Yaklaşık 2 ay önce burun ameliyati oldum .4 yıldır burnumu aşırı takıyordum ailemi de ikna edemiyordum sonunda babamı ikna ettim ama çok bi masraf olmasın diye çok daha uyguna olduğu için gaziantep fakülte hastahanesinde ameliyat oldum ama olmaz olaydım. 1 aydır aynaya bakamıyorum bu süreçte burda yazılan revizyon ile ilgili yorumlar da sinirlerimi aşırı bozdu .Burnumu aşırı takıntı eden bir insan olduğum için bu süreçte intihar etmeyi bile düşündüm. Sadece burun değil tabi tonla derdim var ama kendimi aşırı suçluyorum.Çünkü kendi ayaklarım üstünde durmadan ameliyat olmayacağımı söylüyordum ama nedense babam ameliyati kabul ettikten sonra aşırı heyecan yaptım. Bazen onları suçluyorum ama genel olarak kendimi çok suçluyorum.Psikolojik yardım almak da istemiyorum çünkü temel olarak sorunlar hep parasızlıktan kaynaklanıyor.Burnumu düşünmemek için günde 16 saat yatmışlığım bile var .Hayatta hiçbir şeyi yolunda gitmeyen ,şansız lanetli bir insan gibi hissediyorum.6 ay sonra ameliyat olacam kesin ama bu sefer de ya daha da kötü olursa korkusu var.Mental olarak hiç iyi değilim. Keşke en başından beri kendimi olduğum gibi sevebilseydim.Tabi eski fotoğraflara baktığımda burnumda öyle çok sıkıntı da yokmuş burun ucu biraz düşük ve kanatlar birazcık geniş. 2 haftadır sadece günde 1 kahve içiyorum. Yemek bile yiyemiyorum