Kızmanıza gerek yok sakin :)Hepimizin dertleri var. Burada yazmıyor oluşumuz mükemmel bir hayat yaşadığımız anlamına gelmez. Kimin ne yaşadığını nasıl bilebiliriz? Vakti zamanında gücümün sınırlarını zorlayan dertlerim oldu hâlâ da oluyor. Bu dertsizsin çıkarımı beni biraz kızdırdı.
Bence bi sorun yok ortada. Esiniz guzel yaklasmis ilk basta. Sizin tepkileriniz uzun surunce dayanamamis sanirim. Yani bence bu tepkilerinz ilk de degil belliki. Adam patlamis anladigim kadariyla.Öyle mi dersiniz? Bana cidden kırıcı bir sorun var gibi geliyor ama. Çok keyfimi kaçırdı bu durum. Gerçekten ben mi büyütüyorum ki acaba?
Peki nasıl bu kadar rahat davranmayı başarabildiniz ilk bebeğiniz olmasına rağmen?
Sadece hayatımın anlattığım bu kısacık kesitine bakarak nerden anladınız Allah'ın dert vermediğini? O kadar da eminsiniz yani on durum sayıyorsunuz daha zor. Sanki tüm hayatıma tanıklık etmişsiniz gibi. Dert mi yarıştıralım şimdi ne yapalım?hiç zorluk görmemişsiniz demek, ne guzel.
hayatımda bir çırpıda sizin şimdi yaşadığınızdan daha zor on durum sayabilirim ve görece çok rahat bir hayat yaşadım.
Allah dert vermemiş işte, böyle dert arıyorsunuz sanırım.
Off- topic: Bebeginiz benim gibi basak burcu. Özellikleri: Asiri mükemmeliyetçi, yüksek zekalı, temiz, titiz, rasyonel, caliskan
canim senin mütevaziligin kadar vardırbi de mutevazi heralde ahahaa.
Sadece hayatımın anlattığım bu kısacık kesitine bakarak nerden anladınız Allah'ın dert vermediğini? O kadar da eminsiniz yani on durum sayıyorsunuz daha zor. Sanki tüm hayatıma tanıklık etmişsiniz gibi. Dert mi yarıştıralım şimdi ne yapalım?
canim senin mütevaziligin kadar vardır
sen simdi iki ahahaha yazınca laf mi sokup kk´nin kraliçesi mi olmuş oluyorsun.sanırım başak burçları laf da sokamıyor ahaha.
Tam gelmedi ama rahatsız etmiyor. Yani o ilk zamanlar gecenin yarısı kafam atsa çıkamazmışım gibi geliyordu. Çünkü bir bebek var. Şimdi onu da alır çıkarım modundayımŞimdi nasıl peki o özgürlük biraz olsun geldi mi
Beni kızdıran ne biliyor musunuz? Ben buraya kısacık bir olay yazdım sadece. Eşimin tepkisini abartı bulduğumu ve kırıldığımı yazdım. Bu kadar insan bu konudan yola çıkarak nasıl benim kişiliğimle tüm hayatımla ilgili yorum yapabiliyor? Ne şımarıklığım kaldı ne nazlanmaya çalışıyor olmam. Dahası nasıl dert görmemişsin diye benim tüm hayatımla ilgili yorum yapılabiliyor yani bu hadsizliktir ya? Binlerce kadın var ayrıca şurada hiç kimse mi depresyona girmedi mesela? Kimse mi empati kuramıyor? Herkes robot gibi analizler yaparak yazmış hiç duyguları hesaba katmadan. O algoritmaya göre de ben dert görmemiş şımarık çıkmışım. Hayret bir şey!Kızmanıza gerek yok sakin :)
Tabiki haklı olabilirsiniz fakat biz buraya yazmıs oldugunuz kadarıyla sıze yorum yapabiliriz degılmı.Siz bu konudan bahsetmıssınız bizde buna ozel yorumlar yazmısız.. Eger dıgerlerınıden de bahsetmiş olsaydınız belkı yorumumuz farklı olabilirdi değil mi :) ki tabıkı onları yazmak zorunda degılsınız ama burda yazılmadıklarına gore bızde olana yorum yapıyoruz şekilde ki gibi ..
Yabancılara baktım. İnsanlar 3 4 çocukla her zevklerini yapıyorlar. Gittiğiniz oteller de hiç bebekli turist görmediniz mi?Peki nasıl bu kadar rahat davranmayı başarabildiniz ilk bebeğiniz olmasına rağmen?
Keşke bir psikoloğa danışsanız, iyi geleceğini düşünüyorum kaygılar konusunda yönlendirir sizi. Doğumdan sonra da lohusalığı depresyonu var bunun. Ne kadar erken müdahale o kadar iyi bence.Gerçekten benim ne hissettiğim ne düşündüğüm hiç mi önemli değil ya da benden başka kimse mi bu duyguları hissetmedi? Herkes ben şımarık bir pislikmişim eşim ve doğmamış bebeğim birer melekmiş gibi konuşuyor. Ben boğuluyor gibi hissediyorum gerçekten. Çığlık atıyormuşum sesim çıkmıyormuş gibi hissediyorum.
Anlamlandıramıyor çünkü, ne hissettiğini cidden anlamıyor. Evet o konuda hiç hoş olmamış ama anlayacaktır bence. Muhtemelen depresif hallerden bunalmıştır o da ondan gerilmiştir diye düşünüyorum.Evet dipsiz kuyu gibi. Ben sanki orada boğuluyorum. Ne hissettiğimi bir türlü anlatamıyorum kimseye. Ve neden hep ben suçluyum? Ayrıca zorla mı senin karnına yerleştirdim ne biçim söz ya denyoluk değil de ne bu?
Allah aşkına yeter artık anne olmaya hazır olmayanlara annelik aşkından ölmeyenlere tüp bebek forumunu örnek göstermeyin ya. Bu duygusal manipülasyondan yıldım ben artık. Ben kimsenin çocuk sahibi olamamasının sorumlusu değilim. Neden sürekli böyle suçlu hissettirilmeye çalışıyorum ki? Birinin nimeti diğeri için zorluk olabiliyor anlamak bu kadar zor olmamalı gerçekten. Sene olmuş 2021, hâlâ anne olamayanlar var ayıp ayıp demeyi ben kabul edemiyorum.hayatımın bu kadar zor geçen bir sureci olmadı derseniz ne denir?
tup bebek forumuna bakın isterseniz, istese bile çocuk sahibi olamayacak rahatsızlıkları olanlarımız var.
bir daha tatilde eğlenemicem diyip ağlamak, ustune buraya yazmak bana dertsizlik gibi geldi.
Allah aşkına yeter artık anne olmaya hazır olmayanlara annelik aşkından ölmeyenlere tüp bebek forumunu örnek göstermeyin ya. Bu duygusal manipülasyondan yıldım ben artık. Ben kimsenin çocuk sahibi olamamasının sorumlusu değilim. Neden sürekli böyle suçlu hissettirilmeye çalışıyorum ki? Birinin nimeti diğeri için zorluk olabiliyor anlamak bu kadar zor olmamalı gerçekten. Sene olmuş 2021, hâlâ anne olamayanlar var ayıp ayıp demeyi ben kabul edemiyorum.
Endişeli gelgitlerinizden dolmuş taşmış bu da taşma anı olmuş sanırım. Bence büyütmeyin hormonlarımdan dolayı böyleyim, geçecek ama bu süreçte senden destek bekliyorum, git gellerimden dolayı beni yargılamanı değil. Çok yalnız bırakıyorsun beni, bana böyle davranarak deyin ve susun lütfen. (yani yeni bir kavga başlatmayın) Ve adamı bıktırmayın artık, bebeğiniz hakkında olumsuz ve duygusuz kelimeler cümleler kurmayın. Tadını kaçırmayın ki hevesle sevinerek beklemek eşinizin de hakkı. Üstelik bebeğe de negatif enerjiler yüklüyorsunuz onu hayatınızdaki güzel anlara engel görerek! Umarım bir an önce vazgeçersiniz bu olumsuz ve rahatsız edici kurgu ve cümlelerden.Bu akşam yemeğinden sonra salonda oturmuş vakit geçiriyorduk. Eşim film izleyip kahve içiyordu ben de telefonla oyalanıyordum. Google fotoğraflar karşıma iki yıl önce bu haftanın fotoğraflarını çıkardı. Beraber tatildeymişiz. Benim de bu aralar duygularım çok gelgitli. Depresifim. Bebek konusunda özellikle bir çok mutlu oluyorum bir napacağım ben şimdi diye korkmaya başlıyorum ki ikincisi ağır basıyor. Fotoğrafları görünce sinirlerim bozuldu ağlamaya başladım. Eşim neden ağladığımı sordu. O zamanlar tatildeymişiz ne güzel bak nasıl eğlenmişiz, dedim. Pandemi bitsin yine gideriz yine eğleniriz, dedi. Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Hiç beklemediğim şekilde sinirlendi ve bir sürü şey söyledi. Beni tanıdığında ben böyle bencil değilmişim. Kendi çocuğum hakkında nasıl böyle konuşurmuşum. Gerçekten bebeğime engel gözüyle mi bakıyormuşum. O elinden geleni yapıyormuş biraz da ben çabalasaymışım. O çocuğu kendi başına zorla yapıp benim karnıma yerleştirmemiş. Hiçbir şeyden memnun olmuyormuşum.
4 yıldır beraberiz, 4 yıla yakın da beraber yaşadık. Ben böyle kavga hatırlamıyorum. O kadar kırıldım ki. Çok aşağılanmış hissediyorum. Sanki benim sevgilim gitmiş yerine başkası gelmiş. Ciddi ciddi küstük sanırım. Kendimi koca evde yalnız hissediyorum.
Böyle davranılmayı hak etmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden onunla uzun süre hiç konuşmamak istiyorum. Bir yandan da inanılmaz desteğe ihtiyaç duyuyorum bu aralar. Hani ona o kadar kızmış ve kırılmış olmama rağmen gidip ona sarılıp ağlamak istiyorum. Bu da kendimi güçsüz biri gibi hissetmeme neden oluyor. Ama en çok da yapayalnız hissediyorum. Böyle işte. Ne yapacağıma da karar veremiyorum. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.
Yani o kadar da zorladım kendimi pozitif olacağım ona yansıtmayacağım diye. Benden de bu kadar ne yapabilirim azize değilim ki ben.Anlamlandıramıyor çünkü, ne hissettiğini cidden anlamıyor. Evet o konuda hiç hoş olmamış ama anlayacaktır bence. Muhtemelen depresif hallerden bunalmıştır o da ondan gerilmiştir diye düşünüyorum.
Gercekten psikologa danısmalısınız...Bende 1 sene once dogum yaptım sızı cok iyi anlamaya calıstım ama alttan aldıkca dahada geriliyorsunuz..Beni kızdıran ne biliyor musunuz? Ben buraya kısacık bir olay yazdım sadece. Eşimin tepkisini abartı bulduğumu ve kırıldığımı yazdım. Bu kadar insan bu konudan yola çıkarak nasıl benim kişiliğimle tüm hayatımla ilgili yorum yapabiliyor? Ne şımarıklığım kaldı ne nazlanmaya çalışıyor olmam. Dahası nasıl dert görmemişsin diye benim tüm hayatımla ilgili yorum yapılabiliyor yani bu hadsizliktir ya? Binlerce kadın var ayrıca şurada hiç kimse mi depresyona girmedi mesela? Kimse mi empati kuramıyor? Herkes robot gibi analizler yaparak yazmış hiç duyguları hesaba katmadan. O algoritmaya göre de ben dert görmemiş şımarık çıkmışım. Hayret bir şey!