- 20 Mart 2018
- 1.101
- 1.593
-
- Konu Sahibi Savagedaughter99
- #341
yalnız ben başlatmadım kendi söylüyor. herkes bana tepeden bakarken iyi aynı cevabı alınca neden kötü anlamıyorum bir öğretmen ve bir mühendis aynı telaşı yaşamıyor. sizin iyi de olsa atanma ihtimali var okullara her zaman ihtiyaç var. ama bizi sektör mahvediyor.
Ay bu nasıl seçenekler gerçekten terapi alsan iyi olacaksın boşuna zaman kaybı yaşıyosun. Hamile kalırsan yapmak istediğin işlerin 3 sene kadar ertelenilir orası bi gerçekbakalım gittiği yere kadar. kendime mental olarak 1 sene verdim. umarım sonunda intihar etmem ya da kendimi hamile bulmam
Konuyu gerçekten kimse anlayamadı o zaman. ML alanında delice istihdam var, hepsi de iyi işler hepsinin de hem maddi hem kariyer olanakları süper.
Konu sahibesinin derdi nedir?:
- Mak. muhendisliği berbat fabrikada kir pas içinde çalışamam (Bu değil)
- ML alanında iş bulurum ama ya istifa edersem (niye istifa edesin kır dizini çalış?)
20 sayfa okuyup 0 anladığım ilk konu bu sanırsam, biz mi acaibiz
evet ama, so what?yalnız ben başlatmadım kendi söylüyor. herkes bana tepeden bakarken iyi aynı cevabı alınca neden kötü anlamıyorum bir öğretmen ve bir mühendis aynı telaşı yaşamıyor. sizin iyi de olsa atanma ihtimali var okullara her zaman ihtiyaç var. ama bizi sektör mahvediyor.
Ay bu nasıl seçenekler gerçekten terapi alsan iyi olacaksın boşuna zaman kaybı yaşıyosun. Hamile kalırsan yapmak istediğin işlerin 3 sene kadar ertelenilir orası bi gerçek
bundan 1-2 sene önce sorsanız bana dağa çıksam ayıyla arkadaş olur anlaşırdım derdim hiç çekingen olmadım. ama iş hayatı o kadar zor geldi ki. bir şekilde çalıştım çalıştım. iyi dedim kendime yeni yol seceyim. sonra ben kendime ne yaptım korkusu oldu. hala var. başarısız olma korkusundan her sabah kusmaktan yemek borum tahriş oldu. sorun iş bulamamak değil iş görüşmesine gidiyorum ya da online mülakat yapıyoruz. heves sıfır. çünkü neden tekrar bırakmaktan korkuyorumBence siz çalışmayı sevmeyen biri değilsiniz. Tembel olsaydınız böylesine zor bir bölümü bitiremezdiniz. Ben 2 yıl işsiz kaldım. Deli gibi iş aramıştım. Saçlarım ve kirpiklerim dökülmüştü üzüntüden. 34 yaşındayım, kaç kez iş değiştirdiğimi buraya yazmayayım :)
Sizde tükenmişlik sendromu var. Bu sendromu aşmanın tek yolu hareket etmek.
İnsan ilişkileriniz zayıf olabilir bu yüzden çalışma hayatı size zor geliyordur. Homeoffice çalışma imkanınız var mı ?
bundan 1-2 sene önce sorsanız bana dağa çıksam ayıyla arkadaş olur anlaşırdım derdim hiç çekingen olmadım. ama iş hayatı o kadar zor geldi ki. bir şekilde çalıştım çalıştım. iyi dedim kendime yeni yol seceyim. sonra ben kendime ne yaptım korkusu oldu. hala var. başarısız olma korkusundan her sabah kusmaktan yemek borum tahriş oldu. sorun iş bulamamak değil iş görüşmesine gidiyorum ya da online mülakat yapıyoruz. heves sıfır. çünkü neden tekrar bırakmaktan korkuyorum
Kesinlikle terapi almalı sadece iş değil sosyal sorumluluklardan da kaçıyormuş yapmak istemiyor. Bunu ertelediğinde evlendiği zamanda başka yerlerden sorunlar çıkıcak iş düzeni ev düzeni derken. Hele hamile kalmaktan korkuyor şak diye kalırsa kariyerine epey süre veda eder çünkü döneceği bir işi yok.Konu sahibesine 100 kez doktora görün yazdım 1 kez cevap vermedi. Gençken herkes bir miktar kaygılı, ama sonunda bir sekilde yolunu buluyor. Konu sahibesinin durumu artık kaygı bozukluğuna sebep ya başarısız olursam diye hiçbir iş yapmamaya gelmiş normal stresi/kaygıyı aşıp bozukluğa ulaşmış. Acilen bir doktora görünmeli.
doktora gittim daha önce 2 kere denedim. ilaçlara başladım bu sefer adeta köpek gibi herkese saldırır oldum. hiçbir şeye tahammül edemedim sürekli sinirli birisi oldum. saatlerce oturup kendi başıma phtyon öğrenmemi sağladı mı sağladı. ama insan ilişkilerim yıprandı. dahası sinirden ellerim titriyor hiçbir şey yapamıyordum. içtiğim ilaçları da kusuyordum. bir şekilde çalıştım ettim derslerimi verdim. şimdi de herkesin uçtuğu yerde bakıyorum yerimde saymışım. ya da tekrar başarısız olacağım asla işte mutlu olmayacağım. herkes bana bakıp gülecek. beni küçük görecek. burda bile tanımayan insanlar neler dedi. ömrümün sonuna kadar böyle mutsuz mutsuz çalışmak zorunda olmak çok zor ama başkasına bağımlı olmak daha zor. en azından işime devam etseydim güzel maaşım olurdu diyorum. en son çıktığım işte arkadaşlarım mesela şuan 70-80 bin maaş alıyor. keşke onu sevmeye çalışsaydım diyorum. iyi güzel tekrar iş görüşmesi yapıyoruz. e bu sefer korkum tekrar istifa etmekten bırakmaktan.Konu sahibesine 100 kez doktora görün yazdım 1 kez cevap vermedi. Gençken herkes bir miktar kaygılı, ama sonunda bir sekilde yolunu buluyor. Konu sahibesinin durumu artık kaygı bozukluğuna sebep ya başarısız olursam diye hiçbir iş yapmamaya gelmiş
ay gerçekten bilmiyorum herkes çok haklı. ben zaten kendime bunların daha büyüğünün eziyetini ediyorum. ama sınırı gecemedim. bir yandan işsizlik parasızlık. bir yandan borçlar annemin bana bakıyor oluşukırıp dizini çalışmayacam diye korkuyor işte. aslında 20 sayfanın özeti.
çalışırsın kuzum. yardım al, korkularını yen, çalışırsın. yaparsın. yeme kendi kendini.
evet ama, so what?
hemşirelik, öğretmenlik kolay okunur ama çoğunun işleri zor ve sürekli aynı işi yapıyorlar ve insanla uğraşıyorlar
en azından kalabalık bir serviste, kalabalık sorunlu bir okuldaysan ya da şu çağın çocuklarına bir şey öğreteyim diye bir derdin varsa... bu valla çok zor
yoksa başhekimden torpille satınalma bölümünde kafasına göre 9-3 çalışıp öğlen de 2 saat yemek molası veren hemşire de var. gerçekten tek bir nane öğretmeyen öğretmen de var ders boyu oyun oynuyor, çocukların da işine geliyor (kendisi yengem) ama ben mesela o öğretmenle aynı okulda olsam kafayı yerdim, düşün böyle mesktaşların olacak, bunları okul dışında anlatıyor da kafayı yiyoruz.
sen makineci olduğun için meslek lisesine atanırsın mesela formasyon alırsan ama annenin babanın ya da eşinin olduğu şehre atanma ihtimalin ne kadar? şimdi öğretmenlerin hepsi 2-3 sene eşlerinden ayrı yaşıyorlar eş özeldeyse gelemiyor filan.
her işte ayrı ayrı böyle yönler var. kolay okunan bölümün başka zorluğu var zor okunan bölümün başka. bunları düşünme.
evet bizim öğretmenlerimiz maalesef iyi rehberlik veremiyor o bölüm böyle burada iş ortamı şu kimse anlatmıyor.
ama sen artık 5 senelik mezunsun. yeni bir alana da geçmişsin-geçiyorsun.
bunlar geride kalmış şeyler. boşuna kafanı bunlarla doldurma.
hamile kalmaktan değil de işe girmekten korkup çocuk yapıp ondan sonra aa çocuğum var bakayım ardından aa hadi bir tane daha olsun yapayım diyip diyip sonunda işsiz kendimi geliştirmemiş biri olmaktan korkuyorum.Kesinlikle terapi almalı sadece iş değil sosyal sorumluluklardan da kaçıyormuş yapmak istemiyor. Bunu ertelediğinde evlendiği zamanda başka yerlerden sorunlar çıkıcak iş düzeni ev düzeni derken. Hele hamile kalmaktan korkuyor şak diye kalırsa kariyerine epey süre veda eder çünkü döneceği bir işi yok.
Terapi sizde böyle bi etki yaptıysa bağ kuramamışsınız demektir çünkü bu kaygının altında bi sebep vardır kesinlikle. Başka birine gidin ilaçlı değil konuşma terapisi alın kendinizi yeniden keşfetmenizi sağlar çok yardımcı olacaktır. Keşke demeyin çok karamsarsınız olumsuzu çekersiniz böyledoktora gittim daha önce 2 kere denedim. ilaçlara başladım bu sefer adeta köpek gibi herkese saldırır oldum. hiçbir şeye tahammül edemedim sürekli sinirli birisi oldum. saatlerce oturup kendi başıma phtyon öğrenmemi sağladı mı sağladı. ama insan ilişkilerim yıprandı. dahası sinirden ellerim titriyor hiçbir şey yapamıyordum. içtiğim ilaçları da kusuyordum. bir şekilde çalıştım ettim derslerimi verdim. şimdi de herkesin uçtuğu yerde bakıyorum yerimde saymışım. ya da tekrar başarısız olacağım asla işte mutlu olmayacağım. herkes bana bakıp gülecek. beni küçük görecek. burda bile tanımayan insanlar neler dedi. ömrümün sonuna kadar böyle mutsuz mutsuz çalışmak zorunda olmak çok zor ama başkasına bağımlı olmak daha zor. en azından işime devam etseydim güzel maaşım olurdu diyorum. en son çıktığım işte arkadaşlarım mesela şuan 70-80 bin maaş alıyor. keşke onu sevmeye çalışsaydım diyorum. iyi güzel tekrar iş görüşmesi yapıyoruz. e bu sefer korkum tekrar istifa etmekten bırakmaktan.
doktora gittim daha önce 2 kere denedim. ilaçlara başladım bu sefer adeta köpek gibi herkese saldırır oldum. hiçbir şeye tahammül edemedim sürekli sinirli birisi oldum. saatlerce oturup kendi başıma phtyon öğrenmemi sağladı mı sağladı. ama insan ilişkilerim yıprandı. dahası sinirden ellerim titriyor hiçbir şey yapamıyordum. içtiğim ilaçları da kusuyordum. bir şekilde çalıştım ettim derslerimi verdim. şimdi de herkesin uçtuğu yerde bakıyorum yerimde saymışım. ya da tekrar başarısız olacağım asla işte mutlu olmayacağım. herkes bana bakıp gülecek. beni küçük görecek. burda bile tanımayan insanlar neler dedi. ömrümün sonuna kadar böyle mutsuz mutsuz çalışmak zorunda olmak çok zor ama başkasına bağımlı olmak daha zor. en azından işime devam etseydim güzel maaşım olurdu diyorum. en son çıktığım işte arkadaşlarım mesela şuan 70-80 bin maaş alıyor. keşke onu sevmeye çalışsaydım diyorum. iyi güzel tekrar iş görüşmesi yapıyoruz. e bu sefer korkum tekrar istifa etmekten bırakmaktan.
Doktorları karıştırmayın, doktorları eleştiren azıcık bir gönderi görseler buradaki doktorlar basıyorlar dislike’ı lütfen doktorları eleştirmeyinyani burada iş değiştirmeyi en son eleştirecek kişi yengenç
aç defa iş değiştirdi, değiştirdikçe birikmişiyle avrupada geziyor
ben konuda bu ilginç tutumu anlamadım zaten yengenç mezun olalı olmuş 10 sene o istifa et- gez istifa et gez yapınca güzel bir kariyer de
sizin daha 4-5 sene olmuş aradığınızı bulamamışsınız hemen recm mi etmek gerek...
yüksek var evlilik var ne abarttılar
sizin kafanız karışık sizi mutlu edecek şeyi bulamaşsınız, muhtemelen de depresif bir ruh halindesiniz.
ama kendinizi bu halden çıkaracak olan yine sizsiniz -tabi yardım alabiliyorsanız alın da
hava soğuk biliyorum ama arabanız var hiç mi gitmekten hoşlandığınız yer yapmaktan hoşlandığınız bir şey yok?
yavv her tıp okuyan icapli nöbetli çalışmıyor herkes acilci mi radyolog mu pediatrist mi?
aile hekimliği var işyeri hekimliği var
çok rahat bölümler de var -işim ağırlıklı olarak tıp fakülteleriyle
ama her mühendislik okuyan da mühendislik yapmıyor
hatta ülkemizde mühendislik yapan mühendis belki %10 dur
fakülteden çıkınca şaftları kayıyor sonra böyle işte...
2020den beri girdiğim her işin bana eziyet gelmesinden dolayı böyle konuşuyorum. yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum işte. akrabalar arkadaşlar. eşimin ailesiBebişim doktor derken sadece ilaç milac degil terapi de demek istedim. Seninki gibi kaygı bozukluğu genellikle mükemmeliyetçi insanlarda oluyor, onu da iyi bir terapist çözüyor. Madem bir miktar paran var terapiye ver.
Bunların hepsi senin kafandaki şeyler biz burda ne yazsak boş. Niye başarısız olasın, ortada bir sebep yok ki bu senin hayalgücün tamamen. Herkes bana güler dediğin kimler, herkes kendi hayatında geçim derdinde kim seni takip edecek????
Kendini hayat amacını bulamamış cherry konu sahibi.Ondan depresif olmuş.Bebişim doktor derken sadece ilaç milac degil terapi de demek istedim. Seninki gibi kaygı bozukluğu genellikle mükemmeliyetçi insanlarda oluyor, onu da iyi bir terapist çözüyor. Madem bir miktar paran var terapiye ver.
Bunların hepsi senin kafandaki şeyler biz burda ne yazsak boş. Niye başarısız olasın, ortada bir sebep yok ki bu senin hayalgücün tamamen. Herkes bana güler dediğin kimler, herkes kendi hayatında geçim derdinde kim seni takip edecek????
ona da gidersem aileme iyice yük olacağım korkusu var. çevremdekiler de bekle birazcık elbet kapı açılır açlıktan ölmedin ya biz varız üzülme etme kendini yorma. bu korkuları anlatıyorum e ne olacak millet 35-40ta sektör değiştiriyor. sen daha başındasın. ama öyle hissetmiyorumTerapi sizde böyle bi etki yaptıysa bağ kuramamışsınız demektir çünkü bu kaygının altında bi sebep vardır kesinlikle. Başka birine gidin ilaçlı değil konuşma terapisi alın kendinizi yeniden keşfetmenizi sağlar çok yardımcı olacaktır. Keşke demeyin çok karamsarsınız olumsuzu çekersiniz böyle
Zaten senin meselen iş bulmak değil ki kaygı yaşıyosun. İş zaten bulursun çalışırsın ama huzurlu olamazsın terapi senin kaygını çözecek altta yatan sebebi yani. Belki o zaman ortalama gördüğün bi işte daha mutlu olacaksın yada ne istediğin konusunda emin olacaksın. Mesela iş görüşmesinde isteksizim çünkü istifa etmekten korkuyorum diyosun bunu söyle terapide bunun sektörünle alakası yok çünkü. Kaygını beslersen sana anksiyete+ okb + depresyon olarak geri döner. İşinde düzen oturunca annene hediyeler tatil spa günü falan alırsınona da gidersem aileme iyice yük olacağım korkusu var. çevremdekiler de bekle birazcık elbet kapı açılır açlıktan ölmedin ya biz varız üzülme etme kendini yorma. bu korkuları anlatıyorum e ne olacak millet 35-40ta sektör değiştiriyor. sen daha başındasın. ama öyle hissetmiyorum