Esime cok söyledim yan sanayilerde bana is bul diye ama benim bölümüm mühendislik ile ilgili değil esim de beni sekreter gibi bir işe sokmak istemiyor ,ben de istemiyorum ama ego vs yapacak durumum kalmadi
Esime cok söyledim yan sanayilerde bana is bul diye ama benim bölümüm mühendislik ile ilgili değil esim de beni sekreter gibi bir işe sokmak istemiyor ,ben de istemiyorum ama ego vs yapacak durumum kalmadiEsiniz nasil bir sirkette genel mudur ? Is bulmak konusunda neden size yardimci olmuyor, eminim ki baglantilari vardir. Uzun zaman İk'da calistim, genel mudur ol derse olur. Tecrubeye gerek bile kalmaz. Kaldi ki tecrubeniz de varmis ( 7 8 yil kurumsal hayatınız oldugundan bahsetmissiniz.) Calismadiginiz surecte sigortanizi odediniz mi ? Istediginiz gibi para harcayamadiginizdan bahsetmissiniz (giyim,gezme vb.) Esiniz ozel alaniniz icin bir butce de vermiyor anladigim kadariyla. Bu cok sikintili ...
İşte eğer tam anlamıyla böyle düşünüyor ve hissediyorsanız çevrenizdekilerin size yaklaşımını takmayacaksınız. Herkesin yaşam ve çalışma biçimi farklıdır. Belki anlatacaklarım garip gelebilir. Ben iş yoğunluğu ve iş baskısı ile daha verimli daha mutlu hissediyorum kendimi. İş tempom yüksek olduğunda ailemle bile daha mutlu olabiliyorum. Herşeyi kontrol etme ve başarı duygusu benim için ön planda. İş hayatımı sonlandırırsam kendimin neye dönüşeceğini biliyorum. Eşimle hayatımızı birleştirirken eşim belki bu özelliklerimden etkilendi belki dönüştüğüm kişiliği ben bile şimdiden sevmeyeceğimi biliyorken eşim de sevmeyecektir. Demem o ki herkesin kendine özeldir bu durum. Yargılanacak bir durum değil yeter ki siz kendinizi yargılamayın. Çünkü bence siz kendinizi yargılıyorsunuz.Bende böyle düşünüyorum, inanın milletin egosundan statü düşkünlüğünden cok sıkıldım. Eski Bir arkadaşım dediki bakma sen çalışan kadınların sana hava attığına, içten içe çalışmayıp kendine vakit ayırmak istiyor hepsi erken emekli olsam falan diyor ama senle konuşunca işiyle övünüyor senin zayıf noktası bildiğinden ,onla ezecek çünkü seni dedi...bilmiyorum kadin neden kadının düşmanı olur ,neyin hırsı neyin kafası...birde senin mutsuzluğunla beslenenler var ve en yakınım dediğim dostlarimda gördüm, maalesef artık 20 li yaşlarda değilim, hayat toz pembe değil ve hayatı yaşadıkça acımasızlığına Şahit oluyorum hersey yokuş aşağı gidiyor ..yaşamak istemiyorum artık
Harikasınız, asla kendinizi ezdirmeyin.....elbet dualarım kabul olacak, bir işe girsem de kocam görse işler nasıl dinecek evde ??? Kendi uğraşsın cocukla evle ,o kadar istiyorum ki....maalesef para getirmeyince yapılan işler değerli bulunmuyor...benim eşim hiç bir zaman değer vermedi bana çünkü çalışırken de asla yardım etmezdi, ben eve 18 45 te gelirdim o 18 de gelmesine rağmen gelip oturup yemek beklerdi ben eve gelip 15 dk da duduklide birseyler yapmaya calisirdim...o kadar kendimde hiç bir şey için hak görmüyorum ki geçen bir kadınla tanıştım çalışmayan ama hep kocasi yardım eden ,hatta adam yemek yapıp mutfağı temizlemeden çıkmaz falan dedi gülerek...eşinin kıymetini bilen erkekler var ne güzel.Çalışmıyorum çocuklarımı büyütüyorum. Evet çalışmak iyi güzel de herkesin durumuna uymuyor. Benim eşim yoğun çalışıyor çevremde de acil durumda bana destek çıkacak kimse yok. Özel sektörde çocuğun okul saatlerine uyan iş yok. Kazancım bakıcıya gideceğine evde oturup kendim bakmayı tercih ettim. Evin ve çocukların bütün sorumluluğu bende. Şimdi bebek küçük olduğu için sadece eşim destek oluyor. Ezik olduğumu düşünmüyorum. Daha az hak sahibi olduğumu düşünmüyorum. Aldığımız bütün mallar ve kazanç ortak. Hatta resmi olarak benim üstüme. Ben arkasını toplamasaydım iş haricindeki bütün sorumluluğu almasaydım şimdi çalıştığı gibi çalışamazdı. Beğenmeyen versin bakıcı parasını temizlik parasını evdeki Bi dünya işin parasını yaptırsın biz de gidip çalışalım. Hele öğretmen müdür vs onlara ne ki sizin çalışıp çalışmamanızdan. Valla bizim de doktor veli annemiz var çoğu çalışan anne hiç öyle öğretmenden abuk subuk Bi ayrım görmedim neden yapsın ki çalışanın maaşı onun cebine mi giriyor. Eşiniz tamam ama dışarıdaki bazı insanlara alınganlık yaptığınızı düşünüyorum. Kimsenin kimsenin çalışıp çalışmaması umrunda değil bence. Eşinize de açın ağzınızı. Çocuğa bak demiş güvence vermiş siz çocuk büyütürken kendisi çalışmış piyasadan geri kalmamış. Sakat kalmış siz bakmışsınız. O zamanlar deseydi ya git çalış evde durma diye. O zaman muhtaçtı çünkü. He siz yine de çalışın çocuğunuz büyümüş artık engeliniz kalmamış ama eşinize de Bi daha pek güvenmeyin.
Sekreter olmaz da satış olur. Diliniz var, ehliyetiniz var, egitiminiz varEsime cok söyledim yan sanayilerde bana is bul diye ama benim bölümüm mühendislik ile ilgili değil esim de beni sekreter gibi bir işe sokmak istemiyor ,ben de istemiyorum ama ego vs yapacak durumum kalmadi
Bende calismiyorum.Harikasınız, asla kendinizi ezdirmeyin.....elbet dualarım kabul olacak, bir işe girsem de kocam görse işler nasıl dinecek evde ??? Kendi uğraşsın cocukla evle ,o kadar istiyorum ki....maalesef para getirmeyince yapılan işler değerli bulunmuyor...benim eşim hiç bir zaman değer vermedi bana çünkü çalışırken de asla yardım etmezdi, ben eve 18 45 te gelirdim o 18 de gelmesine rağmen gelip oturup yemek beklerdi ben eve gelip 15 dk da duduklide birseyler yapmaya calisirdim...o kadar kendimde hiç bir şey için hak görmüyorum ki geçen bir kadınla tanıştım çalışmayan ama hep kocasi yardım eden ,hatta adam yemek yapıp mutfağı temizlemeden çıkmaz falan dedi gülerek...eşinin kıymetini bilen erkekler var ne güzel.
Eşiniz de paranın kölesi olduysa demek, o da para için yaşayanlardan demek ki…Bende calismiyorum.
Esim calisiyo ve bana yardim ediyo
Evi supurup siler toz alir herseyi yapar sadece yemek yapamaz. Peygamber efendimizde eslerine yardim edermis. Toplum dinin guzelliklerini asilamiyorki alisilsin
O kadar güzel ifade etmişsiniz ki, eşim de beni böyle sevdi çalışmasam neye donusecegimi bilmiyorum diye evet ben tedaviyle cocuk sahibi olunca inanın bunları hiç düşünmedim.. bir çırpıda işten vazgeçtim..ama şimdi anlıyorum ki hic bir şey beni mutlu etmiyor çünkü diğer ev hanımları gibi gün yapacak bir tip değilim, bir şeyler üretmeye alışkın olduğum için suan hırsımı çocuktan çıkarıyorum sanki ,kendi kendime tatmin olmuyorum sanki...bazen cocuk gibi onaylanmaya yaptığımın begenildigini görmeye ihtiyacım oluyor. İnanın her şey para değil, gururumu geri kazanmak istiyorum öyle mutsuzum ki....eşim emeklilik plani yapmadı, primleri ödemedi tabiiki ,annem zamanında ödesin falan deyince patron olsam iş yerinde çalışır gösteririm ama bize hiç imkanli olmaz dedi...Aslında 97 girişli olduğum icin eyt kapsamındayim ama 2760 gün primin var cok eksik anlayacağınızİşte eğer tam anlamıyla böyle düşünüyor ve hissediyorsanız çevrenizdekilerin size yaklaşımını takmayacaksınız. Herkesin yaşam ve çalışma biçimi farklıdır. Belki anlatacaklarım garip gelebilir. Ben iş yoğunluğu ve iş baskısı ile daha verimli daha mutlu hissediyorum kendimi. İş tempom yüksek olduğunda ailemle bile daha mutlu olabiliyorum. Herşeyi kontrol etme ve başarı duygusu benim için ön planda. İş hayatımı sonlandırırsam kendimin neye dönüşeceğini biliyorum. Eşimle hayatımızı birleştirirken eşim belki bu özelliklerimden etkilendi belki dönüştüğüm kişiliği ben bile şimdiden sevmeyeceğimi biliyorken eşim de sevmeyecektir. Demem o ki herkesin kendine özeldir bu durum. Yargılanacak bir durum değil yeter ki siz kendinizi yargılamayın. Çünkü bence siz kendinizi yargılıyorsunuz.
Aynı zamanda bir arkadaş yukarıda yazmış. Umarım genel müdür eşiniz sizin için şöyle dolu dolu bir bireysel emeklilik planı hazırlamıştır.
Alintiladiginiz mesajla bu yorumunuzu baglastiramadimEşiniz de paranın kölesi olduysa demek, o da para için yaşayanlardan demek ki…
Düşünce özgürlüğümü kullanarak fikrimi dile getirdim. Bana hitap eden konu sahibesinin eski güçlü haliydi zor bulunan bir kişiliktir. Bir kadının henüz kendisini garantiye almadan bir erkeğe güvenerek ondan çocuk yapması bana göre basit. Bdv'de 10 dertten 7'si elinde çocukla aldatılan, şiddet gören, terkedilen kadınlara ait bu dertleri dert yapan en büyük faktör de maddi özgürlüklerinin bulunmaması.Ya ne demek basit bi annelik güdüsü. Bu dünyanın en güzel şeyi. Anne olduk çalışmıyoruz diye hepimiz basit annelik güdüsü katagorisine girdik. Ay burda ki insanların böyle fütursuzca konuşmaları beni sinir ediyor. Kadın zaten üzgün siz böyle konuşunca sizce ne hissetti. Biraz empati lütfen
Esin sana ve çocuğuna bakmak ZORUNDA bu dini açıdanda böyle,ister kabul edin ister etmeyin.. sende çalışıyorsanda paranı kocana vermek zorunda değilsin,burada kadınlar hep sende çalış ayakların üzerinde dur vs siraliyorlr fakat koca da üzerine düşen erkeklik görevini üstlenecek,oldu,ben hem bebek pispislicam,her türlü temizlik vs olacak yemek çabası,ayrı olarak birde kocaya hanım lik...ee..adam bana dönüp diyecekki sen niye çalısmiyorsun, ailesine de dönüp şunu söyle ben öyle yapıyorum,kocamin parasını yiyorum kime ne! diyorum bı catirdiyorlar ama umrumda bile değil..Herkese merhaba, o kadar gururum kırıldı ki o kadar siz hemcinslerimin görüşlerine ihtiyacım var ki...kisaca anlatmaya çalışacağım;
Genc kızligimda hep feministtim hatta iş kadını olup evlenmeyecegim derdim, üniversite okudum üstüne master yaptım .sonra büyük askla eşimle evlendim.Evliligin ilk yılları global bir firmada çalıştım, asla cocuk istemedim ,kariyerim önce geldi hep.. ama sonra 35 yaşıma gelince istemeye basladim bu sefer de olmadı. Olmayınca asiri takinti yaptım, is yerinde tedavim için izin almak zorlasinca hedefim doğrultusunda istifa ettim .kafamda en önemli şey çocuktu ve tedaviler sinrasi şükür hamile kaldım.cok zor elde ettiğimiz için kocam bana ve cocugun üzerine titriyordu, sen cocuga bak çalışma hiç önemli değil diyordu zaten onun ailesi benim ailem başka şehirlerde idi ve asla cocugumu bakıcıya emanet etmek istemiyordum. Kariyerim annelik duygumin ağır basmasiyla umurumda değildi artık ve eşimin pozisyonu iyiydi güzel para kazanıyordu.yillarca ise girmeyi düşünmedim, sonra cocugum kreşe başlayıp ta ise girmeyi düşündüğüm sırada da pandemi çıktı.neyse yıllar hızlıca geçti çocuğumun bana daha az ihtiyacı kaldı ama bu sefer de cok ara verdiğim için başvurduğu yerler dönmemeye baslardilar. Eskiden çok takmıyordum ama yavaş yavaş hem arkadaşlarım hem aile çevresinde ezik hissetmeye başladım. Esimin ailesi özellikle benim koca parası yediğimi ima ediyor her seferinde . Çalışan arkadaşlarım bile kendi işleriyle övünüp beni küçümser bir hal takınmaya başladılar, çocuğumun okul ogretmeni bile çalışan annelere daha farklı davranıyor görebiliyorum. Surekli iş arıyorum ama zamanında cocugum küçükken öyle annelik duygusuyla sarhoş olmuşum ki yaşım ilerleyince işsiz kalacağımı düşünmemiştim hiç.kendi kendime olayı kabullendim ,hobilerimle uğraşmaya başladım spor resim fotoğraf vs kimsenin ne düşündüğünü takmayacagim sorana da hayatımı yaşıyorum Esimin parası yetiyor cok şükür çalışmayı istemiyorum demeye karar verdim .içten içe üzülüyordum ama çevreye kuyruğumu dik tutmaya çalışıyordum..bir yandan da ekonomi gitgide kötüye gittikçe eskiden çalışma yeterki çocuğumuza iyi bir anne ol diyen kocam sen iş bulmayacak misin daha bu hayatta amacın ne hedefin ne niye kendini bıraktın? Tv de diziler ,magazin izleyen ev hanımlarından farkin kalmadı falan demeye başladı. Öyle huzursuz öyle mutsuzum ki..bir yandan ogluma asiri bağlandım, servise bile vermeye kıyamıyorum araba sohbetlerimiz eksik kalmasın diye ,evde ödevlerini yaptırıyorum ekstra çalışma planları yapıyorum, spor ,müzik kurslarına koşturuyorum..onun egitjm hayatı, mutluluğu benim için öyle önemli ki...çalışsam eve geç geleceğim bakıcı uğraşır mi benim gibi..oğlum öksüz gibi kalacak diye asiri üzülüyorum çünkü ogretmen değilim yarım gün çalışıp cocuguma vakit ayırayim ya da devlette insanca çalışma koşullarım bu saatten sonra olmayacak. Eski çalıştığım yer gibi özelde çalışabilirim o da benim posasını çıkarır ,eskiden 5.30 ta kalkıp yola çıkıp aksam 7.45 te eve geliyordum (evimiz cok sapa bir yerde ) ama o zamanlar cocugum yoktu ,simdi yas geldi 45 e ,enerjim düştü, son enerjimle evime cocuguma yetişmeye çalışıyorum ama bir yandan da kocam dahil herkes çalışmamı istiyor toplumda hor görülmeye başlandım...secmeyeceklerini bile bile iş başvuruları yapıyorum ne yaparsam yapayım kimse dönmüyor, en son bir yer mülakata çağırdı tanıdıkta vardi tam alacak gibilerdi olmadi ..orda çalışan arkadaşa niye olmadığını sorduğumda her şeyimi begendikleri ama son anda çok ara vermemden dolayı soru işareti olup var geçtiklerini söyledi. Bir yandan da Allah biliyor ya bu kadar ezilmeme rağmen cocugumdan ayrılmamak için iş bulamadığıma içten içe mutlu oluyorum. Genç kizken o kadar feministtim şimdi nasıl bu hayatı yaşıyorum inanın bilmiyorum. Cok duygusalim ve cocuguma asiri bağlandım. Bir yandan da kocamın eline bakmak istemiyorum çalışmadığım icjn hep eziklik hissediyorum, esim iyi maaş alsa da kendimde rahatça harcayacak hak bulamıyorum, ne arkadaşlarımla rahatça gezip disarda yemek vs yerim ne de güzel kaliteli kıyafetler alırım.bilinc altımda hak etmedigim düşüncesi var ,oysaki eskiden çalışırken en pahalı kozmetikleri alirdim, çeşit çeşit kıyafetler....inanın suan hiç bir şeyde gözüm yok yeterki ogluma iyi bir anne olayım diyorum ama artık esimde sesli bir şekilde çalışmam gerektiğini söylemeye başladı. Hatta bugun bana baktığını ima etti. O kadar ama o kadar üzgün ve mutsuzum ki...o kadar depresyona girdim ki...sizce bir kadın eşinin durumu iyiyse benim gibi okumuş olsa dahi çocuğuyla daha çok ilgilenmek için çalışmamış olsa bu cok mu anormal...siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? En son esimin iğneleyici lafları sonrasi öyle içten dua ettim ki yavrumdan ayrılmak zor olsa da bu lafları yutarak omur geçmez, koşullara oğlum da ben de alismamiz gerekecek...Ne olur siz de dua edin iş bulayım...
Biz kadınlarda hata var her şeyi abartıyoruz. Çalısan anneler çalısmayanlara koca eline bakan tembel vs insanlar diye yaftalıyoDüşünce özgürlüğümü kullanarak fikrimi dile getirdim. Bana hitap eden konu sahibesinin eski güçlü haliydi zor bulunan bir kişiliktir. Bir kadının henüz kendisini garantiye almadan bir erkeğe güvenerek ondan çocuk yapması bana göre basit. Bdv'de 10 dertten 7'si elinde çocukla aldatılan, şiddet gören, terkedilen kadınlara ait bu dertleri dert yapan en büyük faktör de maddi özgürlüklerinin bulunmaması.
Anneliği basite indirgemem öyle olduğu anlamına gelmez sonuçta anneler olmasaydı biz de olmazdık. Annelik kutsaldır ama hayata karşı güçlü bir duruş sergileyip kimseye muhtaç olmamak daha kutsaldır.
Harikasınız, asla kendinizi ezdirmeyin.....elbet dualarım kabul olacak, bir işe girsem de kocam görse işler nasıl dinecek evde ??? Kendi uğraşsın cocukla evle ,o kadar istiyorum ki....maalesef para getirmeyince yapılan işler değerli bulunmuyor...benim eşim hiç bir zaman değer vermedi bana çünkü çalışırken de asla yardım etmezdi, ben eve 18 45 te gelirdim o 18 de gelmesine rağmen gelip oturup yemek beklerdi ben eve gelip 15 dk da duduklide birseyler yapmaya calisirdim...o kadar kendimde hiç bir şey için hak görmüyorum ki geçen bir kadınla tanıştım çalışmayan ama hep kocasi yardım eden ,hatta adam yemek yapıp mutfağı temizlemeden çıkmaz falan dedi gülerek...eşinin kıymetini bilen erkekler var ne güze
Düşünceleriniz hiç sağlıklı değil psikolojik destek alın..Bende böyle düşünüyorum, inanın milletin egosundan statü düşkünlüğünden cok sıkıldım. Eski Bir arkadaşım dediki bakma sen çalışan kadınların sana hava attığına, içten içe çalışmayıp kendine vakit ayırmak istiyor hepsi erken emekli olsam falan diyor ama senle konuşunca işiyle övünüyor senin zayıf noktası bildiğinden ,onla ezecek çünkü seni dedi...bilmiyorum kadin neden kadının düşmanı olur ,neyin hırsı neyin kafası...birde senin mutsuzluğunla beslenenler var ve en yakınım dediğim dostlarimda gördüm, maalesef artık 20 li yaşlarda değilim, hayat toz pembe değil ve hayatı yaşadıkça acımasızlığına Şahit oluyorum hersey yokuş aşağı gidiyor ..yaşamak istemiyorum artık
Harikasınız, eskiden tanıştığım bir arkadaşım kendini tanıtırken koca parası yiyorum cok ta güzel oluyor diyordu neden çalışmiyorsun diye soranlara..Esin sana ve çocuğuna bakmak ZORUNDA bu dini açıdanda böyle,ister kabul edin ister etmeyin.. sende çalışıyorsanda paranı kocana vermek zorunda değilsin,burada kadınlar hep sende çalış ayakların üzerinde dur vs siraliyorlr fakat koca da üzerine düşen erkeklik görevini üstlenecek,oldu,ben hem bebek pispislicam,her türlü temizlik vs olacak yemek çabası,ayrı olarak birde kocaya hanım lik...ee..adam bana dönüp diyecekki sen niye çalısmiyorsun, ailesine de dönüp şunu söyle ben öyle yapıyorum,kocamin parasını yiyorum kime ne! diyorum bı catirdiyorlar ama umrumda bile değil..
Nerdeee primleri ödeyecek göz onda ...kuzenim var zengin biriyle evlendi ve kendi cok vasıfsız bir işte çalışıyordu tel lara bakıyordu. Neyse zengin ama muhafazakar biri ile evlendi ,kocasi seni çalıştırmak istemiyorum deyince kuzenimde ama benim kariyerim ne olacak demiş kocasi da primlerini ödeyip emekli yapmış...kuzenim bana bilerek öyle dediğini normalde hiç te çalışmak istemediğini söyledi..bazı kadınlar cok uyanik ya da eşleri düzgün...benim esim hayatta böyle bir şey yapmaz....kuzenimi çalıştırmama zihniyetinde biriyle evlendiği için ona basta acimistim ama kocasi benim kocamdan cok daha fazla değer veriyor yobaz mobaz karısını el üstünde tutuyor saygıda kusur etmiyor asla....acıma acınacak hale gelirsin lafı ne kadar doğruymuşDüşünceleriniz hiç sağlıklı değil psikolojik destek alın..
Eşiniz neden çalışmanızı istiyor ki ne yemeğe çıkartır ne lüks otele gidermissiniz? varsa yoksa yatırım yapmış. sizin de çalışmadığınız zamanları kayıp para olarak görüyor demekki. kadın kadının düşmanı mı bilmem ama eşiniz sizin düşmanınız gibi olmus. neden primlerinizi ödemiyor? Versin bakalım bunca yıl emeğinizin karşılığını o kadar yıl evde iş yaptınız çocuk baktınız temizlik bakıcılık ücretlerine saysin