çalışmak mı ev hanımı olmak mı?

ben lisedeyken bi arkadaşımız vadı annesi abbası ünv. öğretim görevlisi ..vee bir gün sınıfta münazara yapıldı kaıdnlar çalışmalı mı çalışmamalı mı..vee o arkadaş şöyle dedi

okadar zorki eve gelip kapıyı kendin açmak .. öyle zorki evde kimseyi bulamamak..yumurta kırıp yediğim çok olmuştur ama hep içim buruktur ..demişti.. ve ben o gün kararmı verdim.. çocuğumu bırakmıyacağım ..eşimin durumu iyise neden bırakayım küçücük yavrumu .. uzamanlar bebeklerin bir yüzü tanımaları onlarla ilgilenen bir yüz olmalı, gelişimleri açısından daha iyi olduğunu söylüyor ..

nrdnmt .!.:

ben lisedeyken bi arkadaşımız vadı annesi abbası ünv. öğretim görevlisi ..vee bir gün sınıfta münazara yapıldı kaıdnlar çalışmalı mı çalışmamalı mı..vee o arkadaş şöyle dedi

okadar zorki eve gelip kapıyı kendin açmak .. öyle zorki evde kimseyi bulamamak..yumurta kırıp yediğim çok olmuştur ama hep içim buruktur ..demişti.. ve ben o gün kararmı verdim.. çocuğumu bırakmıyacağım ..eşimin durumu iyise neden bırakayım küçücük yavrumu .. uzamanlar bebeklerin bir yüzü tanımaları onlarla ilgilenen bir yüz olmalı, gelişimleri açısından daha iyi olduğunu söylüyor ..

Genişletmek için tıkla...

valla canım çoğu annede gezme geziyor öyle ve hanımı olupta sürekli evde çocuğunu bekleyen anne zor bulunur. evde yiyecek yemek meselesi de annenin hatası akşamdan yemek hazırlamamalı .
annenin .alışması lazım artık devir değişti. çalışmayan anne zor bulunur artık çartlar eşit herkesin annesi çalışacak artık çalışmayan anne kalmayacak ilerde kaydirigubbakcemile3

Bence kesinlikle çalışın..

suskun_sultan .!.:

valla canım çoğu annede gezme geziyor öyle ve hanımı olupta sürekli evde çocuğunu bekleyen anne zor bulunur. evde yiyecek yemek meselesi de annenin hatası akşamdan yemek hazırlamalı .
annenin .alışması lazım artık devir değişti. çalışmayan anne zor bulunur artık çartlar eşit herkesin annesi çalışacak artık çalışmayan anne kalmayacak ilerde kaydirigubbakcemile3

Genişletmek için tıkla...

ufak bir düzeltme yaptım ... şimdi gördüm edit gitmiş

kadınların işlerini sürekli olarak bırakıp elini eteğini çekmesi taraftarı değilim..ama sadece çalışma içgüdüsü ile de çocuklarını orda burda büyütmesi taraftarı da değilim....
sonuçta o çocuğu yapan biziz ve bize bir emanet ..onu en ii şekilde yetiştirmemiz gerek ..
şuanki ev hanımları çok mu çocukla ilgileniyor hayır...yüzde doksanı hergün orda burda ,,günlerde gezip dolaşıyor..çalışan bayanlar kadar bile çocuklarına ilgi göstermeyenler var ...
kaldıki insan isterse çalışsa da çocuğuyla ilgilenebilir ...
ama evde olup çocukla ilgilenmek çok başka birşey ...
şimdiki ev kadınları çocukları ile ilgilenmiyor diye biz de ilgilenmeyeceğiz demek değil bu..
en mantıklısı belli bir süre en azından kreşe gidebilecek yaşa gelinceye kadar çocuk yalnız bırakılmamalı..
artık günümüzde 2 yaşından itibaren kreşe alınıyor çocuklar ...
herkes kendi durumuna göre 2 yada da 3 yaşına kadar çocğunun yanında olmalı bana göre ..
3 yaşından sonra da güzel bir kreşe gönderilirse hem sosyl bir çocuk olabiliyorlar hem de anne işte çocuk kreşte olduğu için annesinin yokluğunu hissetmiyor ...
ama kreş yaşına geldikten sonra işe geri dönülmeli...
hayat bu ..bir çok kadın sosyal güvencesi olmadan kocasına bağımlı yaşıyor...dünyanın bin türlü hali var ..
az veya çok bir birikimi mesleği olmalı bir kadının ...
ha eşiniz sizin için hayat sigortası filan ödüyor geleceğiniz garanti altına alıyor ileride sizin de emekli maaşı alabileceğiniz bir durumunuz varsa o zaman uzun süre evde kalabilirsiniz ...
ama çoğu kadınımızın böyle bir imkanı olmadığı için çalışması en mantıklı olanı..

eğer ihtiyacınız yoksa şu anda maddi olarak, 4 aylık bebeği sabahtan akşama kadar bir bakıcıya bırakmak bence hiç doğru değil. en azından yaşına kadar ya da kreş yaşına kadar annenin bakımı çok önemli. ben de özel sektörde çalışıyodum durumum da iyiydi ama hamilelik döneminde ayrıldım ve dönmedim. evde oturmak elbette sıkıyor ama bebeğimin an ve an büyümesini izlemek bütün gün gözünün içine bakmak harika bişey.. 2 yaşına geldiğinde inşaallah bende düzgün bir kreşe verip işe başlamayı planlıyorum. ama bebekken bırakılması taraftarı değilim(tabi maddi imkanlar yeterliyse).

Hamıle oldugum ıcın ben de ısten cıktım ama calısmak gıbısı yok.

ben işe geri döenrim öle bi durumda. ya dayanamıyorum evde oturmaya. bir bebeğim olursa muhakkak bebeğim sayesinde daha katlanır olur evde oturmak ama en fazla 4-5 ay eminim :) kendime ve eşime hayatı zindan ederim akşama kadar evde oturup kocamı bekleyecem adam işten yorgun argın gelecek bide üstüne ben sürekli ilgi göstersin benle konuşsun falan istiycem ayy valla çok zor düşünürken daralıyorum psikolojim bozulur benim kesin :)

nrdnmt .!.:

ben lisedeyken bi arkadaşımız vadı annesi abbası ünv. öğretim görevlisi ..vee bir gün sınıfta münazara yapıldı kaıdnlar çalışmalı mı çalışmamalı mı..vee o arkadaş şöyle dedi

okadar zorki eve gelip kapıyı kendin açmak .. öyle zorki evde kimseyi bulamamak..yumurta kırıp yediğim çok olmuştur ama hep içim buruktur ..demişti.. ve ben o gün kararmı verdim.. çocuğumu bırakmıyacağım ..eşimin durumu iyise neden bırakayım küçücük yavrumu .. uzamanlar bebeklerin bir yüzü tanımaları onlarla ilgilenen bir yüz olmalı, gelişimleri açısından daha iyi olduğunu söylüyor ..

Genişletmek için tıkla...

benim de annem çalıştığı için ben de aynı şeyleri söylüyordum.ben öğlenleri yumurta yiyerek büyüdüm :)hatta annem memurdu yani benimkinden daha esnekti çalışma koşulları.evet bebeğimin gözlerine bile bakınca içim doluyor ...maddi olarak çok ihtiyacım olması değil düşüncem.sadece işten çıkınca eşimle diyaloglarımız çok değişti.evde oturmamdan hoşlanmıyor direk söylemiyor ama ben anlıyorum.kaldı ki ben evi çok seviyorum,pasif bir insan değilim çünkü.ama eşimle ilişkim iyi olursa çocuğuma da daha kaliteli bir hayat sunacağımı düşünüyorum.offf çok zor karar...ben de isterimki büyüsün başlayayım bu kadar dert etmem eski iş yerine dönme durumu.acele karar vermezsem başkası girecek ve belki de ben bu kadar iyi bilmediğim başka bir iş yerinde çalışmak istemeyeceğim...

nrdnmt .!.:

ben lisedeyken bi arkadaşımız vadı annesi abbası ünv. öğretim görevlisi ..vee bir gün sınıfta münazara yapıldı kaıdnlar çalışmalı mı çalışmamalı mı..vee o arkadaş şöyle dedi

okadar zorki eve gelip kapıyı kendin açmak .. öyle zorki evde kimseyi bulamamak..yumurta kırıp yediğim çok olmuştur ama hep içim buruktur ..demişti.. ve ben o gün kararmı verdim.. çocuğumu bırakmıyacağım ..eşimin durumu iyise neden bırakayım küçücük yavrumu .. uzamanlar bebeklerin bir yüzü tanımaları onlarla ilgilenen bir yüz olmalı, gelişimleri açısından daha iyi olduğunu söylüyor ..

Genişletmek için tıkla...

bence o annesinin sorumsuzluğuymuş.
bir arkadaşın dediği gbi akşamdan yemek yapıp bırakması lazım.
benim annem akşamdan kek, börek vs çeşit çeşit şey yapıp bırakırdı.
ayrıca herkes de çocuğunun başında beklemiyor 7/24.
kadın günlerinden, komşu gezmelerinden çıkmıyor bazıları.

kedisot .!.:

benim de annem çalıştığı için ben de aynı şeyleri söylüyordum.ben öğlenleri yumurta yiyerek büyüdüm :)hatta annem memurdu yani benimkinden daha esnekti çalışma koşulları.evet bebeğimin gözlerine bile bakınca içim doluyor ...maddi olarak çok ihtiyacım olması değil düşüncem.sadece işten çıkınca eşimle diyaloglarımız çok değişti.evde oturmamdan hoşlanmıyor direk söylemiyor ama ben anlıyorum.kaldı ki ben evi çok seviyorum,pasif bir insan değilim çünkü.ama eşimle ilişkim iyi olursa çocuğuma da daha kaliteli bir hayat sunacağımı düşünüyorum.offf çok zor karar...ben de isterimki büyüsün başlayayım bu kadar dert etmem eski iş yerine dönme durumu.acele karar vermezsem başkası girecek ve belki de ben bu kadar iyi bilmediğim başka bir iş yerinde çalışmak istemeyeceğim...

Genişletmek için tıkla...

canım merhaba;
ben de çalışan bir anneyim :)
kızım 9 aylıkken başladım bende işe.4.ayını bitirdiğimde iş aramaya başlamıştım.
anca 9.ayında başlayabildim tabi.
bizim de ailelerden kimse yok yakınımızda.k.validem de annem de uzakta.
hangisin çağırayım ki ,bakmaya gelmesi için..
herkesin düzeni var sonuçta.
biz de eşimin arkadaşının hanımına rica ettik.
kızıma bakabilir misin die?o da sağolsun kabul etti.
nie o dersen eğer, uzun zamandır görüştüğüm,güvendiğim ve vicdanlı olduğuna inandığım biriydi.tabii bi çocuğa annesinden ii kimse bakamaz ama birşekilde güvenmek zorundaydık.
ve işe başladım.ilk günler çok zor geldi.günde kaç defa arıordum.ama artık alışmaya başladım.
bir şekilde çocukta sen de alışırsın..
çalışmaya başladığımdan buyana sanki hayatım daha planlı gidior.
öncesinde de sürekli çalışmıştım..evde oturmaya alışık olmadığım için psikolojim bozulmuştu.
bence sen de ilk iş ıolarak çevrende güvendiğin birini bulup teklif etmen bizim gibi..
çok şükür bizim bi sıkıntımız yok şuan için..
kızımla da akşamları yeterince ilgilendiğimi düşünüorum..
iş de ha deyince bulunmuor malesef.ben 5 ay aramıştım..
inşallah hakkında en hayırlı kararı verirsin.

bana kalırsa bende calısmak taraftarı degılım cunku ben ev hayatını evde oturmayı cocugumla ılgılenmeyı gezmeyı daha cok sevıyorum ama aynenn arkadasın dedıgı gıbı oluyor calısmayınca butun gece esınn basının etını yıyosun benımle ılgılen dıye ve adamda haklı olarak bunalıyor,ben yarım gun calıstıgım halde sanıyorumkı esımın durumu cok ıyı olsaydı ve ıhtıyacımız olmasaydı ben calısmazdım.

çalışsan evine,çocuğuna,kendine vakit ayıramazsın, çalışmasan çocuğunu daha iyi okullarda okutamazsın istediğin şekilde yaşayamazsın, iki ucu b.klu değnek.....

DERin83 .!.:

çalışsan evine,çocuğuna,kendine vakit ayıramazsın, çalışmasan çocuğunu daha iyi okullarda okutamazsın istediğin şekilde yaşayamazsın, iki ucu b.klu değnek.....

Genişletmek için tıkla...

Aynen yaa...
Kadın olmak hele ki anne olmak ne zormuş, biz bu dünya ile çelişiyor muyuz ne? gamyoncuiremsu

nrdnmt .!.:

ben lisedeyken bi arkadaşımız vadı annesi abbası ünv. öğretim görevlisi ..vee bir gün sınıfta münazara yapıldı kaıdnlar çalışmalı mı çalışmamalı mı..vee o arkadaş şöyle dedi

okadar zorki eve gelip kapıyı kendin açmak .. öyle zorki evde kimseyi bulamamak..yumurta kırıp yediğim çok olmuştur ama hep içim buruktur ..demişti.. ve ben o gün kararmı verdim.. çocuğumu bırakmıyacağım ..eşimin durumu iyise neden bırakayım küçücük yavrumu .. uzamanlar bebeklerin bir yüzü tanımaları onlarla ilgilenen bir yüz olmalı, gelişimleri açısından daha iyi olduğunu söylüyor ..

Genişletmek için tıkla...

bende çalışan anne baba cocuguyum.. o kadar zor ki onu yaşayan bilir..
eve geldiginde kendi işini görmek zorunda kalmak,elalemin annesi onun işini yaparken sen kucuk bir ev hanımı gibi yetişiyorsun,ilgi yok,haftasonları gezmeleri yok,işten gelip yorgun düşen anne baba var.. insanın piskolojisi yitik oluyor.. hayata 1 o arkada atılıyorsun.. bu yoksunlugu cektigimden cocuguma cektirmk istemem

Tabi ki çalışan....
Çalışıyorum ve ev hanımıyım aynı zamanda...
Ben çalışınca evimde ev işlerini yapan biri yok...
Her ikisini birden yürütmek zorundayım...

Sinoplu57 .!.:

bende çalışan anne baba cocuguyum.. o kadar zor ki onu yaşayan bilir..
eve geldiginde kendi işini görmek zorunda kalmak,elalemin annesi onun işini yaparken sen kucuk bir ev hanımı gibi yetişiyorsun,ilgi yok,haftasonları gezmeleri yok,işten gelip yorgun düşen anne baba var.. insanın piskolojisi yitik oluyor.. hayata 1 o arkada atılıyorsun.. bu yoksunlugu cektigimden cocuguma cektirmk istemem

Genişletmek için tıkla...

Ne ilgisi var arkadaşım. Öyle bir anlatmışsınızki sanki idamlık mahkum çalışan anne çocuğu. Hiç alakası yok. Çalışan ebeveynlerin ilgisi yok demek ne kadar ağır bir itham farkındamısınız. Siz diğer arkadaşlarınıza göre 1-0 yenik değilde önde başlıyorsunuz. Çünkü kendi işinizi kendiniz yapıyorsunuzdur, kendi sorumluluğunuzu almışsınızdır. Kendinize güveniniz vardır bir kere. Kimse size 3-4 yaşlarındayken sorumluluk yüklemiyor, acımasız olayınız. Ama yediğin tabağı tezgaha koymak, yatağını toplamak, dağıttığın oyuncakları toplamak, eşyalarını katlayıp koymak belli bir yaştan sonra alınabilecek yükümlülüklerdir.

Kendi adıma konuşayım, asla evlatlarımı ihmal etmem, asla. (ilgi bakımından) ama veli toplantılarına, sınıftaki okuma saatlerine her zaman iştirak edemem, izin meselesinden dolayı. Veli toplantılarına ben katılamazsam eşim muhakkak katılır. Yani çocuklarım asla yalnız kalmazlar. her zaman destekçiyizdir.

Akşam yemekten sonra ne işim varsa bırakır onlarla ilgilenirim. Babası biriyle ilgilenirken ben diğeriyle. bazen değiştokuş yaparız. çay saatlerimiz vardır muhakkak. O zaman hep bereberizdir ve oyun oynarız. Oğlanı yatırma işi benimdir, sırtının kaşınması saçının okşanmasına bayılır. Bazen 1 saatimi alır yatırma işi. Gece 23.00den sonrası ise benimdir. Yani kalan işleri yapma ertesi günün yemeği, çamaşır vs vs işte bilirsiniz kadınsal işleri. Ama olsun, işler kalsa da olur:ecrin_bebek:

kuzum .!.:

Ne ilgisi var arkadaşım. Öyle bir anlatmışsınızki sanki idamlık mahkum çalışan anne çocuğu. Hiç alakası yok. Çalışan ebeveynlerin ilgisi yok demek ne kadar ağır bir itham farkındamısınız. Siz diğer arkadaşlarınıza göre 1-0 yenik değilde önde başlıyorsunuz. Çünkü kendi işinizi kendiniz yapıyorsunuzdur, kendi sorumluluğunuzu almışsınızdır. Kendinize güveniniz vardır bir kere. Kimse size 3-4 yaşlarındayken sorumluluk yüklemiyor, acımasız olayınız. Ama yediğin tabağı tezgaha koymak, yatağını toplamak, dağıttığın oyuncakları toplamak, eşyalarını katlayıp koymak belli bir yaştan sonra alınabilecek yükümlülüklerdir.

Kendi adıma konuşayım, asla evlatlarımı ihmal etmem, asla. (ilgi bakımından) ama veli toplantılarına, sınıftaki okuma saatlerine her zaman iştirak edemem, izin meselesinden dolayı. Veli toplantılarına ben katılamazsam eşim muhakkak katılır. Yani çocuklarım asla yalnız kalmazlar. her zaman destekçiyizdir.

Akşam yemekten sonra ne işim varsa bırakır onlarla ilgilenirim. Babası biriyle ilgilenirken ben diğeriyle. bazen değiştokuş yaparız. çay saatlerimiz vardır muhakkak. O zaman hep bereberizdir ve oyun oynarız. Oğlanı yatırma işi benimdir, sırtının kaşınması saçının okşanmasına bayılır. Bazen 1 saatimi alır yatırma işi. Gece 23.00den sonrası ise benimdir. Yani kalan işleri yapma ertesi günün yemeği, çamaşır vs vs işte bilirsiniz kadınsal işleri. Ama olsun, işler kalsa da olur:ecrin_bebek:

Genişletmek için tıkla...

kaydirigubbakcemile5 ilgi az ama kaliteli bence, yani bi ev hanımı, çocuğunun tüm alt yapı işlerini halledebilir sürekli onunla aynı odada oturabilir, ama gerçekten kaliteli vakit geçirir mi? geçirir ama hepsi değil, çünkü bunun çalışmakla değil annelik özellikleriyle ilgisi var.
ayrıca bence çocukların ilk okul 1 den itibaren kendi altyapı işlerini kendilerinin halletmesi gerekir, kademeli olarak tabii, kişilik gelişimi açısından çok faydalı.

asıl soruya gelirsek kendi adıma konuşuyorum genele değil, kesinlikle çalışmak, ruh sağlığı açısındansempatiksalakcinnisempatiksalakcinni

Anne mutlu herkes mutlu, anne mutsuz herkes mutsuzsempatiksalakcinnisempatiksalakcinni

bende çalışan anne çocuğuyum.
bende bakıcı anane ve babaanneyle büyüdüm.
kardeşiminde 2. annesiydim
yemek konusunu annem hiç aksatmadı.
akşamdan kekimizi böreğimizi ve yemeğimizi hazırlardı.
elinden geldiğince okul toplantıları ve etkinliklerinde yanımızdaydı.
akşamları ilgisizlik hiç görmedim annemle,derslerimizle de bizimlede ilgilenirdi.
geceleri bu nedenle geç yatardı. her işini gece yapardı benim annem.
tabii çocukken anneleri çalışmayanlara özenirdim. ama bu durum bana çok büyük meziyetler ve sorumluluklar kazandırdı. üniversiteyi dışarıda okurken hiç zorlanmadım ben.
her işimi kendim görebildim. sorumluluk nedir biliyordum çünkü
hayatta bunlarda gerekli. inşallah bende çalışan anne olarak çocuğuma bunlar yapabilirim.