- 7 Ağustos 2015
- 441
- 269
- Konu Sahibi Angry bird
- #1
Bundan yaklaşık 5 sene once sosyal medyada paylaştığım bir yazı geldi önüme.Su an 2.bebegimi dogurmama 3 hafta kaldı kısmetse.1.oglumu buyuturken yasadigim sıkıntıyı yazmışım.Tekrar tekrar okudum ve cok duygulandım.Sizinle de paylasma istedim yaziyi:
Her sabah aynı saatte ayni yoldan yürüyerek gidiyoruz kreşe .Ama o her defasında kapının önünde bir şok geçiriyor. Az önce şarkılar söyleyen dudakları titremeye başlıyor .Eyvah annem beni terkedecek endisesiyle ellerime yapışıyor . Kapı açılıyor , alıyor öğretmeni onu benden . O ise çırpınıyor , ağlıyor , yalvarıyor beni bırakma anne diye . Kapı kapanıyor . Öylece kalakaliyorum kapının önünde . Hala ağlıyor ...Dudaklarımı ısırıyorum , boğazım düğüm düğüm , yüreğim ayaklarından tutulmuş bir kus gibi çırpınıyor , etlerim sızlıyor , tutmuyor bacaklarım... Her gün aynı ızdırap aynı vicdan yarası . Hayat beklemiyor ki bebekler büyüsün annelerinin kucaklarında .Hayat hep hadi diyor yola devam etmek istiyorsan acele et.Dogum izni 6 aya çıkıyor , ama anne kuzuları 6 ayda büyümüyor . Hergün birileri doğup yetişip birey oluyor, ama hiçbiri annesi gibi gülmüyor annesi gibi bakmıyor . Yıllar sonra kendi cocuklarımızı taniyamiyoruz ,çünkü onları hep baskaları yetiştiriyor .Bilmiyorum dün bebeğim ne yaptı su an ne yapıyor . Ama o hala her sabah o kapıdan içeri girene kadar onu bırakacağıma inanamıyor ...
Yazı bu şekilde.Simdi peki pisman mısın diye sorsanız hayir kesinlikle değilim.Evet zor günlerdi ama simdi oğlum benim onun yanında olmamdan cok meslegimle ve ona saglayabileceklerimle ilgileniyor
Her sabah aynı saatte ayni yoldan yürüyerek gidiyoruz kreşe .Ama o her defasında kapının önünde bir şok geçiriyor. Az önce şarkılar söyleyen dudakları titremeye başlıyor .Eyvah annem beni terkedecek endisesiyle ellerime yapışıyor . Kapı açılıyor , alıyor öğretmeni onu benden . O ise çırpınıyor , ağlıyor , yalvarıyor beni bırakma anne diye . Kapı kapanıyor . Öylece kalakaliyorum kapının önünde . Hala ağlıyor ...Dudaklarımı ısırıyorum , boğazım düğüm düğüm , yüreğim ayaklarından tutulmuş bir kus gibi çırpınıyor , etlerim sızlıyor , tutmuyor bacaklarım... Her gün aynı ızdırap aynı vicdan yarası . Hayat beklemiyor ki bebekler büyüsün annelerinin kucaklarında .Hayat hep hadi diyor yola devam etmek istiyorsan acele et.Dogum izni 6 aya çıkıyor , ama anne kuzuları 6 ayda büyümüyor . Hergün birileri doğup yetişip birey oluyor, ama hiçbiri annesi gibi gülmüyor annesi gibi bakmıyor . Yıllar sonra kendi cocuklarımızı taniyamiyoruz ,çünkü onları hep baskaları yetiştiriyor .Bilmiyorum dün bebeğim ne yaptı su an ne yapıyor . Ama o hala her sabah o kapıdan içeri girene kadar onu bırakacağıma inanamıyor ...
Yazı bu şekilde.Simdi peki pisman mısın diye sorsanız hayir kesinlikle değilim.Evet zor günlerdi ama simdi oğlum benim onun yanında olmamdan cok meslegimle ve ona saglayabileceklerimle ilgileniyor
