o ailesiyle aynı sehirdeydi ve çocuğuna bebeklikten beri hep annesi baktı ben hayatımın her anını zorlukla yaşadım, ama geldiğim nokta bu oldu ,suan özelde işe girsem aldığım para bakiciya yemek temizlik yapan kadına gidecek ,olan ogluma olacak.. hak ettiğim parayı alsam koymayacak ta

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Herkese merhaba, o kadar gururum kırıldı ki o kadar siz hemcinslerimin görüşlerine ihtiyacım var ki...kisaca anlatmaya çalışacağım;
Genc kızligimda hep feministtim hatta iş kadını olup evlenmeyecegim derdim, üniversite okudum üstüne master yaptım .sonra büyük askla eşimle evlendim.Evliligin ilk yılları global bir firmada çalıştım, asla cocuk istemedim ,kariyerim önce geldi hep.. ama sonra 35 yaşıma gelince istemeye basladim bu sefer de olmadı. Olmayınca asiri takinti yaptım, is yerinde tedavim için izin almak zorlasinca hedefim doğrultusunda istifa ettim .kafamda en önemli şey çocuktu ve tedaviler sinrasi şükür hamile kaldım.cok zor elde ettiğimiz için kocam bana ve cocugun üzerine titriyordu, sen cocuga bak çalışma hiç önemli değil diyordu zaten onun ailesi benim ailem başka şehirlerde idi ve asla cocugumu bakıcıya emanet etmek istemiyordum. Kariyerim annelik duygumin ağır basmasiyla umurumda değildi artık ve eşimin pozisyonu iyiydi güzel para kazanıyordu.yillarca ise girmeyi düşünmedim, sonra cocugum kreşe başlayıp ta ise girmeyi düşündüğüm sırada da pandemi çıktı.neyse yıllar hızlıca geçti çocuğumun bana daha az ihtiyacı kaldı ama bu sefer de cok ara verdiğim için başvurduğu yerler dönmemeye baslardilar. Eskiden çok takmıyordum ama yavaş yavaş hem arkadaşlarım hem aile çevresinde ezik hissetmeye başladım. Esimin ailesi özellikle benim koca parası yediğimi ima ediyor her seferinde . Çalışan arkadaşlarım bile kendi işleriyle övünüp beni küçümser bir hal takınmaya başladılar, çocuğumun okul ogretmeni bile çalışan annelere daha farklı davranıyor görebiliyorum. Surekli iş arıyorum ama zamanında cocugum küçükken öyle annelik duygusuyla sarhoş olmuşum ki yaşım ilerleyince işsiz kalacağımı düşünmemiştim hiç.kendi kendime olayı kabullendim ,hobilerimle uğraşmaya başladım spor resim fotoğraf vs kimsenin ne düşündüğünü takmayacagim sorana da hayatımı yaşıyorum Esimin parası yetiyor cok şükür çalışmayı istemiyorum demeye karar verdim .içten içe üzülüyordum ama çevreye kuyruğumu dik tutmaya çalışıyordum..bir yandan da ekonomi gitgide kötüye gittikçe eskiden çalışma yeterki çocuğumuza iyi bir anne ol diyen kocam sen iş bulmayacak misin daha bu hayatta amacın ne hedefin ne niye kendini bıraktın? Tv de diziler ,magazin izleyen ev hanımlarından farkin kalmadı falan demeye başladı. Öyle huzursuz öyle mutsuzum ki..bir yandan ogluma asiri bağlandım, servise bile vermeye kıyamıyorum araba sohbetlerimiz eksik kalmasın diye ,evde ödevlerini yaptırıyorum ekstra çalışma planları yapıyorum, spor ,müzik kurslarına koşturuyorum..onun egitjm hayatı, mutluluğu benim için öyle önemli ki...çalışsam eve geç geleceğim bakıcı uğraşır mi benim gibi..oğlum öksüz gibi kalacak diye asiri üzülüyorum çünkü ogretmen değilim yarım gün çalışıp cocuguma vakit ayırayim ya da devlette insanca çalışma koşullarım bu saatten sonra olmayacak. Eski çalıştığım yer gibi özelde çalışabilirim o da benim posasını çıkarır ,eskiden 5.30 ta kalkıp yola çıkıp aksam 7.45 te eve geliyordum (evimiz cok sapa bir yerde ) ama o zamanlar cocugum yoktu ,simdi yas geldi 45 e ,enerjim düştü, son enerjimle evime cocuguma yetişmeye çalışıyorum ama bir yandan da kocam dahil herkes çalışmamı istiyor toplumda hor görülmeye başlandım...secmeyeceklerini bile bile iş başvuruları yapıyorum ne yaparsam yapayım kimse dönmüyor, en son bir yer mülakata çağırdı tanıdıkta vardi tam alacak gibilerdi olmadi ..orda çalışan arkadaşa niye olmadığını sorduğumda her şeyimi begendikleri ama son anda çok ara vermemden dolayı soru işareti olup var geçtiklerini söyledi. Bir yandan da Allah biliyor ya bu kadar ezilmeme rağmen cocugumdan ayrılmamak için iş bulamadığıma içten içe mutlu oluyorum. Genç kizken o kadar feministtim şimdi nasıl bu hayatı yaşıyorum inanın bilmiyorum. Cok duygusalim ve cocuguma asiri bağlandım. Bir yandan da kocamın eline bakmak istemiyorum çalışmadığım icjn hep eziklik hissediyorum, esim iyi maaş alsa da kendimde rahatça harcayacak hak bulamıyorum, ne arkadaşlarımla rahatça gezip disarda yemek vs yerim ne de güzel kaliteli kıyafetler alırım.bilinc altımda hak etmedigim düşüncesi var ,oysaki eskiden çalışırken en pahalı kozmetikleri alirdim, çeşit çeşit kıyafetler....inanın suan hiç bir şeyde gözüm yok yeterki ogluma iyi bir anne olayım diyorum ama artık esimde sesli bir şekilde çalışmam gerektiğini söylemeye başladı. Hatta bugun bana baktığını ima etti. O kadar ama o kadar üzgün ve mutsuzum ki...o kadar depresyona girdim ki...sizce bir kadın eşinin durumu iyiyse benim gibi okumuş olsa dahi çocuğuyla daha çok ilgilenmek için çalışmamış olsa bu cok mu anormal...siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? En son esimin iğneleyici lafları sonrasi öyle içten dua ettim ki yavrumdan ayrılmak zor olsa da bu lafları yutarak omur geçmez, koşullara oğlum da ben de alismamiz gerekecek...Ne olur siz de dua edin iş bulayım...

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Cok mantikli yazmışsınız, evet çalışmaya başlama konusunda net degildim taaaki kocamın en son aşağılamalarina kadar. Evet akıllandım artık netim! Kararsız olma sebebim eski çalıştığım yerde cok mobinge uğradım, kurumsal bir yerdi ama herkes birbirinin kuyusunu kazıyordu. Ben cok çalışmama rağmen cok girişken kurnaz bir tip olmadığımdan cok kendimi gosteremedim. İşten atıldım maalesef oysaki daha az çalışıp yaptığı küçücük şeyi bile çok iyi pazarlayan cv side hiç güzel olmayan bazı tanıdıklarım hala ordalar ve linkedin de bakıyorum terfi üstüne terfi almışlar...zaten zamanında küçümsediğim insanlara linkedin de bakmak iyice kendime güvenimi zedeliyor. Bir yandan da düşük maaş alırsam cocuguma bakıcı temizlik yemek yapmaya birilerini çalıştırinca aldığım para bunlara gidecek oğlumla ayri kaldığıma degecek mi ? Başka şanssızlıgim da esim cocukla cok ilgisiz ben çalışınca o ne kadar ilgilenecek derslerine vs cok üzülüyorum inanın. Bağımlı kisilik konusunda ever eleştirebilir herkes ama çocuğumun eğitimi için çok bilinçli bir anne olduğumu düşünüyorum ek kaynaklar bulurum okuma isteği arttırıcı kitaplar arastiririm bir yandan o ing kitaplar bitirttiririm vs suan cok iyi okulunda ve elimi çekince başarısı düşer vs diye endiseliyim. Cocuk konusunda mukemmelliyetciyim, ama dün burdan da fikirleri okuduktan sonra karar verdim kendi hayatıma bakacağım biraz da kendim icjn yaşayacağım. Artik oğlum da bir şekilde kendi yolunu bulacak bundan sonra kendimi feda etmemeliyim, ilerde oğlumun bile saygısı kalmaz şimdiden babasının işiyle ovunmeye vs başladı sinirlerim bozuluyor .

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Cok mantikli yazmışsınız, evet çalışmaya başlama konusunda net degildim taaaki kocamın en son aşağılamalarina kadar. Evet akıllandım artık netim! Kararsız olma sebebim eski çalıştığım yerde cok mobinge uğradım, kurumsal bir yerdi ama herkes birbirinin kuyusunu kazıyordu. Ben cok çalışmama rağmen cok girişken kurnaz bir tip olmadığımdan cok kendimi gosteremedim. İşten atıldım maalesef oysaki daha az çalışıp yaptığı küçücük şeyi bile çok iyi pazarlayan cv side hiç güzel olmayan bazı tanıdıklarım hala ordalar ve linkedin de bakıyorum terfi üstüne terfi almışlar...zaten zamanında küçümsediğim insanlara linkedin de bakmak iyice kendime güvenimi zedeliyor. Bir yandan da düşük maaş alırsam cocuguma bakıcı temizlik yemek yapmaya birilerini çalıştırinca aldığım para bunlara gidecek oğlumla ayri kaldığıma degecek mi ? Başka şanssızlıgim da esim cocukla cok ilgisiz ben çalışınca o ne kadar ilgilenecek derslerine vs cok üzülüyorum inanın. Bağımlı kisilik konusunda ever eleştirebilir herkes ama çocuğumun eğitimi için çok bilinçli bir anne olduğumu düşünüyorum ek kaynaklar bulurum okuma isteği arttırıcı kitaplar arastiririm bir yandan o ing kitaplar bitirttiririm vs suan cok iyi okulunda ve elimi çekince başarısı düşer vs diye endiseliyim. Cocuk konusunda mukemmelliyetciyim, ama dün burdan da fikirleri okuduktan sonra karar verdim kendi hayatıma bakacağım biraz da kendim icjn yaşayacağım. Artik oğlum da bir şekilde kendi yolunu bulacak bundan sonra kendimi feda etmemeliyim, ilerde oğlumun bile saygısı kalmaz şimdiden babasının işiyle ovunmeye vs başladı sinirlerim bozuluyor .

Genişletmek için tıkla...

begum9987 .!.:

Gerçekten ne kadar gereksiz dramatize ediyorsunuz her şeyi. Bakıcı, temizlik, yemek için BİRİLERİNİ çalıştırmak nedir? Önce part time çalışın. Zaten kocanız size kalk işe gir, çocuğun bakıcı parasını sen vereceksin vs dememiş.

Tek başına çocuk büyüten çalışan anneler ne yapsın? Daha çocuk ilkokul birinci sınıfta.

Ne kendi yolunu bulacak, ıssız adaya mı bırakıyorsunuz çocuğu?

Genişletmek için tıkla...

begum9987 .!.:

Gerçekten ne kadar gereksiz dramatize ediyorsunuz her şeyi. Bakıcı, temizlik, yemek için BİRİLERİNİ çalıştırmak nedir? Önce part time çalışın. Zaten kocanız size kalk işe gir, çocuğun bakıcı parasını sen vereceksin vs dememiş.

Tek başına çocuk büyüten çalışan anneler ne yapsın? Daha çocuk ilkokul birinci sınıfta.

Ne kendi yolunu bulacak, ıssız adaya mı bırakıyorsunuz çocuğu?

Genişletmek için tıkla...

eftelya .!.:

Genc kızligimda hep feministtim hatta iş kadını olup evlenmeyecegim derdim, üniversite okudum üstüne master yaptım .sonra büyük askla eşimle evlendim.Evliligin ilk yılları global bir firmada çalıştım, asla cocuk istemedim ,kariyerim önce geldi hep.. ama sonra 35 yaşıma gelince istemeye basladim bu sefer de olmad

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

sizinle benzer hayatlarımız var
okul kısmına kadar en azından
anadolu lisesi fen lisesi bilkent... (burslu tabi)

ama ben önüme çıkan seviyorum diyen ilk adamla koşa koşa evlenmedim mesela
ben de kendimi sevmeyi bilmiyorum özşefkatim düşük, aslan kızım kaplan kızım diye yetiştirildim kadın olmak ayıp bir algıyla büyütüldüm vs vs

ama, "essential" bir "skill'i (ay havam batsın) 30 a kadar öğrenmemişsen 30 yaşından sonra öğrenirsin
sen kendine ömrün boyu lazımsın çünkü....
dedim
ona göre yaşadım. bilmiyordum öğrenmeye çalıştım, hala öğreniyorum kendine değer vermeyi.

özel sektör çok zor bu ülkede
o yüzden kendi işimi kurdum
pzarlama yapamazdım kimseye yaltaklanarak yükselemezdim karakterim müsait değil ona göre bir iş alanı seçtim.

ülkenin toptan gidişi berbat
remote ABD/AB ile çalışıyorum
hatta şu anda yine avrupadayım eğer ülkeden umudu toptan kesersem 3-4 sene sonra tekrar toptan göçebilirim de

ha bu arada ben çocuk yapmadım çünkü o tek başına olmuyor
ama kendi aldığınız kararlar ve zekanıza göre öngörüyle yapılabilecek şeyler var..hayatınız başkalarının kararlarına bırakılmayacak kadar da kıymetli.

biraz kendinizle barışsanız ve zekanızı kapasitenizi kullansanız size de iyi gelecektir

çocuğunuz sanırım 8 -10 yaşına gelmiş artık
e yani
daha ne kadar bu çocuk ekseninde yaşayacaksınız?

zamanında flört eden akrabanız da ohh iyi etmiş, mis gibi öğrenmiş işte erkek nasıl yönetilir
bakın inanın ben de sizin gibi edepsizlik gibisinden düşünürdüm, ben erdem kumkumasıydım çünkü asla flört edemezdim okuluma bakardım
eee yani?
bize ne ayol?
siz de onun size yaptığının aynısını yapıyorsunuz farkında mısınız?
kadını flört etmiş gezmiş diye aşağı görüyormuşsunuz (o da sizi çalışmıyorsunuz diye.... aslında aynı toplumun iki yüzüsünüz sadece)
halbuki ona ne kadar güzel bir yetenek kazandırmış böyle yapması, görmüyorsunuz
sadece sayısal zekayla, çalışma disipliniyle hayat kotarılmıyor hanımefendi ya da sadece evde çocuk bakarak...
kadın mis gibi hayat kurmuş hiç eleştirilecek bir yeri yok ki -torpil kısmı hariç.

Genişletmek için tıkla...

manolyal .!.:

'Issız adaya mı bırakıyorsunuz" sabah sabah güldürdünüz konu sahibi drama kraliçesi icim karardı 10 yaş cocuk annesi çalışırsa sokaklara düşecek muamelesi yapıyor 2 seneye çocuk ergen zaten ana kuzusu muamelesi görmese bari

Genişletmek için tıkla...